«Εντάξει, εντάξει!» τον έκοψε ο Χάγκριντ. «Δε φαντάζομαι να πήρες και τόσα πολλά δώρα απ' τους Ντάρσλι στη ζωή σου... Λοιπόν, τώρα θα πάμε στου Ολιβάντερ. Είναι το καλύτερο μαγαζί για μαγικά ραβδιά κι εσύ πρέπει να 'χεις το καλύτερο ραβδί!»
Ένα μαγικό ραβδί! Ο Χάρι δεν μπορούσε να το πιστέψει.
Αυτό το τελευταίο μαγαζί όπου μπήκαν, ήταν μακρύ και στενό. Μια ξεβαμμένη επιγραφή πάνω απ' την πόρτα έγραφε: «Ολιβάντερ, οι καλύτεροι κατασκευαστές μαγικών ραβδιών από το 382 π.Χ.» Στη μικρή βιτρίνα, επάνω σ' ένα σκονισμένο βελούδινο μαξιλάρι, ήταν ακουμπισμένο ένα μαγικό ραβδί.
Όταν ο Χάγκριντ κι ο Χάρι πέρασαν το κατώφλι, ένα κουδούνι ακούστηκε κάπου στο βάθος. Το μαγαζί δεν είχε κανένα έπιπλο, εκτός από μια παλιά κι ετοιμόρροπη καρέκλα, όπου ο Χάγκριντ κάθισε για να περιμένει. Ο Χάρι ένιωθε σαν να είχε μπει σε μια πολύ αυστηρή Βιβλιοθήκη. Κατάπιε με προσπάθεια ένα σωρό καινούριες ερωτήσεις που ήθελε να κάνει και κοίταξε με περιέργεια γύρω του τα μακρόστενα κουτιά, που ήταν στοιβαγμένα σχεδόν ως το ταβάνι. Ένιωθε μια παράξενη ανατριχίλα, σαν η ατμόσφαιρα γύρω του να ήταν γεμάτη από μια μυστική, μαγική δύναμη.
«Καλησπέρα σας», ακούστηκε ξαφνικά πίσω του μια απαλή φωνή. Ο Χάρι αναπήδησε. Ο Χάγκριντ πρέπει ν' αναπήδησε κι αυτός, γιατί ακούστηκε ο κρότος της καρέκλας που έπεφτε στο πάτωμα.
Ένας γέρος άντρας στεκόταν μπροστά του και τα μεγάλα, ανοιχτόχρωμα μάτια του έλαμπαν σαν φεγγάρια μέσα στο μισοσκόταδο του μαγαζιού.
«Καλησπέρα», είπε ντροπαλά ο Χάρι.
«Α, ναι... Ναι, ναι...» αποκρίθηκε ο γέρος. «Το περίμενα πως θα σ' έβλεπα σύντομα, Χάρι Πότερ. Έχεις τα μάτια της μητέρας σου. Μου φαίνεται μόλις σαν χθες που ήταν κι εκείνη εδώ, για ν' αγοράσει το πρώτο μαγικό ραΒδί της. Είκοσι πέντε εκατοστά μακρύ ήταν, πολύ ευλύγιστο, φτιαγμένο από ξύλο λυγαριάς. Πολύ κατάλληλο για μάγια...»
Ο γέρος έκανε ένα βήμα προς τον Χάρι κι εκείνος σκέφτηκε αυθόρμητα πως αυτά τα τεράστια, φωτεινά μάτια, που τα βλέφαρα τους δεν ανοιγόκλειναν, ήταν λίγο τρομακτικά.
«Ο πατέρας σου, πάλι», συνέχισε ο γέρος, «προτιμούσε ραβδιά από μαόνι. Στα τριάντα εκατοστά μήκος... Κι αυτά ευλύγιστα βέβαια, αλλά με περισσότερη δύναμη και πολύ κατάλληλα για μεταμορφώσεις... Είπα πως ο πατέρας σου προτιμούσε τέτοια ραβδιά, αλλά... στην πραγματικότητα είναι το ραβδί που διαλέγει το μάγο...»
