«Το βρήκα!» φώναξε. «Το πιο μικρό μπουκάλι θα μας περάσει μέσα από τις μαύρες φλόγες!»
Ο Χάρι έσκυψε και κοίταξε προσεκτικά το περιεχόμενο του πιο μικρού μπουκαλιού.
«Έχει πολύ λίγο μέσα», είπε κατόπιν. «Το πολύ πολύ μια γουλιά. Φτάνει μόνο για έναν από τους δυο μας...»
Τα δυο παιδιά κοιτάχτηκαν σιωπηλά.
«Ποιο μπουκάλι θα μας περάσει από τις μο6 φλόγες;» ρώτησε μετά ο Χάρι.
Η Ερμιόνη του έδειξε ένα στρογγυλό μπουκάλι, το τελευταίο της σειράς.
«Εσύ πιες απ' αυτό!» της είπε αποφασιστικά ο Χάρι. «Όχι, δε θέλω αντιρρήσεις! Αν γυρίσεις πίσω, θα μπορέσεις να σώσεις τον Ρον... Πάρτε δυο σκουπόξυλα από το δωμάτιο με τα φτερωτά κλειδιά... Θα σας βγάλουν γρήγορα από την καταπακτή και θα σας περάσουν μπροστά από τον Λουλούκο... Μετά πηγαίνετε ίσια στις κουκουβάγιες και στείλτε αμέσως τη Χέντβιχ στον Ντάμπλντορ... να του πει ότι τον χρειαζόμαστε! Πρέπει να 'ρθει γρήγορα, γιατί εγώ μπορώ να καθυστερήσω τον Σνέιπ... αλλά όχι για πολύ...»
«Ναι, Χάρι. Αλλά... αν ο Ξέρεις-Ποιος είναι μαζί του;» τον ρώτησε η Ερμιόνη.
«Τότε... μην ξεχνάμε πως μια φορά στάθηκα τυχερός», είπε ο Χάρι δείχνοντας το σημάδι στο μέτωπο του. «Μπορεί να 'χω πάλι τύχη...»
Τα χείλη της Ερμιόνης άρχισαν να τρέμουν και δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της. Ξαφνικά έπεσε πάνω στον Χάρι και τύλιξε τα μπράτσα της στο λαιμό του.
«Ερμιόνη!»
«Χάρι... είσαι μεγάλος μάγος!»
«Δεν είμαι τόσο καλός όσο εσύ», αποκρίθηκε ντροπαλά ο Χάρι, ενώ τραβιόταν μακριά της.
«Όχι!» επέμεινε εκείνη. «Εγώ είμαι καλή μόνο στα βιβλία!
Κι είμαι έξυπνη, το παραδέχομαι... Υπάρχουν, όμως, πολύ πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή... Η πίστη στη φιλία... το θάρρος και... Αχ, Χάρι, δώσε μου το λόγο σου ότι θα προσέχεις!»
«Ναι, ναι», την καθησύχασε εκείνος. «Τώρα, πιες εσύ πρώτη... Είσαι σίγουρη πως κατάλαβες σωστά τα μπουκάλια;»
«Απόλυτα σίγουρη!» αποκρίθηκε η Ερμιόνη.
Και φέρνοντας το στρογγυλό μπουκάλι στα χείλη της, ήπιε μια μεγάλη γουλιά. Κατόπιν ρίγησε ολόκληρη.
«Μήπως είναι δηλητήριο;» ρώτησε μ' αγωνία ο Χάρι.
«Όχι, όχι. Αλλά είναι σαν πάγος...» του απάντησε η Ερμιόνη.
«Φύγε γρήγορα τώρα, προτού περάσει η επίδραση του!» της είπε ο Χάρι.
«Καλή τύχη, Χάρι. Να προσέχεις...»
«Φύγε!» της φώναξε εκείνος.
Η Ερμιόνη γύρισε και προχώρησε προς τις μοβ φλόγες. Πέρασε ανάμεσα τους χωρίς να πάθει τίποτα. Ο Χάρι αναστέναξε μ' ανακούφιση, πήρε το πιο μικρό μπουκαλάκι και γύρισε προς τις μαύρες φλόγες.
