«Είχα σκοπό να σου τα δώσω αφού γύριζες με το ραβδί μου», παραδέχτηκε ο Μπριντ’Αμούρ. «Δεν ήθελα να τα χάσω κι αυτά λόγω του Βαλτάσαρ, τον μανδύα και το πτυσσόμενο τόξο! Όμως, έχοντας πίστη σε σένα —και στους δυο σας— σκέφτηκα ότι μπορεί να σας φανούν χρήσιμα εκεί που ήσασταν».
Ο Όλιβερ ξερόβηξε δυνατά διακόπτοντας τη συζήτηση. Γύρισαν και οι δύο και τον κοίταξαν. «Αφού μπορούσες να μας στείλεις αυτά τα παιχνίδια, γιατί δεν μας έβγαζες κιόλας από κει;» ρώτησε. «Είχα βρει ήδη το ραβδί σου, θα ήταν πολύ πιο εύκολο έτσι».
Ο Μπριντ’Αμούρ κοίταξε τον Λούθιεν, αλλά δεν βρήκε καμιά υποστήριξη σ’ εκείνον αφού, προφανώς, οι συλλογισμοί του Όλιβερ είχαν δημιουργήσει ξανά κάποιες αμφιβολίες στον νεαρό. «Η μαγεία δεν ήταν αρκετά ισχυρή», είπε ο Μπριντ’Αμούρ κομπιάζοντας και προσπαθώντας να βρει έναν τρόπο για να τους εξηγήσει. «Δεν ήξερα πού ακριβώς ήσαστε, ούτε τι μπορεί να αντιμετωπίζατε».
«Δηλαδή μας τα έστειλες στα τυφλά;» ρώτησε ο Όλιβερ με έκπληκτο και καχύποπτο ύφος μαζί. «Όμως, τότε, πως έγινε και εμφανίστηκαν εκεί ακριβώς που έπρεπε;».
Ο Μπριντ’Αμούρ άρχισε να κουνάει τα χέρια του δείχνοντας στους δυο φίλους πως δεν είχαν καταλάβει. «Φυσικά μπορούσα να σας εντοπίσω με ένα απλό ξόρκι, αν και δεν ήξερα σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόσαστε, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Και μετά, για να σας στείλω τα αντικείμενα, χρειαζόταν πάλι ένα άλλο ξόρκι, μια μάλλον απλή τηλεμεταφορά, που δεν είχε όμως καμία σχέση με την πύλη η οποία σας οδήγησε στη φωλιά του δράκου και που μας έβγαλε τελικά από εκεί».
Ο Όλιβερ και ο Λούθιεν κοιτάχτηκαν. Μετά από μια στιγμή, ο Όλιβερ σήκωσε τους ώμους αποδεχόμενος την εξήγηση του Μπριντ’Αμούρ.
«Και τι ήταν εκείνο το παράξενο βέλος;» ρώτησε ο Λούθιεν επιστρέφοντας στην αρχική συζήτηση.
«Ουσιαστικά ήταν ακίνδυνο», είπε γελώντας ο Μπριντ’Αμούρ. «Δεν είχα καν σκοπό να το βάλω μέσα στον σάκο, απλώς ήταν δίπλα στη ζώνη της φαρέτρας και το έπιασε κι αυτό το ξόρκι! Αυτά τα βέλη λέγονται “πυροτεχνήματα” και τα χρησιμοποιούσαν στους εορτασμούς κατά τους πιο ευτυχισμένους καιρούς πριν τον Γκρινσπάροου. Πρέπει να πω όμως ότι ήταν πολύ έξυπνο από μέρους σου που το χρησιμοποίησες τόσο αποτελεσματικά».
«Ήμουν τυχερός», τον διόρθωσε ο Λούθιεν. «Δεν είχα ιδέα τι θα έκανε το βέλος».