Ο γέρος ήταν τώρα τόσο κοντά στον Χάρι, που ο Χάρι μπορούσε να βλέπει τον εαυτό του να καθρεφτίζεται σ' αυτά τα φωτεινά μάτια. Κατόπιν ο Ολιβάντερ σήκωσε το χέρι του κι ακούμπησε ένα μακρύ και σκελετωμένο δάχτυλο στο σημάδι στο μέτωπο του.
«Με λύπη παραδέχομαι», είπε, «πως εγώ πούλησα το ραβδί που σου έκανε αυτό το σημάδι. Τριάντα τρία εκατοστά ήταν κι από ιτιά... Δυνατό ραβδί, πολύ δυνατό... και σ' επικίνδυνα χέρια! Αν ήξερα τι θα έκανε, θα...»
Προς μεγάλη ανακούφιση του Χάρι, ο γέρος άφησε τη φράση του στη μέση, καθώς πρόσεξε τον Χάγκριντ.
«Ρούμπεους!» φώναξε. «Ρούμπεους Χάγκριντ! Τι ευχάριστη έκπληξη! Βελανιδιά ήταν... σαράντα εκατοστά και λίγο στραβό... έτσι;»
«Ναι, έτσι», συμφώνησε ο Χάγκριντ.
«Καλό ραβδί, το θυμάμαι καλά. θα το 'σπασαν όμως στα δύο όταν σε απέβαλαν απ' το σχολείο...» παρατήρησε ο Ολιβάντερ κι η έκφραση στο ζαρωμένο πρόσωπο του έγινε ξαφνικά αυστηρή.
«Ναι, έτσι έγινε», παραδέχθηκε ντροπιασμένος ο Χάγκριντ. «Έχω όμως φυλάξει τα κομμάτια...»
«Δε φαντάζομαι να τα χρησιμοποιείς;» ρώτησε αυστηρά ο γέρος.
«Όχι! Όχι, βέβαια!» αποκρίθηκε βιαστικά ο Χάγκριντ, αλλά ο Χάρι πρόσεξε πως είχε σταυρώσει τα δυο δάχτυλα του, όπως κάνουν όσοι ανησυχούν για το ψέμα που λένε.
«Χμμ...» είπε ο Ολιβάντερ ρίχνοντας του μια διαπεραστική ματιά. «Λοιπόν, Πότερ, ας δούμε τώρα τι μπορώ να κάνω για σένα...» Τράβηξε μετά απ' την τσέπη του μια ασημένια μεζούρα και ρώτησε: «Με ποιο χέρι θα κρατάς το ραβδί σου;»
«Δεξιόχειρας είμαι...» αποκρίθηκε σαστισμένος ο Χάρι.
«Τότε τέντωσε το δεξιό σου χέρι...»
Ο Ολιβάντερ τον μέτρησε πρώτα απ' τον ώμο ως τα δάχτυλα, μετά απ' τον καρπό ως τον αγκώνα, κατόπιν απ' τον ώμο ως το πάτωμα και τέλος από τη μασχάλη ως το γόνατο. Καθώς μετρούσε, του έλεγε: «Κάθε μαγικό ραβδί απ' το εργαστήριό μας, Χάρι Πότερ, έχει μια μαγική βάση που είναι φτιαγμένη από τρίχες μονόκερου, φτερά ουράς από φοίνικα και κομματάκια καρδιάς δράκου. Δυο μαγικά ραβδιά απ' του Ολιβάντερ δεν είναι ποτέ εντελώς ίδια, όπως και δυο μονόκεροι, φοίνικες ή δράκοι δεν είναι ποτέ ίδιοι. Ακόμη, κάθε ραβδί μας είναι προσαρμοσμένο στο μάγο που θα το χρησιμοποιήσει, πράγμα που σημαίνει πως κανένας μάγος δεν έχει τόσο καλά αποτελέσματα με το μαγικό ραβδί κάποιου άλλου μάγου!»