Βρίσκονταν πια πολύ κοντά και η ορμή τους ήταν πολύ μεγάλη για να σταματήσουν. Πρώτα ο Ριβερντάνσερ και μετά ο Θρεντμπέαρ μπήκαν μέσα στο φως.
Όλος ο κόσμος άλλαξε.
Τώρα βρίσκονταν μέσα σε έναν διάδρομο από φως, ενώ γύρω τα πάντα έμοιαζαν ονειρικά, λες και κινούνταν εξουθενωτικά αργά. Όμως, όταν ο Λούθιεν κοίταξε τον κόσμο γύρω του και το έδαφος από κάτω, είδε ότι έτρεχαν με τρομερή ταχύτητα. Με κάθε αργή δρασκελιά του, ο Ριβερντάνσερ διέσχιζε μεγάλες αποστάσεις.
Ό φωτεινός διάδρομος έβγαινε από τον δρόμο στρίβοντας νότια μες από τα χωράφια, αλλά το πέρασμα των δύο αλόγων δεν προκάλεσε καμία κίνηση στο σιτάρι. Ήταν λες κι έτρεχαν στον αέρα ή πάνω σ’ ένα στρώμα από φως, χωρίς να αγγίζουν καθόλου στο έδαφος, ενώ οι οπλές των αλόγων τους δεν έκαναν τον παραμικρό θόρυβο. Έφτασαν σε ένα πλατύ ποτάμι και το διέσχισαν χωρίς τον παραμικρό παφλασμό του νερού. Σε μερικά δευτερόλεπτα τα βουνά έδειχναν πολύ πιο κοντά, ενώ λίγο αργότερα βρέθηκαν να ανεβαίνουν σε πλαγιές και να διασχίζουν χαράδρες, λες και οι πλατιές κοιλάδες δεν ήταν παρά ρωγμές σε μια πέτρα.
Ξαφνικά φάνηκε μπροστά τους ένας απότομος γκρεμός, πράγμα που έκανε τον Λούθιεν να ξεφωνίσει πάλι, αν και η φωνή του χάθηκε πίσω του μόλις βγήκε από το στόμα του. Ο Ριβερντάνσερ και ο Θρεντμπέαρ άρχισαν να ανεβαίνουν το κατακόρυφο πρανές, έφτασαν στην κορφή του τριακόσια μέτρα πιο ψηλά και άρχισαν να καλπάζουν σε ένα πετρώδες έδαφος. Διέσχισαν μια συστάδα από μικρά δέντρα, τόσο πυκνή ώστε κανονικά Θα ήταν αδύνατο να περάσει άλογο ανάμεσά τους —και όμως πέρασαν χωρίς να ταράξουν ούτε ένα φύλλο.
Γρήγορα ο Λούθιεν είδε άλλο έναν γκρεμό μπροστά τους, εκεί όπου έμοιαζε να καταλήγει το φωτεινό τούνελ, ένα πεδίο από μπλε και πράσινους στροβίλους που χόρευαν πάνω στην κατακόρυφη, πέτρινη επιφάνεια. Πριν το παλληκάρι προλάβει να αντιδράσει, ο Ριβερντάνσερ όρμησε μέσα στην πέτρα.
Ο Λούθιεν αισθάνθηκε μια τρομερή πίεση από παντού, μια δυσάρεστη αποπνικτική αίσθηση. Δεν μπορούσε να φωνάξει, δεν μπορούσε ούτε να πάρει ανάσα μέσα σε αυτό τον χώρο και σκέφτηκε ότι σίγουρα θα πεθάνει.
Ξαφνικά όμως, χωρίς καμιά προειδοποίηση, ο Ριβερντάνσερ βγήκε από την άλλη πλευρά του πέτρινου τείχους σε ένα σπήλαιο φωτισμένο από δαυλούς, με τις οπλές του να βροντούν δυνατά στη σκληρή πέτρα.
