Είχαν, όμως, και πρακτικά διαγωνίσματα. Ο καθηγητής Φλίτγουικ τους καλούσε έναν έναν στο γραφείο του, για να δει αν μπορούσαν να κάνουν έναν ανανά να χορέψει επάνω στην έδρα. Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τους εξέτασε στη μεταμόρφωση ενός ποντικού σε πουδριέρα. Τους έδινε επιπλέον βαθμούς, αν η πουδριέρα ήταν ωραία, ενώ τους αφαιρούσε βαθμούς, αν η πουδριέρα είχε επάνω της τρίχες. Όσο για τον καθηγητή Σνέιπ, τους τρομοκράτησε όλους με τις αγριάδες του, καθώς προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα φίλτρο λησμονιάς κάτω από την επιτήρηση του.
Ο Χάρι έβαλε τα δυνατά του να τα καταφέρει σε όλα τα διαγωνίσματα, προσπαθώντας ν' αγνοεί τους δυνατούς πόνους στο μέτωπο του, που τον βασάνιζαν διαρκώς από τότε που είχε τη γνωστή περιπέτεια στο απαγορευμένο δάσος. Ο Νέβιλ νόμιζε πως ο Χάρι φοβόταν το ίδιο μ' εκείνον τους διαγωνισμούς και γι' αυτό δεν μπορούσε να κοιμηθεί, η αλήθεια όμως ήταν πως ο Χάρι ξυπνούσε κάθε τόσο από τον παλιό εφιάλτη του. Που τώρα ήταν ακόμη χειρότερος, γιατί είχε προστεθεί και μια μορφή με μάσκα, που έσταζε αίμα.
Θέλεις γιατί δεν είχαν δει στο απαγορευμένο δάσος όσα είχε δει εκείνος, θέλεις γιατί δεν είχαν στο μέτωπο τους ένα σημάδι που να πονάει συνέχεια, ο Ρον και η Ερμιόνη δεν ανησυχούσαν για τη φιλοσοφική λίθο όσο ο Χάρι. Η σκέψη του Βόλντεμορτ φυσικά τους φόβιζε, αλλά δεν τον έβλεπαν και κάθε βράδυ στον ύπνο τους. Και καθώς ήταν απασχολημένοι με τις εξετάσεις, δεν είχαν καιρό ν' ανησυχούν για το τι μπορεί να έκανε ο Σνέιπ, ή κάποιος άλλος...
Το τελευταίο διαγώνισμα ήταν η ιστορία της μαγείας. Αντε, ακόμη μια ώρα μ' ερωτήσεις κι απαντήσεις για ξεμωραμένους γερο-μάγους, που είχαν εφεύρει κουτάλες που ανακατεύουν μόνες τους κι άλλα παρόμοια και μετά... μετά θα ήταν ελεύθεροι για μια ολόκληρη εβδομάδα, ώσπου να βγουν τα αποτελέσματα! Κι όταν το φάντασμα του καθηγητή Μπινς τους είπε ν' αφήσουν τις πένες και να κάνουν ρολό τις περγαμηνές τους, ο Χάρι δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί κι άρχισε να ζητωκραυγάζει μαζί με τ' άλλα παιδιά.
«Οι εξετάσεις ήταν πιο εύκολες απ' ό,τι περίμενα», είπε η Ερμιόνη καθώς έβγαιναν όλοι μαζί στον ηλιόλουστο κήπο. «Τζάμπα έμαθα τον κώδικα συμπεριφοράς των λυκανθρώπων και την επανάσταση του πρόθυμου Έλφρικ...»
Της Ερμιόνης της άρεσε να κουβεντιάζει για το διαγώνισμα που μόλις είχαν τελειώσει... αλλά ο Ρον επέμενε πως αυτό του έφερνε πονοκέφαλο. Έτσι τα τρία παιδιά περπάτησαν ως την όχθη της λίμνης και ξάπλωσαν στη σκιά ενός δέντρου. Λίγο πιο πέρα οι δίδυμοι Ουέσλι και ο Λι Τζόρνταν γαργαλούσαν τα πλοκάμια ενός τεράστιου καλαμαριού, το οποίο ήταν αραγμένο στα ρηχά.
«Τέλος οι επαναλήψεις!» είπε μ' απόλαυση ο Ρον, ενώ ξάπλωνε πιο αναπαυτικά στο γρασίδι. «Γιατί είσαι τόσο κακόκεφος, Χάρι; Έχουμε ακόμη μια εβδομάδα ως τα αποτελέσματα. Δε χρειάζεται ν' ανησυχείς από τώρα...»
Ο Χάρι έτριψε το μέτωπο του με την παλάμη.
«Αν τουλάχιστον ήξερα τι σημαίνει αυτό!» ξέσπασε θυμωμένος. «Το σημάδι μου πονάει συνέχεια... Το έχω πάθει κι άλλοτε, αλλά όχι τόσο δυνατά όσο τώρα!»
«Πήγαινε στη νοσοκόμα», τον συμβούλεψε η Ερμιόνη.
«Μα δεν είμαι άρρωστος!» διαμαρτυρήθηκε ο Χάρι. «Νομίζω πως είναι μια προειδοποίηση... ότι κάποιος κίνδυνος πλησιάζει...»
Ο Ρον όμως δεν έδειξε ενδιαφέρον, γιατί η ζέστη ήταν πολύ έντονη.
«Χάρι, χαλάρωσε λιγάκι», τον συμβούλεψε. «Η Ερμιόνη έχει δίκιο. Όσο ο Ντάμπλντορ είναι εδώ, η φιλοσοφική λίθος είναι ασφαλής! Εξάλλου ποτέ δε βρήκαμε κάποια απόδειξη ότι ο Σνέιπ κατάφερε να περάσει μπροστά από τον Λουλούκο. Τη μια φορά που δοκίμασε, παραλίγο να χάσει το πόδι του. Δε θα το ξανακάνει λοιπόν τόσο εύκολα. Όσο για τον Χάγκριντ, θα προτιμήσει να πεθάνει παρά να προδώσει την εμπιστοσύνη του Ντάμπλντορ...»
Ο Χάρι κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Παρ' όλ' αυτά η υποψία ότι είχε ξεχάσει κάτι σημαντικό, τον τριβέλιζε. Όταν προσπάθησε να το εξηγήσει στους άλλους δυο, η Ερμιόνη τον διέκοψε: «Μα αυτό είναι η αγωνία των διαγωνισμών, Χάρι. Χθες τη νύχτα ξύπνησα κι άρχισα να κάνω με το μυαλό μου τις ασκήσεις των μεταμορφώσεων, προτού θυμηθώ πως τελειώσαμε πια μ' αυτό το διαγώνισμα...»
Ο Χάρι, όμως, ήταν απόλυτα σίγουρος πως αυτό το περίεργο συναίσθημα που ένιωθε, δεν είχε καμιά σχέση με τη δουλειά του σχολείου. Μηχανικά, παρακολουθούσε με το βλέμμα του μια κουκουβάγια που πετούσε προς το σχολείο μ' ένα φάκελο στο ράμφος της. Σ' εκείνον, μόνον ο Χάγκριντ έστελνε σημειώματα... κι ο Χάγκριντ δε θα πρόδινε ποτέ τον Ντάμπλντορ... Ο Χάγκριντ ποτέ δε θα 'λεγε σε κάποιον πώς να περάσει μπροστά από τον Λουλούκο, ποτέ... αλλά...
Ο Χάρι πετάχτηκε όρθιος.
«Πού πας;» τον ρώτησε νυσταγμένα ο Ρον.