Ο Χάρι λαχταρούσε τόσο πολύ να πετάξει, που δεν μπορούσε να περιμένει τον Γουντ. Έτσι καβάλησε το καινούριο του σκουπόξυλο, κλότσησε δυνατά και βρέθηκε στον αέρα. Μετά άρχισε να κάνει βόλτες επάνω απ' το γήπεδο, περνώντας μέσα απ' τα τέρματα κι απολαμβάνοντας το πόσο ευκίνητο ήταν το Σύννεφο 2000 και το πώς ανταποκρινόταν αμέσως στο παραμικρό του άγγιγμα.
«Ε, Πότερ! Κατέβα κάτω!»
Ο Όλιβερ Γουντ είχε έρθει. Κάτω απ' το ένα μπράτσο του κρατούσε ένα μεγάλο ξύλινο κουτί. Ο Χάρι προσγειώθηκε δίπλα του.
«Πολύ καλός είσαι!» του είπε ενθουσιασμένος ο Γουντ. «Καταλαβαίνω τώρα τι εννοούσε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ... Έχεις αληθινό ταλέντο. Απόψε, το μόνο που θα σου μάθω είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Από αύριο θα παίρνεις κανονικά μέρος στις προπονήσεις της ομάδας, τρεις φορές την εβδομάδα...»
Μιλώντας, είχε ανοίξει το κουτί που κρατούσε. Μέσα βρίσκονταν τέσσερις μπάλες, καθεμιά με διαφορετικό μέγεθος.
«Λοιπόν», συνέχισε κατόπιν ο Γουντ. «Το κουίντιτς είναι εύκολο να το μάθεις, αλλά όχι και τόσο εύκολο να το παίξεις. Η κάθε ομάδα έχει εφτά παίκτες. Οι τρεις απ' αυτούς λέγονται "κυνηγοί"».
«Τρεις κυνηγοί», επανέλαβε ο Χάρι, ενώ ο Γουντ έβγαζε απ' το κουτί μια κατακόκκινη μπάλα, στο μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου.
«Αυτή η μπάλα ονομάζεται "κόκκινη"», είπε. «Οι κυνηγοί πετούν ο ένας στον άλλον την κόκκινη και προσπαθούν να την περάσουν μέσα από ένα απ' αυτά εκεί τα δαχτυλίδια, για να βάλουν γκολ. Κάθε γκολ, δηλαδή κάθε φορά που αυτή η κόκκινη μπάλα περνά μέσα από ένα δαχτυλίδι, σημαίνει δέκα βαθμούς. Κατάλαβες;»
«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Δηλαδή αυτό το παιχνίδι είναι κάτι σαν... σαν το μπάσκετ, μόνο που παίζεται επάνω σε σκουπόξυλα και με έξι κρίκους, έτσι;»
«Τι είναι το μπάσκετ;» ρώτησε με περιέργεια ο Γουντ.
«Θα σου εξηγήσω άλλη φορά. Συνέχισε τώρα...» απάντησε ο Χάρι.
«Λοιπόν, σε κάθε ομάδα υπάρχει κι ένας παίκτης που ονομάζεται "φύλακας". Εγώ είμαι ο φύλακας της ομάδας του Γκρίφιντορ. Πρέπει, δηλαδή, να πετάω γύρω απ' τους κρίκους της ομάδας μου και να εμποδίζω τους αντιπάλους να βάζουν γκολ».
«Τρεις κυνηγοί, ένας φύλακας», είπε ο Χάρι, αποφασισμένος να τα θυμάται όλα. «Και παίζουν με την κόκκινη. Εντάξει, το κατάλαβα. Τι ρόλο, όμως, παίζουν οι άλλες τρεις μπάλες που έχεις;»
«Θα σου δείξω τώρα», αποκρίθηκε ο Γουντ. «Πάρε αυτό». Κι έδωσε στον Χάρι ένα μικρό ρόπαλο. «Θα σου δείξω τι κάνουν οι μαύρες», συνέχισε ο Γουντ, δείχνοντας στον Χάρι άλλες δυο μπάλες, κατάμαυρες, γυαλιστερές και λίγο μεγαλύτερες από την κόκκινη. Ο Χάρι πρόσεξε πως αυτές οι μαύρες μπάλες ήσαν δεμένες μέσα στο κουτί με λωρίδες, ενώ έμοιαζαν σαν να προσπαθούσαν συνέχεια να φύγουν απ' τα δεσμά τους.
«Κάνε πιο πέρα!» του είπε ο Γουντ κι έλυσε μια απ' τις μαύρες μπάλες.
Αμέσως εκείνη τινάχτηκε ψηλά στον αέρα. Μετά άρχισε να κατεβαίνει ίσια καταπάνω στο πρόσωπο του Χάρι. Εκείνος πρόλαβε και τη χτύπησε με το ρόπαλο, στέλνοντας την ίσια μπροστά. Τότε η μαύρη έβαλε στόχο τον Γουντ, ορμώντας καταπάνω του. Προτού τον χτυπήσει όμως, εκείνος πήδησε ψηλά, την άρπαξε και την κατέβασε στο πάτωμα, πέφτοντας ολόκληρος επάνω της, για να την ακινητοποιήσει.
«Βλέπεις;» ρώτησε κατόπιν λαχανιασμένος τον Χάρι, ενώ έ6αζε με το ζόρι τη μαύρη στο κουτί και την έδενε με τα λουριά. «Οι μαύρες, λοιπόν, πετούν γρήγορα γύρω γύρω, στοχεύοντας τους παίκτες και προσπαθώντας να τους ρίξουν απ' τα σκουπόξυλά τους. Γι' αυτό και υπάρχουν δύο "χτυπητές" σε κάθε ομάδα —στη δική μας είναι οι δίδυμοι Ουέσλι —, των οποίων η δουλειά είναι να προστατεύουν τους συμπαίκτες τους από τις μαύρες και να προσπαθούν να τις στέλνουν στους αντιπάλους. Τι λες, τα κατάλαβες όλ' αυτά;»
«Τρεις κυνηγοί προσπαθούν να βάλουν γκολ με την κόκκινη. Ο φύλακας φυλάει το τέρμα. Οι χτυπητές κρατούν τις μαύρες μακριά απ' τους συμπαίκτες τους», είπε με μια ανάσα ο Χάρι.
«Πολύ καλά, Πότερ».
«Εεε... οι μαύρες σκότωσαν ποτέ κανέναν παίκτη;» ρώτησε ο Χάρι, ελπίζοντας η ερώτηση του να μην είχε πολύ δραματικό τόνο.
«Ποτέ εδώ στο "Χόγκουαρτς"», αποκρίθηκε ο Γουντ. «Είχαμε μερικά σπασμένα σαγόνια, αλλά τίποτα χειρότερο... Τώρα, ο τελευταίος παίκτης της κάθε ομάδας είναι ο "ανιχνευτής" . Αυτός θα είσαι εσύ στην ομάδα μας! Και δε χρειάζεται ν' απασχολείσαι ούτε με την κόκκινη, ούτε με τις μαύρες...»