Οι δίδυμοι Ουέσλι μόλις είχαν απομακρυνθεί, όταν κάποιος πολύ λιγότερο καλόδεχτος πλησίασε τον Χάρι. Ήταν ο Μαλφόι, με τον Κραμπ και τον Γκόιλ δεξιά κι αριστερά του.
«Τρως το τελευταίο σου δείπνο, Πότερ;» ρώτησε ειρωνικά τον Χάρι. «Πότε παίρνεις το τρένο για να ξαναγυρίσεις στους Μαγκλ;»
«Είσαι πολύ πιο θαρραλέος τώρα που πατάς στη γη κι έχεις δίπλα τους μικρούς σου φίλους», αποκρίθηκε ψύχραιμα ο Χάρι. Βέβαια ο Κράμπε και ο Γκόιλ κάθε άλλο παρά μικροί ήταν, αλλά μιας και το τραπέζι των καθηγητών ήταν ακόμη γεμάτο, οι δυο τους δεν μπορούσαν παρά να του ρίχνουν άγριες ματιές.
«Θα σ' αντιμετωπίσω μόνος μου όποτε θέλεις», είπε ο Μαλφόι. «Απόψε το βράδυ, αν σε βολεύει... Μια μονομαχία μάγων, μόνο με μαγικά ραβδιά. Χωρίς καμιά επαφή! Τι τρέχει; Δεν έχεις ποτέ ακούσει για τη μονομαχία των μάγων;»
«Και βέβαια έχει!» πετάχτηκε αμέσως ο Ρον. «Εγώ θα είμαι ο δεύτερος του. Ο δικός σου ποιος θα είναι; »
Ο Μαλφόι κοίταξε τους δυο φίλους του ζυγίζοντας τους.
«Ο Κράμπε», αποκρίθηκε. «Μεσάνυχτα, σύμφωνοι; Θα συναντηθούμε στην αίθουσα με τα παλιά έπιπλα. Δεν είναι ποτέ κλειδωμένη».
'Οταν ο Μαλφόι κι οι φίλοι του απομακρύνθηκαν, ο Χάρι κι ο Ρον κοιτάχτηκαν.
«Τι είναι η μονομαχία των μάγων;» ρώτησε ο Χάρι. «Και τι σημαίνει πως εσύ θα είσαι ο δεύτερος μου;»
«Να... ο δεύτερος βρίσκεται εκεί, για να πάρει τη θέση σου, αν σκοτωθείς...» αποκρίθηκε δήθεν ανέμελα ο Ρον, αρχίζοντας να τρώει τη μηλόπιτα του. Βλέποντας όμως την τρομοκρατημένη έκφραση στο πρόσωπο του Χάρι, πρόσθεσε βιαστικά: «Μόνον όσοι μάγοι μονομαχούν αληθινά, σκοτώνονται. Το πιο πολύ που θα καταφέρετε, εσύ κι ο Μαλφόι, θα είναι να στέλνετε σπίθες ο ένας στον άλλον, γιατί κανείς απ' τους δυο σας δεν ξέρει αρκετά μάγια για να κάνει αληθινή ζημιά... Εξάλλου είμαι σίγουρος πως, όταν είπε να μονομαχήσετε, περίμενε ν' αρνηθείς...»
«Και τι θα κάνω, αν κουνάω το ραβδί μου και δε γίνεται τίποτα;» ρώτησε ο Χάρι.
«Πέτα το και δώσ' του μια γροθιά στη μούρη!» αποκρίθηκε ο Ρον.
«Με συγχωρείτε...»
Τα δυο αγόρια σήκωσαν το βλέμμα κι είδαν την Ερμιόνη Γκρέιντζερ να στέκεται δίπλα τους.
«Δεν μπορεί κανείς να φάει ποτέ με την ησυχία του!» μουρμούρισε νευριασμένος ο Ρον.
Η Ερμιόνη, όμως, τον αγνόησε και μίλησε στον Χάρι.