«Μην υποτιμάς ποτέ τη σημασία της τύχης», απάντησε ο Μπριντ’Αμούρ. «Η τύχη δεν σε έφερε κοντά στον Όλιβερ τη στιγμή που εκείνος σε χρειαζόταν; Αν δεν συνέβαινε αυτό το τυχαίο γεγονός, θα ήταν ζωντανός τώρα ο φίλος σου;»
«Είχα το ξίφος μου», διαμαρτυρήθηκε ο Όλιβερ τραβώντας το από τη ζώνη του και κρατώντας το μπροστά στο πρόσωπό του, δίπλα στη φαρδιά του μύτη.
Ο Μπριντ’Αμούρ τον κοίταξε με αμφιβολία και άρχισε να γελάει.
«Ω, δεν φαντάζεσαι πόσο με πληγώνεις!» φώναξε ο Όλιβερ.
«Εγώ όχι, θα σε πλήγωναν όμως σίγουρα οι Κυκλωπιανοί του εμπόρου!» απάντησε ο μάγος με ένα τρανταχτό γέλιο και ο Όλιβερ, μετά από μια στιγμή σκέψης, έκανε ένα καταφατικό νεύμα βάζοντας πάλι το ξίφος στη θήκη του ενώ συγχρόνως προσπαθούσε μάταια να κρύψει τα δικά του γέλια.
Η όψη του Μπριντ’Αμούρ άλλαξε πάλι ξαφνικά καθώς κοίταζε τον Λούθιεν. «Μη φοράς δημόσια αυτό τον μανδύα», είπε σοβαρός.
Ο Λούθιεν κοίταξε το φωτεινό, κόκκινο ύφασμα που έπεφτε από τις φαρδιές του πλάτες. Τι είναι αυτά που λέει; αναρωτήθηκε. Τι να τον κάνεις έναν μανδύα αν δεν μπορείς να τον φοράς;
»Ανήκε σε κάποιον φημισμένο κλέφτη», του εξήγησε ο Μπριντ’Αμούρ. «Το τόξο ήταν κι αυτό δικό του. Αυτά τα πτυσσόμενα τόξα έχουν απαγορευτεί στο Άβον επειδή τα χρησιμοποιούσαν οι παράνομες συμμορίες και γι’ αυτό θεωρήθηκε ότι αποτελούν απειλή για τον θρόνο.
Ο Λούθιεν κοίταξε τον μανδύα και το τόξο και συνέχισε να αναρωτιέται ποια είναι η αξία τους. Ήταν δώρα αυτά που του έδωσε ο Μπριντ’Αμούρ ή βάρη, αφού δεν θα τα χρησιμοποιούσε;
»Απλώς κράτα τα κρυμμένα σε ένα σίγουρο μέρος», είπε ο Μπριντ’Αμούρ, σαν να είχε διαβάσει τη σκέψη του Λούθιεν. «Μπορεί να σου φανούν χρήσιμα, μπορεί και όχι. Πες πως είναι δυο πράγματα που θα σου θυμίζουν τη συνάντησή σου με έναν δράκο. Ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο μπορούν να ισχυριστούν ότι έχουν δει ένα τέτοιο θηρίο, γιατί εκείνοι που το έχουν δει είναι νεκροί. Και αυτή η συνάντηση επίσης πρέπει να παραμείνει κρυφή», πρόσθεσε ο Μπριντ’Αμούρ με πολύ σοβαρό ύφος, σαν να το σκέφτηκε αυτό μόλις εκείνη τη στιγμή.
Ο Λούθιεν κόντεψε να πνιγεί με αυτό το αίτημα. Κοίταξε κατάπληκτος τον Όλιβερ. Αυτός έβαλε το δάχτυλο στα χείλη και του έκλεισε το μάτι. Ο Λούθιεν πήρε το μήνυμα: ο πιο έμπειρος Όλιβερ θα είχε καταλάβει σίγουρα τι συνέβαινε και θα του το εξηγούσε αργότερα.