«Πότερ, ο καθηγητής Ντάμπλντορ είναι πολύ μεγάλος μάγος», του θύμισε η καθηγήτρια. «Κι έχει πολλές ασχολίες...»
«Μα αυτό είναι πολύ σημαντικό...»
«Τι εννοείς, Πότερ; Πως αυτό που θέλεις να του πεις είναι πιο σημαντικό από το Υπουργείο Μαγείας;»
«Ακούστε, κυρία καθηγήτρια», είπε ο Χάρι, αποφασίζοντας να τα παίξει όλα για όλα. «Πρόκειται... πρόκειται για τη φιλοσοφική λίθο...»
Ήταν σίγουρο ότι η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ περίμενε ν' ακούσει τα πάντα, εκτός από αυτό. Τα βιβλία γλίστρησαν από τα χέρια της κι έπεσαν με δύναμη κάτω. Δεν πρόσεξε ούτε καν τον κρότο που έκαναν.
«Μα... πώς ξέρετε εσείς...» άρχισε να λέει.
«Κυρία καθηγήτρια», την έκοψε ο Χάρι, «νομίζω... δηλαδή είμαι σίγουρος... πως ο Σν... πως κάποιος θα προσπαθήσει να κλέψει τη φιλοσοφική λίθο! Γι' αυτό πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσω στον καθηγητή Ντάμπλντορ».
Η ΜακΓκόναγκαλ του έριξε ένα βλέμμα γεμάτο υποψία.
«Ο καθηγητής Ντάμπλντορ θα γυρίσει αύριο», του είπε κατόπιν. «Δεν ξέρω πώς έμαθες για τη φιλοσοφική λίθο, αλλά μπορώ να σε βεβαιώσω πως κανείς δεν μπορεί να την κλέψει, γιατί φυλάγεται πολύ καλά!»
«Μα, κυρία καθηγήτρια...»
«Πότερ», τον διέκοψε εκείνη, «ξέρω πολύ καλά τι λέω». Κατόπιν έσκυψε και μάζεψε από κάτω τα βιβλία της. «Και σας συμβουλεύω να πάτε όλοι έξω και ν' απολαύσετε τη λιακάδα».
Κι άρχισε ν' απομακρύνεται.
«Είμαι σίγουρος ότι η απόπειρα θα γίνει απόψε!» είπε ο Χάρι στους άλλους δυο, όταν βεβαιώθηκε ότι η καθηγήτρια είχε απομακρυνθεί αρκετά και δεν μπορούσε να τους ακούσει. «Ο Σνέιπ θα περάσει απόψε από την καταπακτή. Ξέρει και πως τώρα λείπει κι ο Ντάμπλντορ. Μάλλον ο Σνέιπ θα έστειλε την κουκουβάγια με το σημείωμα. Στοιχηματίζω ότι θα τα χάσουν στο Υπουργείο Μαγείας, όταν ο Ντάμπλντορ θα παρουσιαστεί μπροστά τους...»
«Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμ...»
Η φράση της Ερμιόνης έμεινε στη μέση και μια κραυγή τρόμου ξέφυγε από τα χείλη της. Ο Χάρι κι ο Ρον γύρισαν κι είδαν τον καθηγητή Σνέιπ μπροστά τους.
«Καλό σας απόγευμα», τους είπε με προσποιητή ευγένεια.
Τα τρία παιδιά τον κοίταξαν αμίλητα.
«Δε θα έπρεπε να είσαστε μέσα μια τόσο όμορφη μέρα», συνέχισε ο Σνέιπ.
«Είμαστε έτοιμοι να...» άρχισε να λέει ο Χάρι, αλλά σταμάτησε, γιατί δεν ήξερε πώς να συνεχίσει.
