«Δεν είμαι ηλίθιος», γρύλισε ο Πέριν. Γνώριζε αρκετά για τους παρατηρητές του Μασέμα. Οι περισσότεροι από τους ακόλουθούς του ήταν αστοί, ενώ οι υπόλοιποι ήταν, στην πλειονότητά τους, τόσο αδέξιοι μέσα στα δάση, που θα ντρόπιαζαν κι ένα δεκάχρονο παιδί στην πατρίδα. Φυσικά, δεν αποκλείεται ένας-δυο από δαύτους να κρύβονταν ανάμεσα στα δέντρα κάπου εκεί κοντά και να τους παρακολουθούσαν μέσα από τις σκιές. Κρατούσαν πάντα αποστάσεις, μια κι η εξαιρετική όραση του Πέριν τούς είχε κάνει να πιστέψουν πως ο άντρας ήταν κάποιο είδος μισοεξημερωμένου Σκιογεννήματος, οπότε σπανίως ανίχνευε την οσμή τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, σήμερα είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του.
Παραμερίζοντας με τα δάχτυλά του το ύφασμα, για να αποκαλύψει τη χήνα, μεγάλη σχεδόν σαν τροφαντό κοτόπουλο, με πέτσα τραγανή και καφετιά, έκοψε ένα από τα πόδια του πουλιού, ενώ ταυτόχρονα ψαχούλευε κάτω από τον μπόγο κι έπιανε στα χέρια του ένα κομμάτι παχύ, κρεμ χαρτί, διπλωμένο στα τέσσερα. Χωρίς να προσέχει ιδιαίτερα μήπως το λερώσει με λίπος, ξεδίπλωσε το χαρτί πάνω από το ψητό πουλί, κάπως αδέξια εξαιτίας των γαντιών του, και διάβασε μασουλώντας συγχρόνως το ποδαράκι. Όποιος τον παρακολουθούσε, θα νόμιζε πως αναρωτιόταν ποιο κομμάτι της χήνας θα έτρωγε μετά. Μια μεγάλη πράσινη σφραγίδα από βουλοκέρι, σπασμένη από τη μία μεριά, απεικόνιζε κάτι που στα δικά του μάτια έμοιαζε με τρία χέρια, καθένα εκ των οποίων είχε τον δείκτη και τον ωτίτη ανασηκωμένους και τα άλλα δάχτυλα διπλωμένα. Τα γράμματα είχαν αποτυπωθεί στο χαρτί με ρέουσα γραφή κι ήταν κάπως αλλόκοτα, μερικό μάλιστα εντελώς δυσανάγνωστα, αλλά με λίγη προσπάθεια έβγαζαν νόημα.
Ο φέρων τόδε τελεί υπό την προστασία μου. Εις το όνομα της Αυτοκράτειρας, είθε να ζήσει για πάντα, παράσχετέ του όποια βοήθεια επιθυμήσει, προκειμένου να υπηρετήσει την Αυτοκρατορία, και μην κάνετε λόγο σε κανέναν επ’ αυτού, παρά σ’ εμένα αυτοπροσώπως.
Με την προσωπική σφραγίδα της
«Η Αυτοκράτειρα», είπε μαλακά, όσο μαλακά ακουμπούσε το ατσάλι πάνω στο μετάξι. Το γράμμα αυτό ήταν η απόδειξη ότι ο Μασέμα είχε δοσοληψίες με τους Σωντσάν, μολονότι ο Πέριν δεν χρειαζόταν αποδείξεις. Άλλωστε, η Μπερελαίν δεν θα του έλεγε ποτέ ψέματα για κάτι τέτοιο. Η Σούροθ Σάμπελε Μέλνταραθ θα πρέπει να ήταν πολύ σημαντικό πρόσωπο για να δώσει ένα τέτοιο έγγραφο. «Αυτό θα τον αποτελειώσει, μόλις ο Σάντες καταθέσει πού το βρήκε». Να υπηρετήσει την Αυτοκρατορία; Ο Μασέμα γνώριζε ότι ο Ραντ πολεμούσε τους Σωντσάν! Το ουράνιο τόξο των χρωμάτων εξερράγη στο κεφάλι του κι έπειτα χάθηκε. Αυτός ο άνθρωπος ήταν προδότης!
