Ο Λούθιεν κατάλαβε ότι θα τα βρει σκούρα, αμέσως μόλις η λόγχη του ιππότη χαμήλωσε προς το μέρος του, αφού είδε ότι το μακρύ όπλο θα μπορούσε να διαπεράσει την άμυνά του ή ίσως και το στήθος του, πριν ακόμη πλησιάσει αρκετά τον αντίπαλό του έστω και για να γρατζουνίσει το ρύγχος του άλογου του. Χαμήλωσε το χέρι με το ξίφος πιάνοντας τα γκέμια του Ριβερντάνσερ και με τα δύο χέρια. Τώρα μπορούσε να τον σώσει μόνο η ιππική του επιδεξιότητα, όχι η πολεμική του ικανότητα.
Περίμενε μέχρι την τελευταία δυνατή στιγμή και μετά έστριψε ξαφνικά τον Ριβερντάνσερ αριστερά, μακριά από τον ιππότη. Το δυνατό, ευκίνητο άλογο ανταποκρίθηκε αμέσως με μια απότομη στροφή πετώντας κομμάτια χώμα με τις οπλές του, φαίνεται όμως ότι ο ιππότης περίμενε αυτή την κίνηση, γιατί έστριψε κι αυτός γυρίζοντας τη λόγχη του και προλαβαίνοντας να αυλακώσει τον ώμο του Λούθιεν. Ο νεαρός Μπέντγουιρ έκανε μια γκριμάτσα τραβώντας δυνατά τα γκέμια του Ριβερντάνσερ προς την άλλη μεριά.
Ξανά το δυνατό άλογο ανταποκρίθηκε, με τις οπλές του να χώνονται βαθιά στο χώμα. Ο Λούθιεν πήγε να σηκώσει τον Τυφλωτή, αλλά αισθάνθηκε έναν πόνο στον τραυματισμένο δεξιό του ώμο. Εύστροφος κι ευκίνητος, έπιασε το σπαθί με το αριστερό του χέρι και χτύπησε με δύναμη στη μέση της λόγχης. Μετά, αλλάζοντας γωνία, στην επιστροφή της κίνησής του, χτύπησε με δύναμη τον θώρακα του ιππότη με την κόψη του σπαθιού.
Ο Τυφλωτής αναπήδησε πάνω στο μέταλλο χωρίς να μπορέσει να το σχίσει.
Οι δυο καβαλάρηδες απομακρύνθηκαν. Ο ιππότης πέταξε τη σπασμένη λόγχη, ενώ ο Λούθιεν ίσιωσε το κορμί του στη σέλα πιάνοντας πάλι το ξίφος με το δεξί του χέρι και δοκιμάζοντας τη λαβή του. Πρόσεξε τα επιδοκιμαστικά βλέμματα των βουνήσιων καθώς γύριζε τον Ριβερντάνσερ μπροστά τους. Πήγαινε καλά το πράγμα ως τώρα, γιατί θαύμαζαν το θάρρος του και πιθανότατα θαύμαζαν επίσης το άλογό του. Ο Ριβερντάνσερ δεν ήταν τόσο ψηλός όσο το άλογο του Μαύρου Ιππότη, ήταν όμως πιο μεγαλόσωμος και δυνατός. Επιπλέον ήταν Μόργκαν Χαϊλάντερ, από τα καλύτερα άλογα που είχαν γεννηθεί στα υψίπεδα του Έραντοχ. Ο Γκάχρις Μπέντγουιρ είχε πληρώσει μια μικρή περιουσία για αυτόν, και τώρα ο Λούθιεν, βλέποντας τα επιδοκιμαστικά νεύματα των ντόπιων, σκέφτηκε ότι το άλογο αξίζει αυτό το ποσό μέχρι το τελευταίο χρυσό νόμισμα.