«Πρέπει να είσαστε πιο προσεκτικοί», τους συμβούλεψε ο Σνέιπ. «Όποιος σας δει εδώ να ψιθυρίζετε μεταξύ σας, μπορεί να νομίζει πως κάποια σκανταλιά ετοιμάζετε. Και το Γκρίφιντορ δεν έχει περιθώριο να χάσει άλλους βαθμούς, έτσι;»
Σιωπηλά, τα τρία παιδιά γύρισαν κι άρχισαν να προχωρούν αργά προς την πόρτα. Ο Σνέιπ, όμως, δεν είχε τελειώσει μαζί τους.
«Όσο για σένα, Πότερ», είπε στον Χάρι, «σε προειδοποιώ. Αν συνεχίσεις να γυρίζεις εδώ κι εκεί τη νύχτα, εγώ προσωπικά θα φροντίσω για την αποβολή σου! Και τώρα, πηγαίνετε...»
Έπειτα, γυρίζοντας τους την πλάτη, προχώρησε προς την αίθουσα των καθηγητών.
Όταν έφτασαν έξω, στα μαρμάρινα σκαλοπάτια, ο Χάρι γύρισε στους άλλους δυο.
«Λοιπόν, να τι θα κάνουμε», τους είπε ψιθυριστά. «Ο ένας από μας θα προσέχει τον Σνέιπ. Θα μείνει έξω από την αίθουσα των καθηγητών και θα τον ακολουθήσει όπου κι αν πάει! Ερμιόνη, καλύτερα να το αναλάβεις εσύ αυτό».
«Και γιατί εγώ;» ρώτησε η Ερμιόνη.
«Είναι πολύ απλό», της αποκρίθηκε ο Ρον. «Θα κάνεις πως περιμένεις τον καθηγητή Φλίτγουικ...» Και κάνοντας τη φωνή του κοριτσίστικη, συνέχισε: «Αχ, κύριε καθηγητά, νομίζω πως απάντησα λάθος στο βήτα της ερώτησης δεκατέσσερα...»
«Πάψε τώρα!» τον έκοψε εκείνη, αλλά δέχθηκε ν' αναλάβει την παρακολούθηση του Σνέιπ.
«Όσο για μας, καλύτερα να μη μας δουν να πλησιάζουμε το διάδρομο του τρίτου ορόφου!» είπε ο Χάρι στον Ρον. «Πάμε, λοιπόν».
Όμως το σχέδιο τους δεν πρόλαβε καν να τεθεί σε εφαρμογή, και απέτυχε. Γιατί μόλις έφτασαν μπροστά στην κλειστή πόρτα που χώριζε τον Λουλούκο από το υπόλοιπο σχολείο, η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ παρουσιάστηκε πάλι μπροστά τους. Κι αυτή τη φορά ήταν τρομερά θυμωμένη.
«Μα τι νομίζετε, λοιπόν;» τους ρώτησε. «Πως η δική σας παρουσία είναι πιο αποτελεσματική από τα μάγια; Λοιπόν, φτάνει πια αυτή η βλακεία! Αν συνεχίσετε να τριγυρίζετε εδώ, θ' αφαιρέσω άλλους πενήντα βαθμούς από το Γκρίφιντορ! Ναι, Ουέσλι, σοβαρά το λέω!»
Σαν βρεγμένοι γάτοι, ο Χάρι κι ο Ρον ξαναγύρισαν στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. Ο Χάρι έλεγε ότι τουλάχιστον η Ερμιόνη θα τα πήγαινε μάλλον καλά με την παρακολούθηση του Σνέιπ, όταν το πορτρέτο της χοντρής κυρίας παραμέρισε κι η Ερμιόνη μπήκε μέσα.
«Δε φταίω εγώ, Χάρι!» είπε, έτοιμη να βάλει τα κλάματα. «O Σνέιπ βγήκε, με είδε, με ρώτησε τι θέλω κι εγώ του είπα ότι περιμένω τον καθηγητή Φλίτγουικ. Τότε εκείνος πήγε να τον φωνάξει. Εγώ εντωμεταξύ έφυγα τρέχοντας. Έτσι δεν ξέρω προς τα πού πήγε μετά ο Σνέιπ...»