Ο Θρεντμπέαρ εμφανίστηκε κι αυτός πίσω τους, έκοψε ταχύτητα και σταμάτησε κοντά στον Ριβερντάνσερ. Ύστερα από μια στιγμή αμηχανίας ο Όλιβερ τόλμησε να παραμερίσει το μεγάλο καπέλο από το πρόσωπό του και να κοιτάξει γύρω του. Μετά γύρισε προς τα πίσω και κοίταξε άναυδος τον πέτρινο τοίχο όπου διαλυόταν η στροβιλιζόμενη λάμψη. Ο μικρόσωμος άνδρας γύρισε στον Λούθιεν, που έδειχνε έτοιμος σαν να ήθελε να πει κάτι.
«Δεν θέλω να ξέρω τίποτα», του είπε.
9
Μπριντ’Αμούρ
Βρίσκονταν σε μια σχεδόν κυκλική αίθουσα κάποιου σπηλαίου, με διάμετρο γύρω στα δέκα μέτρα. Τα τοιχώματα ήταν ανώμαλα και τραχιά και η οροφή ήταν αλλού υψηλή, αλλού χαμηλή, όμως το δάπεδο ήταν λείο και σχετικά επίπεδο. Από την απέναντι πλευρά, προς τα αριστερά τους, υπήρχε μια συνηθισμένη ξύλινη πόρτα και δίπλα της ένα ξύλινο τραπέζι με πολλές περγαμηνές, μερικές τακτοποιημένες μέσα σε ασημόχρωμους κυλίνδρους και μερικές απλώς τυλιγμένες, ενώ άλλες κρατιόνταν ανοιχτές από παράξενα, γλυπτά πρες-παπιέ με τερατόμορφα σχήματα. Πιο κάτω αριστερά υπήρχε ένα βάθρο με μια τέλεια, διαφανή, κρυστάλλινη σφαίρα στην κορυφή του.
Στα δεξιά τους είδαν μια καρέκλα δίπλα στον τοίχωμα, μπροστά σε ένα τεράστιο γραφείο με πολλά ράφια και ντουλαπάκια από πάνω του. Ήταν σκεπασμένο κι αυτό από περγαμηνές, όπως το τραπέζι. Ένα ανθρώπινο κρανίο, ένα συστραμμένο κηροπήγιο που θύμιζε δέντρο, ένα κορδόνι στο οποίο ήταν περασμένα κάποια σφαιρικά αντικείμενα που έμοιαζαν με διατηρημένα μάτια Κυκλωπιανών και δεκάδες μελανοδοχεία, φιαλίδια και μακριές πένες με φτερά ολοκλήρωναν την εικόνα δείχνοντας πέρα από κάθε αμφιβολία στους δυο φίλους ότι βρίσκονταν στην κατοικία ενός μάγου.
Ξεπέζεψαν και οι δύο και ο Όλιβερ πλησίασε τον Λούθιεν, που κοίταξε αμέσως τα καπούλια του Ριβερντάνσερ. Ο νεαρός πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης όταν είδε ότι το βέλος είχε γρατζουνίσει απλώς το αγαπημένο του άλογο, χωρίς να του προκαλέσει σοβαρό τραύμα.
Έκανε ένα νεύμα στον Όλιβερ δείχνοντας ότι το άλογο είναι εντάξει και μετά πήγε κοντά στην παράξενη, κρυστάλλινη σφαίρα, ενώ ο χάφλινγκ έτρεξε κατευθείαν στο γραφείο. «Όχι βρομοδουλειές!» τον προειδοποίησε ο Λούθιεν, γιατί είχε ακούσει πολλές ιστορίες για επικίνδυνους μάγους και δεν θα ήταν καθόλου συνετό να κάνουν εχθρό τους έναν από αυτούς, και μάλιστα κάποιον που ήταν τόσο ισχυρός ώστε να μπορεί να δημιουργήσει εκείνο το φωτεινό τούνελ.