Οι δυο αντίπαλοι στάθηκαν πάλι ο ένας απέναντι στον άλλο. Ο Μαύρος Ιππότης έπιασε το σπαθί του και το μισοέβγαλε από τη θήκη του αλλά μετά σταμάτησε. Το κοίταξε για μια στιγμή, μετά το άφησε να πέσει πάλι στη θήκη κι έβγαλε έναν κεφαλοθραύστη. Τον σήκωσε πάνω από το κεφάλι του αρχίζοντας να τον περιστρέφει χωρίς καμία προσπάθεια, με την αγκαθωτή σιδερένια μπάλα να διαγράφει αργούς κύκλους στην άκρη μιας βαριάς μαύρης αλυσίδας. Καλύτερα από τη λόγχη, σκέφτηκε ο Λούθιεν. Τώρα τουλάχιστον θα κατάφερνε να τον πλησιάσει αρκετά για να μπορέσει να χτυπήσει κι αυτός.
Μετά το παλληκάρι αναστέναξε, καθώς αναρωτήθηκε σε τι θα ωφελούσε αυτό. Ήδη είχε χτυπήσει δυνατά τον αντίπαλό του την πρώτη φορά, ένα χτύπημα που θα έπρεπε να τον είχε ρίξει κάτω. Ο Μαύρος Ιππότης όμως ούτε καν βόγγηξε όταν το δέχτηκε και, αν πονούσε τώρα, σίγουρα δεν το έδειχνε.
Ο ιππότης ξεκίνησε με το άλογό του, ενώ ο Λούθιεν σήκωνε τους ώμους φτερνίζοντας τον Ριβερντάνσερ. Πέρασαν κοντά αυτήν τη φορά, τόσο κοντά που ο Λούθιεν αισθάνθηκε το ξεφύσημα από τα ρουθούνια του ψηλού αλόγου του Μαύρου Ιππότη.
Ο νέος εξαπέλυσε ένα ανάποδο χτύπημα, που βρήκε τον ιππότη κάτω από το χέρι καθώς σήκωνε τον κεφαλοθραύστη. Αμέσως μετά ο Τυφλωτής υψώθηκε σε μια γρήγορη απόκρουση, που άλλαξε πορεία στη σιδερένια μπάλα πριν διαλύσει το κρανίο του Λούθιεν.
Τούτη τη φορά ο νεαρός Μπέντγουιρ δεν άφησε να γίνει κι άλλο τέτοιο πέρασμα. Ήξερε ότι έχει το πλεονέκτημα στα άλογα, γι’ αυτό έστριψε τον Ριβερντάνσερ ακολουθώντας τον Μαύρο Ιππότη. Στη στιγμή, καλπάζοντας δίπλα του, πρόλαβε να του καταφέρει τρία δυνατά χτυπήματα με το ξίφος πριν γυρίσει ο ιππότης για να του τα ανταποδώσει. Συνέχισαν έτσι, με τα άλογά τους να τρέχουν δίπλα-δίπλα, χτυπώντας ο ένας τον άλλο. Ο Λούθιεν βρήκε τις περισσότερες φορές τον στόχο, ενώ ο Τυφλωτής έκοβε το μεγαλύτερο μέρος της ορμής του κεφαλοθραύστη. Παρ’ όλα αυτά, η βαριά μπάλα τον χτύπησε αρκετές φορές, αλλά το σπαθί του Λούθιεν αναπηδούσε πάνω στην πανοπλία χωρίς αποτέλεσμα.
Τελικά ο Λούθιεν έστριψε ξαφνικά τον Ριβερντάνσερ και οι αντίπαλοι χωρίστηκαν ανασαίνοντας βαριά. Ήξερε ότι δεν μπορεί να νικήσει έτσι. Αυτή η έφιππη σύγκρουση ήταν πολύ γρήγορη για να καταφέρει να βρει κάποιο αδύνατο σημείο στην πανοπλία του αντιπάλου του. Προφανώς, ο Μαύρος Ιππότης το ήξερε αυτό, γιατί γύρισε το άλογό του και το έστρεψε προς τον Λούθιεν.