«θα παίξω οπωσδήποτε!» είπε αποφασιστικά στον Ρον και στην Ερμιόνη. «Γιατί, αν δεν παίξω, όλοι οι Σλίθεριν θα νομίσουν πως φοβάμαι τον Σνέιπ... Θα παίξω, λοιπόν, και θα τους δείξω! Τα ειρωνικά χαμόγελα θα σβήσουν από το πρόσωπο τους όταν κερδίσουμε...»
«Φτάνει να μη σβήσεις κι εσύ από το χάρτη!» είπε ανήσυχη η Ερμιόνη. Καθώς όμως η μέρα του ματς πλησίαζε, ο Χάρι γινόταν όλο και πιο νευρικός, άσχετα αν προσπαθούσε επιμελώς να το κρύψει από τον Ρον και την Ερμιόνη. Όμως και οι άλλοι παίκτες της ομάδας του Γκρίφιντορ, κάθε άλλο παρά ήρεμοι ήταν. Η ιδέα να κερδίσουν το Χάφλπαφλ και να βρεθούν έτσι να προηγούνται στη Βαθμολογία του πρωταθλήματος του «Χόγκουαρτς» ήταν υπέροχη... Καμιά ομάδα δεν είχε καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα από το Σλίθεριν εδώ και επτά χρόνια, αλλά... Μ' έναν τόσο κακό διαιτητή, τι πιθανότητες είχαν να κερδίσουν;
Ο Χάρι νόμισε πως άρχισε να παραλογίζεται, γιατί είχε συνέχεια την εντύπωση πως συναντούσε τον καθηγητή Σνέιπ όπου κι αν πήγαινε. Μερικές φορές, μάλιστα, αναρωτιόταν μήπως ο Σνέιπ τον παρακολουθούσε προσπαθώντας να τον πετύχει κάπου μόνο του και να του κάνει κακό. Όσο για το μάθημα των φίλτρων, είχε πια γίνει ένα εβδομαδιαίο μαρτύριο — τόσο άσχημα του φερόταν ο καθηγητής. Λες ο Σνέιπ να ήξερε ότι ο Χάρι είχε μάθει για τη φιλοσοφική λίθο; Του φαινόταν απίθανο, αλλά είχε συχνά την εντύπωση ότι ο Σνέιπ μπορούσε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων. Το απόγευμα του ματς, τη στιγμή που ο Ρον και η Ερμιόνη τού εύχονταν καλή επιτυχία, ο Χάρι ήξερε καλά πως το μόνο που σκέφτονταν, ήταν ότι μπορεί να μην τον ξανάβλεπαν πια. Κι αυτή η σκέψη κάθε άλλο παρά καθησυχαστική ήταν... Από την ταραχή του, δεν άκουσε σχεδόν ούτε λέξη από τα ενθαρρυντικά λόγια του Γουντ, καθώς φορούσε την κατακόκκινη στολή του κουίντιτς κι έπαιρνε στα χέρια του το σκουπόξυλό του, το Σύννεφο δύο χιλιάδες.
Στο μεταξύ ο Ρον κι η Ερμιόνη βρήκαν θέση στις κερκίδες κοντά στον ΝβΒιλ, ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ήταν τόσο ανήσυχοι και γιατί είχαν φέρει κι οι δυο τα μαγικά ραβδιά τους στο γήπεδο. Ο Χάρι ασφαλώς θ' ανακουφιζόταν, αν ήξερε πως ο Ρον κι η Ερμιόνη είχαν εξασκηθεί κρυφά στην κατάρα των κολλημένων ποδιών. Την ιδέα την πήραν από τον Μαλφόι, που την είχε χρησιμοποιήσει στον Νέβιλ, κι ήταν έτοιμοι να κάνουν το ίδιο στον καθηγητή Σνέιπ, αν προσπαθούσε να βλάψει τον Χάρι.
«Λοιπόν, μην το ξεχάσεις. Πρέπει να πεις "Λοκομότορ Μόρτις"», ψιθύρισε η Ερμιόνη στον Ρον, καθώς ο Ρον έκρυβε το μαγικό του ραβδί μέσα στο μανίκι του.
