Ο Νέβιλ, όμως, κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
«Δε θέλω άλλες φασαρίες», μουρμούρισε.
«Πρέπει να του δείξεις πως δεν τον φοβάσαι, Νέβιλ», τον συμβούλεψε ο Ρον. «Ο Μαλφόι συνηθίζει να τρομάζει τους άλλους, αλλ' αυτό δεν είναι λόγος να γίνεσαι χαλί να σε πατάει...»
«Ναι, πες μου κι εσύ πως δεν είμαι αρκετά γενναίος για το Γκρίφιντορ... Μου το 'πε κιόλας ο Μαλφόι!» αποκρίθηκε ο Νέβιλ, κοκκινίζοντας.
Ο Χάρι έβαλε το χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε από μέσα ένα σοκολατένιο βάτραχο, τον τελευταίο από το κουτί που του είχε χαρίσει η Ερμιόνη. Τον έδωσε στον Νέβιλ, ο οποίος τον πήρε ενώ φαινόταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα.
«Εσύ αξίζεις όσο δώδεκα Μαλφόι», του είπε κατόπιν ο Χάρι. «Εξάλλου το καπέλο σε διάλεξε για το Γκρίφιντορ και ξέρει τι κάνει. Κι ο Μαλφόι πού είναι; Στο βρομο-Σλίθεριν!»
Ένα δειλό χαμόγελο φώτισε το χλομό πρόσωπο του Νέβιλ, καθώς άρχισε να ξετυλίγει το σοκολατένιο βάτραχο.
«Ευχαριστώ, Χάρι...» είπε. «Νομίζω πως θα πάω τώρα στο κρεβάτι μου... Μήπως θέλεις τη φωτογραφία; Ξέρω ότι κάνεις συλλογή...»
Καθώς ο Νέβιλ απομακρυνόταν, ο Χάρι κοίταξε τη φωτογραφία.
«Πάλι ο Άλμπους Νιάμπλντορ», είπε. «Ήταν ο πρώτος που...»
Άφησε όμως τη φράση του στη μέση, κοίταξε στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας και ψιθύρισε:
«Τον βρήκα! Βρήκα τον Φλαμέλ! Σας είχα πει πως κάπου είχα διαβάσει τ' όνομα του. Το διάβασα λοιπόν στο τρένο, ενώ ερχόμουν εδώ. Να, ακούστε: "Άλμπους Ντάμπλντορ, γενικός διευθυντής της Σχολής Χόγκουαρτς. Θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος μάγος της σύγχρονης εποχής. Ο Ντάμπλντορ είναι ιδιαίτερα γνωστός για τη νίκη του επί του κακού μάγου Γκρίντεδαλντ, το 1945, για την ανακάλυψη των δώδεκα χρήσεων του αίματος των δράκων και για την πρωτοποριακή εργασία του στην αλχημεία μαζί με το συνεργάτη του Νίκολας Φλαμέλ!"»
Η Ερμιόνη πετάχθηκε όρθια. Ο Χάρι δεν την είχε δει ποτέ τόσο ενθουσιασμένη από την ημέρα που είχε πάρει άριστα στο πρώτο τους μαγικό πείραμα.
«Περιμένετε εδώ!» τους είπε βιαστικά κι έφυγε τρέχοντας για τις κρεβατοκάμαρες των κοριτσιών.
Ο Χάρι κι ο Ρον μόλις που πρόλαβαν να κοιταχτούν με απορία, ενώ η Ερμιόνη ξαναγύριζε κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά της ένα τεράστιο, παλιό βιβλίο.
«Ποτέ δε σκέφτηκα να κοιτάξω εδώ!» τους είπε λαχανιασμένη. «Το πήρα πριν από μερικές εβδομάδες από τη βιβλιοθήκη, έτσι, για να περάσει η ώρα μου...»
