«Είναι όντας φαρδύς σαν άλογο», παρενέβη η Μάιγκαν. Παρ’ ότι έβρισκε διασκεδαστική τη φυγή της Μυρέλ, δεν υπήρχε κακία στον τόνο της φωνής της. Απλώς, επεσήμανε το γεγονός. Ο Λιου ήταν τεράστιος. «Μου φαίνεται πως ξέρω κάποια νεαρή Γαλάζια που θα τον έπαιρνε. Δεν ενδιαφέρεται με τον συνηθισμένο τρόπο για τους άντρες».
Η Λελαίν ένευσε με τρόπο που μαρτυρούσε ότι η νεαρή Γαλάζια είχε βρει τον Πρόμαχό της. «Οι Πράσινες είναι πολύ παράξενες. Πάρε την Ηλαίην Τράκαντ, για παράδειγμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτηκα ποτέ μου πως η Ηλαίην θα διάλεγε το Πράσινο Άτζα. Πίστευα πως θα προτιμούσε το Γαλάζιο. Το κορίτσι έχει μεγάλη ικανότητα ελιγμών στα πολιτικά δρώμενα, αν κι έχει μια χάση να κολυμπά σε βαθιά κι επικίνδυνα νερά. Δεν νομίζεις, Μητέρα;» Ρούφηξε μια γουλιά τσάι και χαμογέλασε.
Η αντίδραση αυτή δεν έμοιαζε ούτε στο ελάχιστο με το λεπτεπίλεπτο ξεψάχνισμα της Ρομάντα. Οι κινήσεις της ήταν κοφτές, σαν λάμα που εμφανίζεται από το πουθενά. Άραγε, γνώριζε η Λελαίν για τη Μυρέλ και τον Λαν; Είχε στείλει κάποιον στο Κάεμλυν, κι αν ίσχυε κάτι τέτοιο, πόσα είχε μάθει; Η Εγκουέν αναρωτήθηκε κατά πόσον η Ρομάντα αισθάνονταν εξίσου ζαλισμένη κι εκτός τόπου και χρόνου.
«Πιστεύεις πως ο φόνος της Κάιρεν είναι αρκετός για να βάλει τέλος σε μια συμφωνία;» είπε. «Θα μπορούσε να πρόκειται για τον Λογκαίν, που επέστρεψε για να πάρει κάποια τρελή εκδίκηση». Γιατί, που το Φως να πάρει και να σηκώσει, είχε πει κάτι τέτοιο; Έπρεπε απαραιτήτως να μάθει να ελέγχει τα λόγια της και να συγκρατείται. «Αν και το πιθανότερο είναι να το έκανε κάποιος κακομοίρης τρελαμένος από τους γύρω αγρούς ή από τις γύρω πόλεις με τις γέφυρες». Το χαμόγελο της Λελαίν έγινε βαθύτερο. Αυτή τη φορά ήταν μειδίαμα ειρωνείας, όχι ευθυμίας. Μα το Φως, αυτή η γυναίκα είχε μήνες να δείξει τόσο μεγάλη έλλειψη σεβασμού.
«Αν ο Λογκαίν ήθελε να πάρει εκδίκηση, Μητέρα, θαρρώ πως θα βρισκόταν ήδη στον Λευκό Πύργο, προσπαθώντας να ξεκάνει τις Κόκκινες». Παρά το χαμόγελό της, η φωνή της ήταν ήρεμη κι ισορροπημένη, μια αντίθεση μάλλον ενοχλητική, αλλά ίσως αυτός να ήταν κι ο στόχος της. «Ίσως είναι κρίμα που δεν το κάνει. Θα μπορούσε να αφανίσει την Ελάιντα, αν κι αυτό είναι ευκολότερο απ’ όσο της αξίζει. Όχι, η Κάιρεν δεν θα στεκόταν εμπόδιο σε μια συμφωνία, ούτε η Ανάγια, αλλά οι δυο τους θα έκαναν τις αδελφές να ανησυχούν ακόμα περισσότερο για την προστασία τους και για τους περιορισμούς τους. Μπορεί πράγματι να χρειαζόμαστε αυτούς τους άντρες, αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι έχουμε το πάνω χέρι και τον απόλυτο έλεγχο».