«...δεν το ήθελα, αλλά άκουσα αυτά που έλεγες με τον Μαλφόι», άρχισε διστακτικά.
«Σίγουρα δεν το ήθελες!» μουρμούρισε σαρκαστικά ο Ρον.
«... και απαγορεύεται να γυρίζεις μόνος σου τη νύχτα στο πάρκο...» συνέχισε η Ερμιόνη. «Σκέψου πόσους βαθμούς θα χάσει το Γκρίφιντορ, αν σε πιάσουν... Και θα σε πιάσουν οπωσδήποτε!... Θα είναι πολύ εγωιστικό από μέρους σου, αν...»
«Δικός μου Λογαριασμός!» την έκοψε ο Χάρι.
«Να μη σε κρατάμε...» πρόσθεσε ο Ρον. Όπως και να το κάνεις, δεν ήταν αυτός ο καλύτερος τρόπος για να τελειώσει η μέρα, σκεφτόταν αργότερα ο Χάρι, ενώ άκουγε ξαπλωμένος στο κρεβάτι του τις αναπνοές των κοιμισμένων Σίμους και Νιλ (ο Νέβιλ δεν είχε ακόμη βγει απ' το νοσοκομείο). Ο Ρον είχε περάσει ίο υπόλοιπο βράδυ δίνοντας του συμβουλές του τύπου: «Αν προσπαθήσει να σε καταραστεί, καλύτερα να το βάλεις στα πόδια, γιατί δε θυμάμαι πώς εξουδετερώνονται οι κατάρες».
Ακόμη, υπήρχαν πολλές πιθανότητες να τους πιάσει ο επιστάτης Φιλτς, ή η γάτα του, η κυρία Νόρις. Ο Χάρι φοβόταν μήπως παρατραβούσε το σκοινί παραβαίνοντας κι ένα δεύτερο κανονισμό του σχολείου μέσα στην ίδια μέρα. Από την άλλη μεριά, πάλι, το αντιπαθητικό κι ειρωνικό πρόσωπο του Μαλφόι δεν έφευγε απ' το μυαλό του... και δεν μπορούσε ν' αφήσει να πάει χαμένη η ευκαιρία να τον νικήσει...
«Εντεκάμισι», ψιθύρισε κάποια στιγμή ο Ρον. «Ώρα να πηγαίνουμε...»
Όσο πιο αθόρυβα μπορούσαν, φόρεσαν κι οι δυο τις μακριές ρόμπες τους, πήραν τα μαγικά ραβδιά τους και βγήκαν απ' την κρεβατοκάμαρα, κατέβηκαν τη σκάλα και μπήκαν στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. Τα λίγα κάρβουνα που ήταν ακόμη αναμμένα στο τζάκι, μεταμόρφωναν τις πολυθρόνες και τα χαμηλά τραπέζια σε σκοτεινούς όγκους. Τα δυο παιδιά προχώρησαν προς το πορτρέτο της χοντρής κυρίας που έκρυβε το άνοιγμα της εξόδου, όταν μια φωνή ακούστηκε ξαφνικά πίσω τους.
«Δεν πιστεύω να ετοιμάζεσαι να κάνεις μια τόσο μεγάλη ανοησία, Χάρι», είπε η φωνή, που ήταν κοριτσίστικη.
Μια λάμπα άναψε και στο φως της είδαν την Ερμιόνη, τυλιγμένη σε μια ροζ ρόμπα και με θυμωμένη έκφραση στο πρόσωπο της.
«Εσύ!» φώναξε αγριεμένος ο Ρον. «Πήγαινε αμέσως στο κρεβάτι σου!»
«Παραλίγο να το πω στον αδελφό σου!» του απάντησε κοφτά η Ερμιόνη. «Ο Πέρσι είναι επιμελητής... μπορεί να σταματήσει αυτή τη μεγάλη βλακεία...»
Ο Χάρι δυσκολευόταν να πιστέψει πως κάποιος μπορούσε να γίνει τόσο ενοχλητικός, όσο αυτό το κορίτσι μπροστά τους.