Η Ερμιόνη σήκωσε πάλι το χέρι της, όσο πιο ψηλά μπορούσε. Ο Χάρι δεν είχε ιδέα τι ήταν το μπέζοαρ. Με την άκρη του ματιού του είδε πως ο Μαλφόι, ο Κράμπε κι ο Γκόιλ τραντάζονταν από σιωπηλά γέλια.
«Δεν ξέρω, κύριε», είπε πάλι.
«Δε σκέφτηκες να ρίξεις μια ματιά στα βιβλία σου, προτού έρθεις εδώ, Πότερ;»
Ο Χάρι πίεσε τον εαυτό του να συνεχίσει να κοιτάζει καταπρόσωπο τον καθηγητή Σνέιπ. Είχε ρίξει μια ματιά στα βιβλία του προτού φύγει από το σπίτι των Ντάρσλι, αλλά πώς στο καλό περίμενε ο Σνέιπ να θυμάται όλα όσα ήταν γραμμένα στο βιβλίο Χίλια μαγικά βότανα και μανιτάρια;
Στο μεταξύ ο καθηγητής συνέχισε να αγνοεί το σηκωμένο χέρι της Ερμιόνης.
«Πότερ», συνέχισε, «ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο μανδραγόρα και το φιδόχορτο;»
Αυτή τη φορά η Ερμιόνη πετάχτηκε όρθια για να φαίνεται καλύτερα το τεντωμένο χέρι της.
«Δεν ξέρω», αποκρίθηκε πάλι ο Χάρι. «Νομίζω, όμως, πως ξέρει η Ερμιόνη. Γιατί δε ρωτάτε αυτή, κύριε;»
Μερικά απ' τα παιδιά γέλασαν αυθόρμητα. Ο Χάρι έπιασε το βλέμμα του Σίμους κι εκείνος του έκλεισε ενθαρρυντικά το μάτι. Ο καθηγητής Σνέιπ, όμως, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος απ' την απάντηση του.
«Κάτσε κάτω!» φώναξε απότομα στην Ερμιόνη. «Για να μαθαίνεις λοιπόν, Πότερ, ο ασφόδελος και η σκόνη του ξύλου με σαράκι κάνουν ένα υπνωτικό φίλτρο τόσο δυνατό, που είναι γνωστό με τ' όνομα "Το φίλτρο του ζωντανού θανάτου". Το μπέζοαρ είναι μια πέτρα που υπάρχει στο στομάχι της κατσίκας και είναι ισχυρό αντίδοτο για τα περισσότερα δηλητήρια. Όσο για το μανδραγόρα και το φιδόχορτο, πρόκειται για το ίδιο φυτό, γνωστό και με το όνομα "ακονίτης". Λοιπόν; Γιατί δεν κρατάτε όλοι σημειώσεις;»
Όλα τα παιδιά άρχισαν βιαστικά να ψάχνουν για πένες και περγαμηνές. Ο Σνέιπ, μιλώντας δυνατά για ν' ακούγεται παρά το θόρυβο, πρόσθεσε: «Κι ένας βαθμός θ' αφαιρεθεί απ' το Γκρίφιντορ για την αυθάδειά σου, Πότερ!»
