Ακόμη και να του το 'λεγαν, ο Χάρι δε θα μπορούσε ποτέ του να πιστέψει ότι θα γνώριζε κάποιο αγόρι το οποίο θα το μισούσε περισσότερο κι από τον εξάδελφο του, τον Ντάντλι. Αλλά αυτό προτού γνωρίσει τον Ντράκο Μαλφόι. Ευτυχώς οι πρωτοετείς του Γκρίφιντορ μοιράζονταν μόνο τα μαθήματα για τα φίλτρα με τους πρωτοετείς του Σλίθεριν κι έτσι δεν τον συναντούσε συχνά. Αυτή η ευχάριστη όμως κατάσταση, άλλαξε όταν όλοι διάβασαν την ανακοίνωση που ήταν καρφωμένη στην πόρτα της αίθουσας αναψυχής του Γκρίφιντορ· μια ανακοίνωση που έκανε όλους να αναστενάξουν απογοητευμένοι: Μαθήματα πτήσης με σκουπόξυλο θ' αρχίσουν από την επόμενη Πέμπτη. Οι μαθητές του Γκρίφιντορ και του Σλίθεριν θα τα παρακολουθήσουν από κοινού.
«Ακριβώς αυτό που ήθελα», είπε με πικρή ειρωνεία ο Χάρι. «Να γελοιοποιηθώ καβάλα σε σκουπόξυλο και μπροστά στα μάτια του Μαλφόι!»
Κι όμως, ως εκείνη τη στιγμή, περίμενε με λαχτάρα ν' αρχίσουν τα μαθήματα πτήσης με σκουπόξυλο.
«Πώς είσαι τόσο σίγουρος ότι θα γελοιοποιηθείς;» παρατήρησε ψύχραιμα ο Ρον. «Μπορεί να είναι ο Μαλφόι που θα γελοιοποιηθεί με το σκουπόξυλο... Όλο τον ακούμε να λέει πως είναι καταπληκτικός στο κουίντιτς, αλλά είμαι σίγουρος πως είναι μόνο λόγια...»
Η αλήθεια ήταν πως ο Μαλφόι μιλούσε πολύ για τις πτήσεις. Όταν δεν παραπονιόταν δυνατά, επειδή οι πρωτοετείς δεν μπορούσαν να παίξουν στην ομάδα κουίντιτς του κοιτώνα τους, έλεγε ατέλειωτες ιστορίες για το πώς κατάφερνε, πετώντας, ν' αποφεύγει παρά τρίχα επικίνδυνους Μαγκλ μ' ελικόπτερα. Δεν ήταν, όμως, και ο μόνος που μιλούσε έτσι. Αν πίστευε κανείς τον Σίμους Μίλιγκαν, είχε περάσει σχεδόν όλη τη ζωή του κάνοντας βόλτες στην εξοχή καβάλα στο σκουπόξυλό του. Ακόμη κι ο Ρον έλεγε, σ' όποιον ήθελε να τον ακούσει, για τη φορά που παραλίγο να χτυπήσει έναν αλεξιπτωτιστή, ενώ πετούσε με το παλιό σκουπόξυλό του αδελφού του, του Τσάρλι. Επιπλέον όλα τα παιδιά από παλιές οικογένειες μάγων κουβέντιαζαν πολύ για το κουίντιτς. Ο Ρον είχε κιόλας τσακωθεί με τον Ντιν Τόμας, με τον οποίο μοιραζόταν την κρεβατοκάμαρα του, για το ποδόσφαιρο. Ο Ρον δεν μπορούσε να καταλάβει τι το ενδιαφέρον υπάρχει σε ένα παιχνίδι με μία μόνο μπάλα, όπου κανένας απ' τους παίκτες δεν επιτρέπεται να πετάξει.
Ο Νέβιλ, πάλι, δεν είχε ποτέ στη ζωή του ανέβει σε σκουπόξυλό, γιατί η γιαγιά του δεν τον είχε ποτέ αφήσει έστω και να πλησιάσει κάποιο απ' αυτά. Βαθιά μέσα του ο Χάρι πίστευε πως η γιαγιά του Νέβιλ είχε απόλυτο δίκιο, γιατί ο εγγονός της πάθαινε τα πιο παράξενα ατυχήματα ακόμη κι όταν απλώς περπατούσε.