Η Εγκουέν ένευσε καταφατικά, αν και κάπως αδιόρατα. Συμφωνούσε, αλλά... «Ίσως υπάρξουν δυσκολίες στην αποδοχή εκ μέρους τους», είπε. Δυσκολίες. Το ταλέντο της να μειώνει τη σημασία ενός γεγονότος είχε αυξηθεί σήμερα.
«Ο δεσμός του Προμάχου μπορεί να διαφοροποιηθεί ελαφρώς», είπε η Μάιγκαν. «Ως έχει, μπορείς να αναγκάσεις τον άντρα να κάνει ό,τι επιθυμείς με ένα τσιμπηματάκι, αλλά ακόμα κι αυτό μπορεί να εξαλειφθεί εύκολα».
«Αυτό ακούγεται σαν Πειθαναγκασμός», είπε με σταθερή φωνή η Εγκουέν. Είχε μάθει αυτή την ύφανση από τη Μογκέντιεν, αλλά μόνο για να την καταπολεμήσει. Το όλο θέμα ήταν αισχρό κι αφορούσε στην αρπαγή της ελεύθερης βούλησης ενός άλλου ατόμου, ίσως δε κι ολόκληρης της ύπαρξης του. Όποιος ήταν Πειθαναγκασμένος, έκανε ό,τι τον διέταζες. Οτιδήποτε. Πίστευε, μάλιστα, πως ενεργούσε αυτοβούλως. Και μόνο που το σκεφτόταν, ένιωθε πρόστυχη.
Η Μάιγκαν, ωστόσο, την κοίταξε κατάματα, όπως κι η Λελαίν, κι η φωνή της ήταν εξίσου απαλή κι ήρεμη με το πρόσωπό της, Στις σκέψεις της δεν κυριαρχούσε η βρωμιά. «Ο Πειθαναγκασμός χρησιμοποιήθηκε σε αδελφές στην Καιρχίν, είναι σίγουρο πλέον. Εγώ, όμως, μιλούσα για τον δεσμό, κάτι εντελώς διαφορετικό».
«Πιστεύεις ότι μπορείς να πείσεις τους Άσα’μαν να αποδεχτούν τον δεσμό;» Η Εγκουέν δεν κατόρθωσε να κρύψει τη δυσπιστία από τη φωνή της. «Επιπλέον, ποιος θα πραγματοποιήσει αυτόν τον δεσμό; Ακόμα κι αν κάθε αδελφή που δεν έχει Πρόμαχο πάρει από έναν Άσα’μαν, και κάθε Πράσινη πάρει δύο ή τρεις, δεν υπάρχουν αρκετές αδελφές. Άσε που μάλλον δεν θα βρεις καμία πρόθυμη να δεσμευτεί με άντρα που σύντομα θα παρανοήσει».
Η Μάιγκαν ένευε καταφατικά σε κάθε της λέξη, σαν να την αποδεχόταν. Ωστόσο, τακτοποιούσε τη φούστα της λες και δεν άκουγε τίποτα. «Αν ο δεσμός μπορεί να αλλάξει με έναν τρόπο», είπε, μόλις ολοκλήρωσε η Εγκουέν, «είναι πιθανόν ότι μπορεί να αλλάξει και με άλλους. Θα πρέπει να υπάρχει τρόπος να απομακρύνουμε την αίσθηση του μοιράσματος, ακόμα και μέρος της αντιληπτικότητας, οπότε η τρέλα ίσως πάψει να αποτελεί πρόβλημα. Θα πρόκειται για δεσμό διαφορετικού είδους, που δεν θα έχει καμιά σχέση με τον δεσμό των Προμάχων. Είμαι σίγουρη πως όλες θα συμφωνήσουν ότι δεν θα μοιάζει διόλου με το να έχεις Πρόμαχο. Κάθε αδελφή θα μπορεί να δεσμεύεται με όσους Άσα’μαν είναι απαραίτητο».