«Για να περνάει η ώρα σου;» ρώτησε ειρωνικά ο Ρον, αλλά εκείνη δεν του έδωσε σημασία κι άρχισε να ξεφυλλίζει το βιβλίο, ώσπου βρήκε αυτό που ζητούσε.
«Να το, να το!» φώναξε ενθουσιασμένη. «Εδώ το λέει ολοκάθαρα: "Ο Νίκολας Φλαμέλ είναι ο μόνος γνωστός κατασκευαστής της φιλοσοφικής λίθου!"»
Τα λόγια της, όμως, δεν είχαν το αποτέλεσμα που περίμενε εκείνη.
«Της ποιας;» ρώτησαν μαζί ο Χάρι κι ο Ρον.
«Μα τίποτα πια δεν ξέρετε εσείς οι δυο; Να... διαβάστε το... εδώ!»
Η Ερμιόνη γύρισε το χοντρό βιβλίο προς το μέρος τους και τα δυο αγόρια άρχισαν να διαβάζουν.
Η πανάρχαιη επιστήμη της αλχημείας ασχολείται κυρίως με την κατασκευή της φιλοσοφικής λίθου, ενός θρυλικού πετρώματος με απίστευτες ικανότητες. Αυτή η λίθος μετατρέπει κάθε μέταλλο σε χρυσό. Επίσης παράγει το ελιξήριο της ζωής, το οποίο κάνει αθάνατον όποιον το πιει.
Στο πέρασμα των αιώνων υπήρξαν πολλές αναφορές στη φιλοσοφική λίθο, η μοναδική όμως που υπάρχει σήμερα ανήκει στον Νίκολας Φλαμέλ, γνωστό αλχημιστή και λάτρη της όπερας. Ο κύριος Φλαμέλ, που πέρυσι εόρτασε τα 665α γενέθλια του, απολαμβάνει μια ήσυχη ζωή στην επαρχία Ντέβον, μαζί με τη γυναίκα του Πετρονέλα (658 χρόνων).
«Βλέπετε;» είπε η Ερμιόνη, όταν ο Χάρι κι ο Ρον σήκωσαν τα κεφάλια τους από το βιβλίο. «Αυτός ο σκύλος με τα τρία κεφάλια πρέπει να φυλάει τη φιλοσοφική λίθο του Φλαμέλ! Ασφαλώς, αυτός θα ζήτησε απ' τον Ντάμπλντορ να του τη φυλάξει, γιατί είναι φίλοι και γιατί ο Φλαμέλ είχε μάθει πως κάποιος προσπαθούσε να την κλέψει. Και γι' αυτό μεταφέρθηκε εδώ από τα χρηματοκιβώτια της τράπεζας Γκρίνγκοτς!»
«Μια πέτρα που φτιάχνει χρυσάφι και σε κάνει αθάνατο;» είπε ο Χάρι. «Δεν είναι καθόλου περίεργο που ο Σνέιπ ψάχνει να την βρει. Ο καθένας θα την ήθελε δική του!»
«Ούτε είναι περίεργο που δεν μπορούσαμε να βρούμε τον Φλαμέλ στο βιβλίο Μελέτη των σύγχρονων εξελίξεων της μαγείας», πρόσθεσε ο Ρον. «Δεν είναι και σύγχρονος, αφού είναι εξακοσίων εξήντα πέντε χρόνων!»
Την άλλη μέρα το πρωί, στο μάθημα της άμυνας κατά της μαύρης μαγείας κι ενώ όλοι σημείωναν τους διάφορους τρόπους αντιμετώπισης της δαγκωματιάς από λυκάνθρωπο, ο Χάρι κι ο Ρον κουβέντιαζαν ακόμη ψιθυριστά για το τι θα έκαναν αν είχαν τη φιλοσοφική λίθο. Και μόνον όταν ο Ρον είπε πως, αν είχε μια τέτοια πέτρα, θ' αγόραζε μια δική του ομάδα κουίντιτς, ο Χάρι θυμήθηκε τον καθηγητή Σνέιπ και το ματς που πλησίαζε.