Ξαφνικά, η Εγκουέν συνειδητοποίησε τι ακριβώς γινόταν. Η Λελαίν κοιτούσε φαινομενικά την κούπα της, αλλά στην πραγματικότητα μελετούσε την Εγκουέν μέσα από τις βλεφαρίδες της και χρησιμοποιούσε τη Μάιγκαν ως πρόσχημα. Καταπνίγοντας τον θυμό της, η Εγκουέν κατάλαβε ότι δεν ήταν ανάγκη να προσδώσει ψυχρότητα στη φωνή της, γιατί ήταν ήδη παγερή.
«Αυτό ακούγεται ακριβώς σαν Πειθαναγκασμός, Λελαίν. Είναι Πειθαναγκασμός, κι όσο και να προσπαθείς να το πεις με άλλα λόγια, δεν αλλάζει τίποτα. Το ίδιο θα έλεγα σε οποιαδήποτε πρότεινε κάτι παρόμοιο, και μάλιστα θα διέταζα να τη ραβδίσουν αν προχωρούσε σε κάτι παραπάνω από μια απλή πρόταση. Ο Πειθαναγκασμός έχει προγραφεί και θα παραμείνει για πάντα απαγορευμένος».
«Όπως επιθυμείς», αποκρίθηκε η Λελαίν. Τα λόγια της θα μπορούσαν να σημαίνουν οτιδήποτε. Αυτό που ακολούθησε, όμως, ήταν ακόμα πιο σημαντικό. «Ο Λευκός Πύργος κάνει λάθη πού και πού. Δεν είναι δυνατόν να ζεις και να κινείσαι δίχως να κάνεις λάθη. Εμείς, ωστόσο, εξακολουθούμε να ζούμε και να βαδίζουμε μπροστά. Κι αν καμιά φορά χρειάζεται να κρύψουμε τα λάθη μας, όπου είναι δυνατόν, τελικά επανορθώνουμε. Ακόμα κι αν μια τέτοια επανόρθωση αποδεικνύεται οδυνηρή». Ακούμπησε το φλιτζάνι στον δίσκο κι έφυγε, ακολουθούμενη κατά πόδας από τη Μάιγκαν, η οποία, σε αντίθεση με τη Λελαίν, αγκάλιασε την Πηγή πριν βγει από τη σκηνή.
Η Εγκουέν προσπάθησε να συγκεντρωθεί για λίγο, προκειμένου να διατηρήσει σταθερή την ανάσα της. Το πράγμα είχε πάει πολύ μακριά. Μπορεί η Λελαίν να μην είχε αναφέρει ξεκάθαρα ότι η Εγκουέν αλ’Βέρ ως Άμερλιν αποτελούσε λάθος που έπρεπε να διορθωθεί, αλλά μάλλον αυτό υπονοούσε.
Γύρω στο μεσημέρι, η Τσέσα έφερε το γεύμα της Εγκουέν πάνω σ’ έναν ξύλινο δίσκο, ζεστό και κριτσανιστό ψωμί με μόνο ένα-δυο ύποπτα μαύρα σημάδια επάνω του και βραστές φακές με φέτες από σκληρό γογγύλι, καθώς και άγρια καρότα με κομματάκια από κάτι που θα μπορούσε να είναι κρέας γίδας. Η Εγκουέν έφαγε μια κουταλιά όλη κι όλη. Δεν την απασχολούσε η Λελαίν. Άλλωστε, η Λελαίν την είχε απειλήσει και στο παρελθόν, αν κι όχι από τότε που η ίδια είχε καταστήσει σαφές ότι ήταν όντως Άμερλιν κι όχι πιόνι. Αντί να φάει, αφοσιώθηκε στην αναφορά της Τιάνα που ήταν ακουμπισμένη στο πλάι του τραπεζιού. Η Νίκολα μπορεί να μην είχε κερδίσει το επώμιο, παρά τις δυνατότητες της, αλλά ο Πύργος είχε μεγάλη εμπειρία στο να παίρνει ξεροκέφαλες κι ανίκανες γυναίκες και να τις μετατρέπει σε έμπιστες Άες Σεντάι. Η Λαρίν είχε λαμπρό μέλλον μπροστά της, αλλά έπρεπε να μάθει να υπακούει στους νόμους πριν αρχίσει να μαθαίνει ποιοι από αυτούς μπορούν να παρακαμφθούν και πότε. Στον Λευκό Πύργο μπορεί να τα μάθαινες και τα δύο, αλλά η υπακοή στους κανόνες πάντα προηγείτο. Το μέλλον της Μποντ θα μπορούσε να είναι εξίσου λαμπρό. Το δυνητικό της ήταν σχεδόν αντίστοιχο εκείνου της Εγκουέν. Είτε όμως ήσουν Άες Σεντάι, είτε Αποδεχθείσα, είτε μαθητευόμενη, ο Πύργος απαιτούσε να κάνεις όσα ήταν απαραίτητα για το καλό του.
Η Τσέσα άρχισε να φλυαρεί απογοητευμένη όταν γύρισε και βρήκε τον δίσκο σχεδόν ανέγγιχτο, ειδικά βλέποντας ότι το γεύμα ήταν σχεδόν απείραχτο. Η Εγκουέν σκέφτηκε να ισχυριστεί πως την είχε πειράξει το στομάχι της και δεν ήθελε να φάει. Αφότου το τσάι που της ετοίμασε η Τσέσα είχε αποτέλεσμα με τους πονοκεφάλους της —για λίγες μέρες τουλάχιστον, μέχρι οι τελευταίοι να επιστρέψουν εντονότεροι από ποτέ και να τη βασανίζουν κάθε βράδυ— η πλαδαρή γυναίκα συνέλεγε βοτανοθεραπείες για κάθε είδους αρρώστια, αγοράζοντάς τες από κάθε πλανόδιο που της πιπίλιζε το μυαλό, ενώ το ένα καταπότι ήταν πιο αηδιαστικό από το άλλο. Κατάφερνε να φαίνεται τόσο καταβεβλημένη όταν δεν έπινε αυτά τα εμετικά παρασκευάσματα ώστε, πριν καλά-καλά το καταλάβει, τα κατάπινε μόνο και μόνο για να πάψει να ανησυχεί. Παραδόξως, μερικές φορές έφερναν αποτέλεσμα, αλλά η Εγκουέν δεν έπαυε να μη θέλει να τα βάζει στο στόμα της. Ξαπόστειλε την Τσέσα, δίνοντάς της τον δίσκο κι υποσχόμενη να φάει αργότερα. Αναμφίβολα, το δείπνο που θα της έφερνε θα ήταν αρκετό για να γεμίσει χήνα.
Κόντεψε να χαμογελάσει στη σκέψη της Τσέσα να στέκεται από πάνω της συστρέφοντας τα χέρια της μέχρι να φάει και την τελευταία μπουκιά, αλλά η ματιά της έπεσε ξανά στην αναφορά της Τιάνα. Η Νίκολα, η Λαρίν κι η Μποντ. Ο Λευκός Πύργος ήταν μια αυστηρή αφέντρα, έτοιμη να σε φορτώσει αγγαρείες. Εκτός κι αν ο Πύργος βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου με τη συγκατάθεση της Αίθουσας, η Άμερλιν δεν πρέπει να... Μα, ο Πύργος βρισκόταν ήδη σε πόλεμο.