Η κατάσταση για το Γκρίφιντορ δεν καλυτέρεψε μέχρι που να τελειώσει το μάθημα για τα φίλτρα. Ο καθηγητής τους χώρισε σε ζευγάρια και τους έβαλε να φτιάξουν ένα απλό φίλτρο για τη θεραπεία των «καλόγερων». Περπατούσε ανάμεσα τους τυλιγμένος με το μακρύ μαύρο μανδύα του, παρακολουθώντας τους καθώς κοπανούσαν τα διάφορα υλικά σε γουδιά. Κριτικάριζε τους πάντες, εκτός απ' τον Μαλφόι, τον οποίο έδειχνε να έχει συμπαθήσει. Ξαφνικά σύννεφα από πράσινο καπνό κι ένα δυνατό «φςςς» γέμισαν την αίθουσα. Χωρίς να το καταλάβει πώς, ο Νέβιλ είχε λιώσει το τσουκάλι που μοιραζόταν με τον Σίμους και το φίλτρο που είχαν φτιάξει είχε χυθεί στο πέτρινο δάπεδο, ανοίγοντας τρύπες σ' όποια παπούτσια άγγιζε. Μέσα σε δευτερόλεπτα όλα τα παιδιά είχαν σκαρφαλώσει επάνω στα σκαμνιά τους, ενώ ο Νέβιλ, που είχε πιτσιλιστεί από το φίλτρο, βογκούσε δυνατά, καθώς κόκκινα σπυριά έβγαιναν στα χέρια και στα πόδια του.
«Χαζό παιδί!» φώναξε ο Σνέιπ, καθώς εξαφάνιζε το χυμένο φίλτρο με μια κίνηση του μαγικού του ραβδιού. «Για δες τι έκανες τώρα!»
Ο Νέβιλ συνέχισε να βογκά, καθώς τα κόκκινα σπυριά είχαν τώρα αρχίσει να βγαίνουν και στη μύτη του.
«Πήγαινε τον στην πτέρυγα του νοσοκομείου!» διέταξε ο Σνέιπ τον Σίμους. Κατόπιν γύρισε απειλητικά στον Χάρι και τον Ρον, που δούλευαν δίπλα στον Νέβιλ. «Εσύ... Πότερ! Γιατί δεν του είπες να προσέχει;» φώναξε. «Νόμισες πως εσύ θα φαινόσουν καλύτερος, αν εκείνος τα έκανε θάλασσα; Είσαι εσύ υπεύθυνος για έναν ακόμη βαθμό που έχασε το Γκρίφιντορ!»
Αυτό πια ήταν τόσο άδικο, που ο Χάρι άνοιξε το στόμα του για να διαμαρτυρηθεί, αλλά ο Ρον τον κλότσησε πίσω απ' το τσουκάλι. Έτσι σταμάτησε.
«Μην αντιδράς», του ψιθύρισε ο Ρον. «Έχω ακούσει πως ο Σνέιπ θυμώνει άσχημα».
Όταν, περίπου μια ώρα αργότερα, όλα τα παιδιά ανέβαιναν τη σκάλα που τους έβγαζε απ' το υπόγειο, ο Χάρι ένιωθε πολύ απαισιόδοξος. Εξαιτίας του το Γκρίφιντορ είχε κιόλας χάσει δύο Βαθμούς πριν καλά καλά τελειώσει η πρώτη εβδομάδα στο σχολείο. Γιατί, άραγε, ο Σνέιπ τον μισούσε τόσο πολύ;
«Μην κάνεις έτσι», τον παρηγόρησε ο Ρον. «Ο Σνέιπ τιμωρεί συνέχεια και τα δίδυμα αδέλφια μου, τον Φρεντ και τον Τζορτζ... Μπορώ τώρα να 'ρθω μαζί σου να γνωρίσω τον Χάγκριντ;»
Πέντε λεπτά πριν απ' τις τρεις, τα δυο παιδιά βγήκαν από το κάστρο κι άρχισαν να διασχίζουν τη μια πλευρά του μεγάλου πάρκου που το περιέβαλλε. Ο Χάγκριντ έμενε σ' ένα μικρό ξύλινο σπίτι στην άκρη του απαγορευμένου δάσους. Ένα τόξο κι ένα ζευγάρι γαλότσες ήταν έξω απ' την πόρτα.
Όταν ο Χάρι χτύπησε, αλαφιασμένα γρατσουνίσματα και δυνατά γαβγίσματα ακούστηκαν από μέσα. Κι ύστερα η φωνή του Χάγκριντ: «Κάτω! Κάτω, Φανγκ! Κάτω!»