«Εμπρός!» πρόσταξε τον εαυτό του κι άδειασε το περιεχόμενο του με μια γουλιά.
Αμέσως ένιωσε όλο του το αίμα να παγώνει. Ακούμπησε το μπουκαλάκι στο τραπέζι κι άρχισε να προχωρεί προς τις μαύρες φλόγες, κρατώντας την αναπνοή του. Είδε τις μαύρες φλόγες να τον κυκλώνουν... αλλά δεν μπορούσε να τις νιώσει... Και λίγες στιγμές αργότερα βρέθηκε στη τελευταία αίθουσα...
Κάποιος ήταν κιόλας εκεί. Δεν ήταν, όμως, ούτε ο Σνέιπ, ούτε ο Βόλντεμορτ!
17. Ο άνθρωπος με τα δύο πρόσωπα
Ήταν ο καθηγητής Κούιρελ. «Εσύ!» φώναξε ο Χάρι. Ο Κούιρελ χαμογέΛασε. Το πρόσωπο του δεν είχε τώρα κανένα νευρικό τικ.
«Εγώ», αποκρίθηκε ατάραχος ο Κούιρελ. «Αναρωτιόμουν αν θα σε συναντούσα εδώ, Πότερ».
«Μα... εγώ νόμιζα πως... ο Σνέιπ...» είπε ο Χάρι.
«Ο Σέβερους;» γέλασε ο Κούιρελ και το γέλιο του δεν είχε τώρα το συνηθισμένο τρεμούλιασμα, αλλά ήταν ψυχρό και γεμάτο αυτοπεποίθηση. «Ναι, σίγουρα όλ' αυτά μοιάζουν με δουλειά του Σέβερους», συνέχισε. «Κι αυτό με βολεύει αφάνταστα, γιατί μπροστά στον Σέβερους, ο οποίος τρέχει εδώ κι εκεί σαν τεράστια νυχτερίδα τρομάζοντας τον κόσμο, ποιος να υποπτευθεί τον κ-κ-καημένο τον κ-κ-καθηγητή Κούιρελ;»
Ο Χάρι δεν μπορούσε να το πιστέψει. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ήταν αλήθεια!
«Μα... μα... ο Σνέιπ προσπάθησε να με σκοτώσει!» είπε τότε ο Χάρι.
«Όχι, όχι, όχι! Εγώ προσπάθησα να σε σκοτώσω, Πότερ! Η φίλη σου, η δεσποινίς Γκρέιντζερ, μ' έριξε κατά Λάθος κάτω, καθώς έτρεχε να βάλει φωτιά στον Σνέιπ σ' εκείνο το ματς του κουίνπτς. Σ' έχασα για μια στιγμή από τα μάτια μου κι έτσι σώθηκες! Ένα λεπτό ακόμη και θα σε είχα ρίξει από το σκουπόξυλό σου. Και θα το είχα καταφέρει, παρόλο που ο Σνέιπ μουρμούριζε ένα αντίθετο ξόρκι, για να σε σώσει!»
«Ο Σνέιπ προσπαθούσε να με σώσει;» ρώτησε όλο έκπληξη ο Χάρι.
«Μα φυσικά!» αποκρίθηκε ο Κούιρελ. «Γιατί, άλλωστε, ζήτησε να είναι διαιτητής στο επόμενο ματς όπου θα έπαιζες εσύ; Ήθελε να είναι σίγουρος πως εγώ δε θα έκανα πάλι το ίδιο κόλπο... Λίγο αστείο, βέβαια, αφού ο κόπος του πήγε χαμένος: ο Ντάμπλντορ με κοιτούσε συνέχεια και δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα. Όλοι οι άλλοι καθηγητές νόμιζαν πως ο Σνέιπ προσπαθούσε να κρατήσει το Γκρίφιντορ μακριά από τη νίκη... Είναι αλήθεια πως τα 'χει καταφέρει να τον αντιπαθούν όλοι... Κι όλος αυτός ο κόπος για χατίρι σου θα πάει τελικά χαμένος, αφού θα σε σκοτώσω απόψε...»