Όσο για την Ερμιόνη Γκρέιντζερ, φοβόταν την ιδέα της πτήσης σχεδόν όσο κι ο Νέβιλ. Γιατί η πτήση δεν ήταν κάτι το οποίο μπορούσες να μάθεις απέξω, διαβάζοντας κάποιο βιβλίο... Όχι δηλαδή πως εκείνη δεν το είχε προσπαθήσει. Στο πρωινό, την Πέμπτη το πρωί, τους είχε κάνει όλους να χασμουριούνται από πλήξη, δίνοντας τους διάφορες συμβουλές για την πτήση που είχε βρει σε κάποιο βιβλίο με τον τίτλο Το κουίντιτς ανά τους αιώνες. Ο Νέβιλ κυριολεκτικά κρεμόταν απ' τα χείλη της, γεμάτος ευγνωμοσύνη για κάθε πληροφορία που θα τον έκανε αργότερα ικανό να κρατηθεί επάνω στο σκουπόξυλο. Όλα τ' άλλα παιδιά, όμως, ανακουφίστηκαν όταν η διάλεξη της Ερμιόνης έμεινε στη μέση, εξαιτίας του ταχυδρομείου που είχε έρθει.
Ο Χάρι δεν είχε πάρει κανένα γράμμα μετά το σημείωμα του Χάγκριντ, κάτι το οποίο ο Μαλφόι είχε προσέξει. Η κουκουβάγια του Μαλφόι του έφερνε συνέχεια πακέτα απ' το σπίτι του, τα οποία εκείνος άνοιγε επιδεικτικά στο τραπέζι των παιδιών του Σλίθεριν.
Εκείνο το πρωί μια μικρή κουκουβάγια έφερε στον Νέβιλ ένα δέμα από τη γιαγιά του. Εκείνος το άνοιξε κι έβγαλε από μέσα μια γυάλινη σφαίρα, γεμάτη άσπρο καπνό.
«Είναι μια μπάλα μνήμης!» εξήγησε στους άλλους. «Η γιαγιά μου ξέρει πως ξεχνάω πολλά πράγματα... κι αυτή η μπάλα σου θυμίζει πως υπάρχει κάτι που ξέχασες να κάνεις. Να, την κρατάς σφιχτά... έτσι... κι αν γίνει κόκκινη... Α!» και το πρόσωπο του Νέβιλ σκοτείνιασε, γιατί η μπάλα στο χέρι του είχε γίνει ξαφνικά κατακόκκινη, «...τότε, κάτι έχεις ξεχάσει...» πρόσθεσε κατόπιν.
Ο Νέβιλ προσπαθούσε ακόμη να θυμηθεί τι είχε ξεχάσει, όταν ο Ντράκο Μαλφόι άρπαξε, ενώ περνούσε μπροστά από το τραπέζι των παιδιών του Γκρίφιντορ, την μπάλα στα χέρια του.
Ο Χάρι κι ο Ρον πετάχτηκαν αμέσως όρθιοι. Θα τους άρεσε πολύ μια δικαιολογία να τα βάλουν με τον Μαλφόι, αλλά εκείνη τη στιγμή η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, η οποία πάντα μυριζόταν πρώτη κάθε φασαρία στο σχολείο, παρουσιάστηκε μπροστά τους.
«Τι τρέχει εδώ;»
«Ο Μαλφόι πήρε τη δική μου μπάλα μνήμης, κυρία καθηγήτρια...»
Με σουφρωμένα φρύδια, ο Μαλφόι άφησε αμέσως την μπάλα να πέσει επάνω στο τραπέζι.
«Την πήρα μόνο για να την κοιτάξω», είπε κι απομακρύνθηκε γρήγορα, με τον Κράμπε και τον Γκόιλ πίσω του. Στις τρεις και μισή εκείνο το απόγευμα, ο Χάρι, ο Ρον και τα άλλα παιδιά του Γκρίφιντορ κατέβηκαν βιαστικά τις σκάλες του κάστρου και βγήκαν στο πάρκο, για το πρώτο τους μάθημα πτήσεως με σκουπόξυλο.