Η Μπερελαίν γέλασε λες κι ο Πέριν είχε πει κάτι γουστόζικο, αλλά το χαμόγελό της φάνταζε πλέον κάπως βεβιασμένο. «Ο Σάντες μού είπε ότι δεν τον πήρε κανείς είδηση, μέσα σ’ όλη εκείνη την ανακατωσούρα για το στήσιμο του καταυλισμού, οπότε του επέτρεψα να ξαναπάει, μαζί με τον Γκένταρ και με το τελευταίο μου βαρέλι κρασί Τουνάιγκαν. Υποτίθεται πως θα επέστρεφαν μία ώρα αφότου νύχτωνε, αλλά κανείς από τους δύο δεν έχει έρθει ακόμα. Ίσως τους πήρε ο ύπνος, αν και ποτέ δεν...»
Έκοψε στη μέση την πρότασή της με έναν ήχο που υποδήλωνε έκπληξη, κοιτώντας τον έντονα, κι ο Πέριν συνειδητοποίησε πως είχε δαγκώσει το μηριαίο οστό της δασόχηνας, σπάζοντάς το στη μέση. Μα το Φως, είχε αποτελειώσει όλο το ψαχνό χωρίς να προσέξει τίποτα. «Πεινούσα περισσότερο απ’ όσο νόμιζα», μουρμούρισε. Έφτυσε το οστέινο γρομπαλάκι στη γαντοφορεμένη του παλάμη και πέταξε τα κομμάτια στο έδαφος. «Πρέπει να θεωρήσουμε ως δεδομένο πως ο Μασέμα ξέρει ότι κατέχεις αυτό το γράμμα. Ελπίζω να έχεις ισχυρή φρουρά γύρω σου συνεχώς, όχι μονάχα όποτε ιππεύεις».
«Ο Γκαλίν έχει τοποθετήσει από χτες το βράδυ πενήντα άντρες να κοιμούνται γύρω από τη σκηνή μου», του αποκρίθηκε, εξακολουθώντας να τον κοιτάει έντονα, κι ο Πέριν αναστέναξε. Θα έλεγε κανείς πως η γυναίκα δεν είχε ξαναδεί ποτέ κάποιον να σπάει κόκαλο στα δύο.
«Τι σου είπε η Ανούρα;»
«Ήθελε να της το δώσω για να το καταστρέψει, έτσι ώστε, αν με ρωτούσαν, να έλεγα πως δεν το έχω και πως δεν ξέρω πού είναι, κάτι που θα υποστήριζε κι η ίδια. Πάντως, αμφιβάλλω αν κάτι τέτοιο θα ικανοποιούσε τον Μασέμα».
«Κι εγώ αμφιβάλλω». Η Ανούρα θα πρέπει να το καταλάβαινε. Μπορεί οι Άες Σεντάι να ήταν ξεροκέφαλες, ίσως κι απερίσκεπτες πού και πού, αλλά ηλίθιες δεν ήταν. «Σου είπε ότι θα το κατέστρεφε σίγουρα ή θα έβλεπε τι θα το έκανε αν της το έδινες;»
Τα φρύδια της Μπερελαίν έσμιξαν κι η γυναίκα φάνηκε να το σκέφτεται για μια στιγμή πριν απαντήσει: «Μου είπε πως θα το κατέστρεφε». Το καστανοκόκκινο άλογό της έκανε μερικά ανυπόμονα βήματα επί τόπου, αλλά η Μπερελαίν κατάφερε να το θέσει εύκολα υπό τον έλεγχό της, δίχως καν να του δώσει πολλή σημασία. «Δεν μπορώ να σκεφτώ για ποιον άλλο λόγο θα το ήθελε», είπε έπειτα από μία ακόμα παύση. «Δεν νομίζω πως ο Μασέμα είναι τόσο ευάλωτος στην... πίεση». Εννοούσε «στον εκβιασμό», κάτι που πίστευε κι ο Πέριν, ειδικά αν αυτός ο εκβιασμός προερχόταν από μία Άες Σεντάι.