«Πες τους να μην ανακατευτούν μ’ αυτούς τους Αλταρανούς», συνέχισε ο Πέριν. «Οι ακόλουθοι του Μασέμα είναι κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά ό,τι κι αν έχουν κατά νου, η κτητικότητα δεν θ’ αργήσει να φανεί και σε αυτούς, όπως και στους υπόλοιπους. Και τότε, δεν θα διστάσουν να ξεκοιλιάσουν τον γείτονά τους, πόσω μάλλον κάποιον που κάνει τις λάθος ερωτήσεις. Αυτό που θέλω να μάθω είναι τα καμώματα του Μασέμα, τα σχέδιά του».
Ήταν προφανές ότι ο άνθρωπος αυτός είχε κάποιο συγκροτημένο σχέδιο. Ο Μασέμα ισχυριζόταν πως ήταν βλασφημία για όλους, εκτός του Ραντ, να αγγίζουν τη Μία Δύναμη, και πως το μόνο που ήθελε ήταν να ενωθεί με τις δυνάμεις του Ραντ στην Ανατολή. Όπως πάντα, οι σκέψεις γύρω από τον Ραντ προκαλούσαν στροβιλιζόμενα χρώματα μέσα στο κεφάλι του Πέριν και, μάλιστα, αυτή τη φορά, ήταν εντονότερα απ’ όσο συνήθως, αλλά η οργή τα εξαΰλωσε. Ασχέτως αν ήταν βλασφημία ή όχι, ο Μασέμα είχε αποδεχτεί το Ταξίδεμα, το οποίο δεν αφορούσε απλώς στη διαβίβαση, αλλά στους άντρες με αυτή την ικανότητα. Ό,τι κι αν ισχυριζόταν, το είχε κάνει για να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στη Δύση, όχι για να βοηθήσει στη διάσωση της Φάιλε. Ο Πέριν είχε την τάση να εμπιστεύεται τους ανθρώπους μέχρι οι τελευταίοι να αποδεικνύονταν αναξιόπιστοι, αλλά δεν χρειαζόταν παρά μια απλή μυρωδιά του Μασέμα, για να καταλάβει ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν παρανοϊκός σαν λυσσασμένο ζώο κι ακόμα λιγότερο αξιόπιστος.
Είχε σκεφτεί τρόπους να σταματήσει τα σχέδιά του, όποια κι αν ήταν αυτά. Τρόπους για να τον αναγκάσει να πάψει τους σκοτωμούς και τους εμπρησμούς. Ο Μασέμα είχε μαζί του δέκα-δώδεκα χιλιάδες άντρες, ίσως και παραπάνω —δεν τα πήγαινε πολύ καλά με τα νούμερα, κι ο τρόπος που στρατοπέδευσαν ήταν άθλιος και πολύ πρόχειρος, καθιστώντας το μέτρημα σχεδόν αδύνατο— ενώ λιγότεροι από το ένα τέταρτο αυτού του αριθμού ακολουθούσαν τον Πέριν, εκ των οποίων κάμποσες εκατοντάδες αμαξηλάτες, ιπποκόμοι και διάφοροι άλλοι, που σε μια μάχη θα αποδεικνύονταν πιότερο εμπόδιο παρά βοήθεια, αλλά και πάλι με τρεις Άες Σεντάι και δύο Άσα’μαν, για να μην αναφέρουμε τις έξι Αελίτισσες Σοφές, θα μπορούσε ίσως να σταματήσει τον Μασέμα. Οι Σοφές κι οι δύο από τις Άες Σεντάι θα συμμετείχαν στην επιχείρηση μετά χαράς. Ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμες, καθότι ήθελαν νεκρό τον Μασέμα. Η διάλυση του στρατού του Μασέμα, όμως, θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία εκατοντάδων μικρότερων ομάδων, οι οποίες θα διασκορπίζονταν σε όλη την έκταση της Αλτάρα κι ακόμα παραπέρα, εξακολουθώντας να πλιατσικολογούν και να σκοτώνουν, απλώς για δική τους ευχαρίστηση κι όχι στο όνομα του Αναγεννημένου Δράκοντα. Ακόμα κι αν τσάκιζε τους Σάιντο, το ίδιο πράγμα θα γινόταν, σκέφτηκε, αλλά απέδιωξε τη σκέψη ακαριαία. Άλλωστε, το να σταματήσει τον Μασέμα θα του έπαιρνε χρόνο, και δεν είχε την πολυτέλεια για κάτι τέτοιο. Έπρεπε να κρατήσει μέχρι να βεβαιωθεί πως η Φάιλε ήταν ασφαλής και πως οι Σάιντο είχαν γίνει προσάναμμα.
«Και ποιο είναι το τρίτο πράγμα που έμαθες απόψε, Σελάντε;» τη ρώτησε τραχιά. Προς μεγάλη του έκπληξη, η οσμή της ανησυχίας εκ μέρους της γυναίκας αυξήθηκε.
«Ο Χάβιαρ είδε κάποιον», αποκρίθηκε μακρόσυρτα η γυναίκα. «Στην αρχή, δεν μου είπε τίποτα». Η φωνή της σκλήρυνε προς στιγμήν. «Φρόντισα να μην επαναληφθεί!» Πήρε βαθιά ανάσα και φάνηκε να παλεύει με τον εαυτό της. Κατόπιν, μίλησε μονομιάς. «Η Μασούρι Σεντάι επισκέφθηκε τον Μασέμα... τον Προφήτη. Αλήθεια λέω, Άρχοντά μου, πίστεψέ με! Ο Χάβιαρ την είδε πάνω από μία φορά. Γλίστρησε στο στρατόπεδό τους κουκουλωμένη και βγήκε με τον ίδιο τρόπο, αλλά ο Χάβιαρ είναι σίγουρος ότι έχει δει το πρόσωπό της δύο φορές. Ένας άντρας τη συνόδευε κάθε φορά, ενίοτε και μια γυναίκα. Ο Χάβιαρ δεν πρόσεξε καλά το πρόσωπο του άντρα, οπότε δεν μπορεί να είναι σίγουρος, αλλά η περιγραφή ταιριάζει στον Ροβέρ, τον Πρόμαχο της Μασούρι, ενώ είναι σίγουρος ότι η δεύτερη γυναίκα ήταν η Ανούρα Σεντάι».
Έπαψε να μιλάει απότομα, με τα μάτια της να λάμπουν σκούρα κάτω από το σεληνόφως καθώς τον κοιτούσε. Μα το Φως, η γυναίκα ανησυχούσε τόσο για το πώς ο Πέριν θα εκλάμβανε τα λόγια της, όσο και για τι σήμαιναν όλα αυτά! Με το ζόρι ξέσφιξε τα χέρια του. Ο Μασέμα σιχαινόταν τις Άες Σεντάι σχεδόν όσο και τους Σκοτεινόφιλους, ίσως μάλιστα να τις θεωρούσε επίσης Σκοτεινόφιλες. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να δεχτεί δύο αδελφές; Και για ποιο λόγο να πάνε οι ίδιες σ’ εκείνον; Η γνώμη της Ανούρα σχετικά με τον Μασέμα κρυβόταν πίσω από το πέπλο μυστηρίου που ύφαιναν οι Άες Σεντάι, καθώς και πίσω από διασταυρούμενα σχόλια, τα οποία θα μπορούσαν να σημαίνουν οτιδήποτε, αλλά η Μασούρι είχε αναφέρει ευθέως ότι αυτός ο άντρας θα έπρεπε να παταχθεί σαν λυσσασμένο σκυλί.