«Θα τον φωνάζω Νόρμπερτ», είπε ο Χάγκριντ, κοιτάζοντας το δράκο με τρυφερότητα. «Με γνωρίζει τώρα... Να, θα σας το αποδείξω. Νόρμπερτ! Νόρμπερτ, πού είναι η μαμά;»
«Σίγουρα τρελάθηκε», ψιθύρισε ο Ρον στον Χάρι.
«Χάγκριντ», προσπάθησε πάλι ο Χάρι. «Σε μια εβδομάδα ο Νόρμπερτ θα 'χει μεγαλώσει τόσο, που δε θα χωράει πια στην καλύβα σου. Κι ο Μαλφόι μπορεί να πάει στον καθηγητή Ντάμπλντορ από τη μια στιγμή στην άλλη...»
Ο Χάγκριντ δάγκωσε τα χείλη του.
«Το ξέρω πως δεν μπορώ να τον κρατήσω για πάντα», παραδέχθηκε. «Αλλά δεν μπορώ και να τον πετάξω έξω. Δεν μπορώ, σου λέω!»
Ο Χάρι γύρισε απότομα στον Ρον.
«Ο Τσάρλι!» του είπε.
«Μου φαίνεται πως τρελάθηκες κι εσύ», αποκρίθηκε ο Ρον. «Ρον με λένε, το ξέχασες;»
«Όχι. Ο αδελφός σου, ο Τσάρλι, αυτός που είναι στη Ρουμανία και κάνει μελέτη για τους δράκους. Μπορούμε να στείλουμε σ' αυτόν τον Νόρμπερτ. Θα τον φροντίσει ώσπου να μεγαλώσει και μετά θα τον αφήσει ελεύθερο στο φυσικό του περιβάλλον! Πώς σου φαίνεται η ιδέα, Χάγκριντ;»
Στο τέλος ο Χάγκριντ συμφώνησε να στείλουν μια κουκουβάγια στον Τσάρλι και να τον ρωτήσουν αν ήθελε ν' αναλάβει τον Νόρμπερτ. Η επόμενη εβδομάδα φάνηκε σ' όλους ατελείωτη. Την Τετάρτη το βράδυ ο Χάρι κι η Ερμιόνη Βρέθηκαν να κάθονται μόνοι στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ, αφού όλοι είχαν πάει για ύπνο. Το ρολόι είχε μόλις χτυπήσει δώδεκα, όταν η τρύπα στον τοίχο πίσω από το πορτρέτο της χοντρής κυρίας άνοιξε με δύναμη κι ο Ρον παρουσιάστηκε μπροστά τους, κρατώντας στα χέρια του τον αόρατο μανδύα του Χάρι. Είχε πάει στην καλύβα του Χάγκριντ για να τον Βοηθήσει στο τάισμα του Νόρμπερτ, ο οποίος έτρωγε τώρα νεκρούς αρουραίους με το τσουβάλι.
«Με δάγκωσε!» τους είπε ο Ρον, δείχνοντας το χέρι του, που ήταν τυλιγμένο σ' ένα ματωμένο μαντίλι. «Είναι το δεξιό και για καμιά βδομάδα δε θα μπορώ να κρατάω το φτερό της πένας μου. Σας ορκίζομαι, αυτός ο δράκος είναι το πιο απαίσιο ζώο που είδα ποτέ στη ζωή μου. Ο Χάγκριντ, όμως, τον βλέπει σαν άκακο, μικρό κουνελάκι! Όταν με δάγκωσε, μάλωσε εμένα, γιατί —λέει— τον τρόμαξα. Κι όταν έφευγα, του τραγουδούσε ένα νανούρισμα!»
Εκείνη τη στιγμή ένα χτύπημα ακούστηκε στο παράθυρο.
«Η Χέντβιχ είναι!» είπε ο Χάρι, τρέχοντας να της ανοίξει. «Θα φέρνει την απάντηση του Τσάρλι».
Τα τρία παιδιά έφεραν κοντά τα κεφάλια τους για να διαβάσουν μαζί το γράμμα.
Αγαπημένε μου Ρον,
Πώς τα πας; Σ' ευχαριστώ για το γράμμα σου. Ευχαρίστως να πάρω το νορβηγικό δράκο, αλλά δε θα είναι καθόλου εύκολο να έρθει ως εδώ. Νομίζω πως το καλύτερο είναι να τον φέρουν κάτι φίλοι μου, που θα ρθουν να με δουν την άλλη εβδομάδα. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως δεν πρέπει να τους δει κανείς να μεταφέρουν ένα δράκο, γιατί είναι παράνομο.
Μήπως θα μπορούσες να πας το δράκο στον πυργίσκο του «Χόγκουαρτς» το ερχόμενο Σάββατο τα μεσάνυχτα; Οι φίλοι μου θα σε συναντήσουν εκεί και θα τον παραλάβουν όσο είναι ακόμη σκοτάδι.
Στείλε μου απάντηση το γρηγορότερο.
Με αγάπη,
Τα τρία παιδιά κοιτάχτηκαν.
«Έχουμε τον αόρατο μανδύα», είπε ο Χάρι. «Νομίζω πως είναι αρκετά μεγάλος για να σκεπάσει δυο από μας και τον Νόρμπερτ».
Η λαχτάρα να ξεφορτωθούν το δράκο, αλλά και τον Μαλφόι, έκανε τους άλλους δυο να συμφωνήσουν αμέσως μαζί του. Την άλλη μέρα, όμως, ένα σοβαρό πρόβλημα παρουσιάστηκε. Το χέρι του Ρον το οποίο είχε δαγκώσει ο δράκος, πρήστηκε και έγινε διπλάσιο! Φοβόταν να πάει στην κυρία Πόμφρι, τη νοσοκόμα, μήπως αναγνώριζε στην πληγή τη δαγκωματιά δράκου. Το πρωί πέρασε και ήρθε το απόγευμα. Ο Ρον δεν είχε πια άλλη λύση, γιατί η πληγή είχε πάρει ένα άσχημο πράσινο χρώμα, πράγμα που σήμαινε πως τα δόντια του Νόρμπερτ ήταν δηλητηριασμένα.
Ο Χάρι κι η Ερμιόνη έτρεξαν να βρουν τον Ρον αμέσως μόλις τελείωσαν τα μαθήματα. Τον βρήκαν ξαπλωμένο στο κρεβάτι του ιατρείου, τρομερά αναστατωμένον.
«Δεν πρόκειται για το χέρι μου», τους ψιθύρισε, «αν και το νιώθω έτοιμο να πέσει από μόνο του. Για τον Μαλφόι πρόκειται. Είπε στην κυρία Πόμφρι πως ήθελε να δανειστεί ένα από τα βιβλία μου, για να τον αφήσουν να 'ρθει εδώ και να γελάσει εις Βάρος μου! Και με απειλούσε συνέχεια ότι θα της έλεγε τι πραγματικά ήταν αυτό που μου έκανε την πληγή. Εγώ της είπα πως ήταν ένα άγριο σκυλί, αλλά δε νομίζω να με πίστεψε! Όσο για τον Μαλφόι, το κάνει γιατί του μαύρισα το μάτι στο ματς του κουίντιτς...»
Ο Χάρι κι η Ερμιόνη προσπάθησαν να ηρεμήσουν το φίλο τους.