Ήταν, όμως, απόλυτα σίγουρος πως η άλλη πόρτα της τάξης ήταν ανοιχτή, γιατί από κει είχε μόλις φύγει ο καθηγητής Σνέιπ. Κι από τα λίγα που είχε ακούσει, ο Χάρι θα στοιχημάτιζε όχι μια, αλλά δέκα φιλοσοφικές λίθους, ότι ο Σνέιπ θα ήταν τώρα πολύ ευχαριστημένος. Γιατί ο Κούιρελ είχε — επιτέλους— υποχωρήσει!
Αποφασιστικά, ο Χάρι γύρισε στη βιβλιοθήκη, όπου η Ερμιόνη βοηθούσε τον Ρον στην αστρονομία. Τους είπε αμέσως τι είχε ακούσει.
«Τότε ο Σνέιπ τα κατάφερε!» είπε ο Ρον. «Κι αν ο Κούιρελ του αποκάλυψε πώς να "σπάσει" το δικό του το ξόρκι...»
«Υπάρχει, όμως, ακόμη ο Λουλούκος», τους θύμισε η Ερμιόνη.
«Μπορεί ο Σνέιπ να έμαθε πώς να περάσει από μπροστά του χωρίς να ρωτήσει τον Χάγκριντ», παρατήρησε ο Ρον, κοιτάζοντας τα χιλιάδες βιβλία γύρω τους. «Στοιχηματίζω πως κάποιο από αυτά τα βιβλία λέει πώς μπορεί κανείς να περάσει μπροστά από έναν τεράστιο σκύλο με τρία κεφάλια... Και τι θα κάνουμε τώρα, Χάρι;»
Ήταν φανερό πως η διάθεση του Ρον για περιπέτειες είχε πάλι ξυπνήσει μέσα του. Η Ερμιόνη, όμως, του απάντησε προτού ο Χάρι προλάβει να μιλήσει.
«Θα πάμε να τα πούμε όλα στον Ντάμπλντορ! Αυτό έπρεπε να είχαμε κάνει από την αρχή... Αν προσπαθήσουμε κάτι μόνοι μας, σίγουρα θα μας αποβάλουν!
«Μα αφού δεν έχουμε καμία απόδειξη!» διαμαρτυρήθηκε ο Χάρι. «Ο Κούιρελ είναι πολύ τρομαγμένος για να βεβαιώσει τα Λόγια μας. Ο Σνέιπ δε χρειάζεται παρά να επιμένει ότι δεν έχει ιδέα πώς μπήκε μέσα ο καλλικάντζαρος την ημέρα του Χάλοουιν και ότι εκείνος ούτε καν πλησίασε το τρίτο πάτωμα εκείνη τη βραδιά. Ποιον νομίζετε ότι θα πιστέψουν, εκείνον ή εμάς; Όλοι ξέρουν πως τον μισούμε. Ο Ντάμπλντορ θα νομίσει ότι φτιάξαμε όλα αυτά τα ψέματα για να διώξουμε τον Σνέιπ από το "Χόγκουαρτς". Όσο για τον Φιλτς, αποκλείεται να μας Βοηθήσει, γιατί είναι πολύ φίλος του Σνέιπ. Εξάλλου θα ευχαριστηθεί πολύ αν μας αποβάλουν και τους τρεις! Και, μην ξεχνάτε, υποτίθεται ότι δεν ξέρουμε ούτε για τη φιλοσοφική λίθο, ούτε για τον Λουλούκο... Τι θα εξηγήσουμε λοιπόν;»
Η Ερμιόνη έδειχνε να έχει πεισθεί, αλλά ο Ρον όχι.
«Αν ψάξουμε λίγο μόνοι μας...» άρχισε τότε να λέει ο Ρον.
«Όχι!» τον διέκοψε αποφασιστικά ο Χάρι. «Αρκετά ψάξαμε μόνοι μας...»
Και τραβώντας κοντά ίου ένα χάρτη του πλανήτη Δία, άρχισε να επαναλαμβάνει τα ονόματα των φεγγαριών του. Την άλλη μέρα το πρωί, όταν κατέβηκαν για πρωινό, ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Νέβιλ βρήκαν σημειώματα στις θέσεις τους. Και τα τρία σημειώματα ήταν ίδια.
Ο περιορισμός σας θα αρχίσει απόψε, στις έντεκα το βράδυ.
Ο επιστάτης Φιλτς θα σας περιμένει στην είσοδο.
Ο Χάρι είχε εντελώς ξεχάσει πως είχαν τιμωρηθεί με περιορισμό για τους βαθμούς που είχαν χάσει. Περίμενε ότι η Ερμιόνη θα έλεγε κάτι — ότι ο περιορισμός σημαίνει μια χαμένη βραδιά για τις επαναλήψεις κ.λπ. —, αλλά εκείνη δεν είπε τίποτα. Γιατί, όπως κι ο ίδιος, η Ερμιόνη πίστευε ότι της άξιζε η τιμωρία.
Έτσι, στις έντεκα το βράδυ, οι δυο τους καληνύχτισαν τον Ρον στην αίθουσα αναψυχής και κατέβηκαν στην είσοδο μαζί με τον Νέβιλ. Ο Φιλτς ήταν κιόλας εκεί. Το ίδιο κι ο Μαλφόι. Ο Χάρι είχε ξεχάσει πως ο Μαλφόι είχε τιμωρηθεί κι αυτός με περιορισμό.
«Ακολουθήστε με», τους είπε ο επιστάτης· άναψε μια λάμπα και βγήκε στο ύπαιθρο.
«Από αύριο, θα προσέχετε πολύ προτού παραβείτε κάποιον από τους κανονισμούς», τους είπε κατόπιν, κοιτάζοντας τους με κακία. «Ναι, ναι... η σκληρή δουλειά κι ο πόνος είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι... Κάτι ξέρω εγώ που σας το λέω!... Κρίμα που καταργήθηκαν οι παλιές τιμωρίες... γιατί ήταν πολύ πιο αποτελεσματικές. Κρέμασμα από τα χέρια με αλυσίδες στο ταβάνι, αυτό είναι τιμωρία! Έχω ακόμη τις αλυσίδες στο γραφείο μου και τις λαδώνω τακτικά, για να μη σκουριάσουν. Δεν ξέρεις... μπορεί να ξαναχρειαστούν!... Ας είναι, πάμε τώρα και μη διανοηθείτε να το σκάσετε. Θα είναι χειρότερα για σας!»
Περπατώντας πίσω από τον Φιλτς, άρχισαν όλοι μαζί να απομακρύνονται από το φωτισμένο κτίριο. Ο Νέβιλ ρουφούσε κάθε τόσο τη μύτη του. Ο Χάρι αναρωτιόταν τι ακριβώς ήταν η τιμωρία που τους περίμενε. Θα πρέπει να ήταν τρομερή, αφού ο επιστάτης έδειχνε τόσο ευχαριστημένος.
Το φεγγάρι έλαμπε. Τα πυκνά σύννεφα που το σκέπαζαν κάθε τόσο, τους βύθιζαν για λίγες στιγμές στο σκοτάδι. Ίσια μπροστά, ο Χάρι έβλεπε τα φωτισμένα παράθυρα της καλύβας του Χάγκριντ. Ξαφνικά άκουσαν από μακριά τη φωνή του.