Στο μεταξύ ο Λι Τζόρνταν συνέχιζε την περιγραφή του παιχνιδιού.
«...η μπάλα στο Σλίθεριν... ο Φλιντ με την κόκκινη... περνά τη Σπίνετ... περνά την Μπελ... μια μαύρη τον χτυπά δυνατά στο πρόσωπο... ελπίζω να του 'σπασε τη μύτη... όχι, όχι, αστειεύομαι, κυρία καθηγήτρια... το Σλίθεριν ΣΚΟΡΑΡΕΙ!...»
Οι οπαδοί του Σλίθεριν φώναζαν και χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι. Κανείς δε φαινόταν να έχει προσέξει πως κάτι έτρεχε με τον Χάρι. Το σκουπόξυλό του συνέχιζε να φέρεται παράξενα. Πετούσε αργά όλο και πιο ψηλά, μακριά από την περιοχή όπου παιζόταν το ματς, έκανε απότομα δεξιές κι αριστερές στροφές και κάθε τόσο τρανταζόταν δυνατά.
«Δεν καταλαβαίνω τι κάνει ο Χάρι...» μουρμούρισε ξαφνικά ο Χάγκριντ. «Μοιάζει σαν να έχει χάσει τον έλεγχο του σκουπόξυλου... αλλά κάτι τέτοιο αποκλείεται...»
Ξαφνικά πολλά παιδιά από τις κερκίδες άρχισαν να δείχνουν τον Χάρι με τα χέρια τους τεντωμένα. Το σκουπόξυλό του έκανε τούμπες στον αέρα. Ήταν πια ολοφάνερο πως ο Χάρι κρατιόταν επάνω του με μεγάλη δυσκολία. Την άλλη στιγμή μια κραυγή τρόμου βγήκε απ' τα στόματα όλων. Το σκουπόξυλό του Χάρι είχε τρανταχτεί τόσο δυνατά, που εκείνος γλίστρησε από πάνω του και κρεμόταν απ' αυτό με το ένα του χέρι!
«Μήπως χάλασε το σκουπόξυλο όταν έπεσε επάνω του ο Φλιντ;» ψιθύρισε ο Σίμους.
«Αποκλείεται!» απάντησε ο Χάγκριντ κι η φωνή του έτρεμε. «Τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει ένα σκουπόξυλο... εκτός από την πιο δυνατή μαύρη μαγεία... Κανένας μαθητής δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σ' ένα Σύννεφο δύο χιλιάδες...»
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η Ερμιόνη άπλωσε και τα δυο της χέρια κι άρπαξε τα κυάλια του Χάγκριντ. Αντί όμως να τα γυρίσει προς τα πάνω, άρχισε να κοιτάζει μ' αυτά το πλήθος στις κερκίδες.
«Το περίμενα!» φώναξε κατόπιν με τρόμο. «Ο Σνέιπ... εκεί... Να τος».
Ο Ρον άρπαξε τα κυάλια απ' τα χέρια της. Ο καθηγητής Σνέιπ βρισκόταν στη μέση της απέναντι κερκίδας και το βλέμμα του ήταν στηλωμένο στον Χάρι, ενώ τα χείλη του μουρμούριζαν αδιάκοπα κάτι.
«Κάτι κάνει... Χαλάει το σκουπόξυλο...» είπε η Ερμιόνη.
«Και τι να κάνουμε εμείς;»
«Άσ' το σε μένα!» αποκρίθηκε αποφασιστικά εκείνη.
Προτού ο Ρον προλάβει ν' αντιδράσει, η Ερμιόνη είχε κιόλας εξαφανιστεί. Ο Ρον γύρισε πάλι τα κυάλια προς τον Χάρι. Το σκουπόξυλό του τρανταζόταν τώρα τόσο δυνατά, που ήταν ολοφάνερο πως γρήγορα θα έπεφτε απ' αυτό. Όλοι στις κερκίδες είχαν τώρα σηκωθεί όρθιοι και παρακολουθούσαν τρομαγμένοι, καθώς οι δίδυμοι Ουέσλι πετούσαν γρήγορα προς τον Χάρι, με την ελπίδα να τον τραβήξουν επάνω σ' ένα από τα δικά τους σκουπόξυλα. Η προσπάθεια τους όμως αποδείχθηκε μάταιη, γιατί κάθε φορά που τον πλησίαζαν, το σκουπόξυλό του τον ανέβαζε όλο και πιο ψηλά. Οι Ουέσλι άρχισαν τότε να πετούν πιο χαμηλά, κάνοντας κύκλους από κάτω του, για να τον πιάσουν όταν θα έπεφτε. Στο μεταξύ ο Μάρκους Φλιντ είχε πάρει στα χέρια του την κόκκινη κι είχε βάλει πέντε γκολ, χωρίς να το προσέξει κανείς.
«Έλα, Ερμιόνη! Κάνε κάτι!» μουρμούρισε μ' αγωνία ο Ρον.
Η Ερμιόνη βρισκόταν τώρα στην κερκίδα πίσω ακριβώς απ' αυτή όπου καθόταν ο καθηγητής Σνέιπ κι έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε προς το μέρος του. Δε σταμάτησε ούτε για να ζητήσει συγγνώμη, όταν σκούντησε τον καθηγητή Κούιρελ και σχεδόν τον έριξε κάτω. Όταν έφτασε πίσω από το κάθισμα του Σνέιπ, γονάτισε αθόρυβα, έβγαλε το μαγικό ραβδί της και μουρμούρισε μερικά σωστά διαλεγμένα ξόρκια. Αμέσως ζωηρές μπλε φλόγες φάνηκαν στην άκρη του ραβδιού της, βάζοντας φωτιά στο μανδύα του Σνέιπ.
Ο καθηγητής Σνέιπ χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβει ότι καιγόταν. Μια τρομαγμένη κραυγή του ήταν η απόδειξη πως η Ερμιόνη είχε πετύχει το σκοπό της. Μετά μάζεψε βιαστικά τις μπλε φλόγες σ' ένα γυάλινο μπουκαλάκι την τσέπη της. Στη συνέχεια γύρισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στη θέση της, σίγουρη πως ο Σνέιπ δε θα καταλάβαινε ποτέ ποιος του είχε χαλάσει τα σχέδια.
Η επέμβαση της Ερμιόνης αποδείχθηκε κάτι περισσότερο από αρκετή. Ψηλά στον αέρα, ο Χάρι μπόρεσε ξαφνικά να καβαλήσει πάλι το σκουπόξυλό του.
«Μικρέ, εντάξει! Μπορείς τώρα να κοιτάξεις πάλι», είπε ο Ρον στον Νέβιλ, που εδώ και μερικά λεπτά έκλαιγε, με το πρόσωπο του κρυμμένο στο χοντρό παλτό του Χάγκριντ.
Ο Χάρι πετούσε τώρα γρήγορα προς το έδαφος. Ξαφνικά, τον είδαν όλοι να φέρνει το χέρι του στο στόμα του. Προσγειώθηκε απότομα, σχεδόν με τα τέσσερα, έδηξε δυνατά... και κάτι χρυσό λαμποκοπούσε μέσα στην παλάμη του.