«Το θυμάμαι!» αποκρίθηκε εκείνος. «Μη μου λες όλο τα ίδια!»
Μέσα στ' αποδυτήρια, ο Γουντ είχε πάρει παράμερα τον Χάρι.
«Δε θέλω να σε πιέσω, Πότερ», του είπε, «αλλά αυτό που μας χρειάζεται σήμερα είναι να πιάσουμε γρήγορα τη χρυσή και να τελειώνουμε με το παιχνίδι! Προσπάθησε, λοιπόν, να το καταφέρεις προτού ο Σνέιπ βρει ευκαιρία και δώσει βαθμούς στο Χάφλπαφλ».
«Όλο το σχολείο είναι έξω!» είπε ο Φρεντ Ουέσλι κοιτάζοντας από τη μισάνοιχτη πόρτα. «Ακόμη κι ο Ντάμπλντορ έχει έρθει να δει το ματς!»
Η καρδιά του Χάρι φτερούγισε από χαρά στο στήθος του.
«Ο Ντάμπλντορ;» φώναξε, τρέχοντας στην πόρτα για να βεβαιωθεί.
Ο Φρεντ όμως είχε δίκιο. Αυτή η μακριά ασημένια γενειάδα δεν μπορούσε ν' ανήκει σε κανέναν άλλον.
Τώρα ο Χάρι ένιωθε τόσο ανακουφισμένος, που του ερχόταν να γελάσει. Γιατί δεν είχε πια να φοβηθεί τίποτα. Ο Σνέιπ δε θα τολμούσε να του κάνει κακό, αφού ο Ντάμπλντορ παρακολουθούσε το ματς!
Ίσως ακριβώς γι' αυτό, ο καθηγητής Σνέιπ έδειχνε τόσο θυμωμένος τη στιγμή που οι δυο ομάδες έβγαιναν στο γήπεδο. Ο Ρον το πρόσεξε αμέσως.
«Ποτέ δεν έχω δει τον Σνέιπ τόσο θυμωμένο!» είπε στην Ερμιόνη. «Να, το ματς άρχισε! Αχ!...»
Κάποιος είχε χτυπήσει με δύναμη τον Ρον στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ήταν ο Μαλφόι.
«Α, συγγνώμη, Ουέσλι, δε σε είδα!» του είπε, χαμογελώντας με νόημα στους δυο φίλους του, τον Κράμπε και τον Γκόιλ.
«Αναρωτιέμαι πόση ώρα θα μείνει σήμερα ο Πότερ επάνω στο σκουπόξυλό του», συνέχισε κατόπιν ο Μαλφόι. «Όχι πολύ, φαντάζομαι... Θέλει κανείς να στοιχηματίσει μαζί μου; Εσύ, Ουέσλι;»
Ο Ρον δεν του απάντησε. Ο καθηγητής Σνέιπ είχε μόλις χαρίσει στο Χάφλπαφλ ένα πέναλτι, επειδή ο αδελφός του Ρον, ο Τζορτζ, είχε στείλει μια μαύρη μπάλα κατευθείαν επάνω του. Όσο για την Ερμιόνη, ενώ δάγκωνε νευρικά τα νύχια της, είχε το βλέμμα της καρφωμένο στον Χάρι, που πετούσε σαν γεράκι πάνω από το γήπεδο, ψάχνοντας για τη χρυσή.
«Ξέρετε πώς διαλέγουν τους παίκτες για την ομάδα του Γκρίφιντορ;» είπε μερικές στιγμές αργότερα ο Μαλφόι, αφού ο Σνέιπ είχε δώσει στο Χάφλπαφλ άλλο ένα πέναλτι χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. «Θα σας πω εγώ, λοιπόν. Παίρνουν αυτούς που τους λυπούνται! Πήραν τον Πότερ, που δεν έχει γονείς, τους δίδυμους Ουέσλι, που δεν έχουν λεφτά... Θα 'πρεπε να πάρουν και σένα, Νέβιλ, που δεν έχεις μυαλό!»