«Γιατί είσαι εδώ;» τον ρώτησε στα ίσια.
Ο Έσταμπρουκ τον κοίταξε έκπληκτος και, με τον μορφασμό που έκανε, το τεράστιο μουστάκι του ανασηκώθηκε τόσο πολύ που άγγιξε την άκρη της μύτης του. «Είμαι Άρχοντας Προστάτης», απάντησε, λες και αυτό τα εξηγούσε όλα.
«Ναι, αλλά ο βασιλιάς Γκρινσπάροου είναι στη Γασκόνη», είπε ο Όλιβερ. «Γιατί σε έστειλε εσένα τόσο βόρεια;»
«Ο Γκρινσπάροου;» είπε ο Έσταμπρουκ. «Όχι, δεν με έστειλε αυτός! Με έστειλε ο δούκας Πάραγκορ, ο δούκας του Πρίνσταουν».
«Πότε;» ρώτησε ο Λούθιεν.
«Έκανα επίσκεψη στην πόλη. Θαυμάσια πόλη αυτό το Πρίνσταουν. Με υπέροχα πάρκα και ζωολογικό κήπο!»
Ο Όλιβερ ήθελε να τον ρωτήσει για τον ζωολογικό κήπο, αλλά ο Λούθιεν είχε άλλες προτεραιότητες. «Λοιπόν, ο δούκας…» επέμεινε.
Ο Έσταμπρουκ τον κοίταξε με απορία για μια στιγμή, σαν να μην καταλάβαινε. «Α, ναι, βέβαια, ο Πάραγκορ, ένας κοκαλιάρης τύπος», είπε τελικά καταφέρνοντας να θυμηθεί τον αρχικό του λόγο. «Εγώ λέω ότι θα έπρεπε να σταματήσει το πολύ διάβασμα και να αρχίσει να τρώει περισσότερο!
»Χμ… ναι, πριν από δυο βδομάδες», πρόσθεσε αμέσως μετά, βλέποντας ότι ο Λούθιεν τον κοίταζε βλοσυρός. «Με κάλεσε σε ένα μεγάλο συμπόσιο και μετά μου ζήτησε να έλθω βόρεια, στο Έρα… Έραντοϊ. Αλήθεια, πώς το είπες αυτό το μέρος;»
«Έραντοχ», του απάντησε ο Όλιβερ.
«Ναι, στο Έραντοχ», συνέχισε ο Έσταμπρουκ. «“Πήγαινε στο Έραντοχ”, έτσι μου είπε. Να επιβάλλω την τάξη στην περιοχή, εκ μέρους του βασιλιά. Ήμουν υποχρεωμένος να υπακούσω, αφού είμαι Άρχοντας Προστάτης και ο Πάραγκορ είναι εκπρόσωπος του νόμιμου βασιλιά του Άβον».
Ήταν απόλυτα λογικό. Ο δούκας Πάραγκορ είδε τα προβλήματα που είχαν αρχίσει στο Εριαντόρ και, επειδή βρισκόταν κοντά στο Έραντοχ, ήξερε την αξία των καβαλάρηδων αυτής της περιοχής. Ο δούκας δεν θα είχε εντυπωσιάσει τους πολεμοχαρείς βουνήσιους, ούτε οι συνηθισμένοι συνοδοί του, οι μάγοι και οι Κυκλωπιανοί. Τότε όμως φθάνει στο Πρίνσταουν ο Έσταμπρουκ, ένας ιππότης της παλιάς σχολής, ένας πολεμιστής με αδιαμφισβήτητη τιμή, και ο δούκας βρίσκει τον απεσταλμένο του.
«Γιατί όμως άλλαξες στρατόπεδο;» ρώτησε ο Όλιβερ.
«Δεν άλλαξα!» δήλωσε ο Έσταμπρουκ όταν κατάλαβε τι υπονοούσε ο χάφλινγκ. «Ο φίλος σου με νίκησε σε τίμια μονομαχία, κι έτσι του είμαι υποχρεωμένος για εκατό μέρες». Κοίταξε τον Λούθιεν. «Φυσικά καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να με χρησιμοποιήσεις ενάντια στον βασιλιά μου. Το σπαθί μου τότε θα είναι σιωπηλό».
Ο Λούθιεν κατένευσε χαμογελώντας ικανοποιημένος. «Μέσα σε αυτό το διάστημα, καλέ μου ιππότη», είπε, «θα έχεις μάθει την αλήθεια για τον βασιλιά Γκρινσπάροου και για το τι έχουμε αρχίσει στο Εριαντόρ».
Τώρα ήταν η σειρά της Σιόμπαν να θρηνήσει την απώλεια του Λούθιεν, αν και το ήξερε από εκείνη τη χειμωνιάτικη νύχτα στο Κάερ Μακντόναλντ ότι ο δεσμός τους δεν θα συνεχιστεί. Όμως τώρα αυτή η απόφαση ήταν πια επίσημη και τελεσίδικη, όπως έπρεπε να είναι.
Παρ’ όλα αυτά την πονούσε, και η Σιόμπαν κατάλαβε ότι κι εκείνη δεν θα είχε ύπνο τούτο το βράδυ. Περιπλανήθηκε για λίγο στο στρατόπεδο σταματώντας για να πάρει μέρος στα τραγούδια σε μια φωτιά, στα τυχερά παιχνίδια σε μια άλλη. Φτάνοντας στο νοτιοανατολικό άκρο του στρατοπέδου είδε τη μεγάλη σκηνή του Μπριντ’Αμούρ. Μια λάμπα έκαιγε μέσα και οι σκιές έδειχναν ότι ο γέρο-μάγος είναι ξύπνιος.
Όταν μπήκε μέσα η Σιόμπαν, ο Μπριντ’Αμούρ χτυπούσε τα χέρια του με ένα πλατύ χαμόγελο απλωμένο από το ένα αφτί ως το άλλο. Η μισοξωτική είδε ότι μόλις είχε ρίξει ένα ύφασμα πάνω σε κάποιο στρογγυλό αντικείμενο που ήταν τοποθετημένο πάνω σε μια βάση — σίγουρα η κρυστάλλινη σφαίρα του.
«Είδες τον Λούθιεν», είπε. «Και έμαθες ότι οι φήμες για τις ενισχύσεις που φέρνει, έχουν βάση».
Ο Μπριντ’Αμούρ την κοίταξε συγχυσμένος για μια στιγμή «Α, όχι, όχι», απάντησε μετά. «Έχει πολλή ομίχλη εκεί πάνω. Πάρα πολλή ομίχλη. Νομίζω ότι τον είδα για λίγο νωρίτερα, αλλά μπορεί να έκανα λάθος, μπορεί να ήταν κάποιος βουνήσιος ή και κανένας τάρανδος ακόμη. Πολλή ομίχλη».
«Που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τις…»
«Οι φήμες συνήθως έχουν κάποιο βαθμό αλήθειας», την διέκοψε ο Μπριντ’Αμούρ.
Η Σιόμπαν αναστέναξε. «Θα χρειαστούμε δύο στρατηγικά σχέδια», είπε. «Δύο σχέδια μάχης. Ένα για πόλεμο χωρίς βοήθεια από τον Λούθιεν και άλλο ένα αν έλθει όντως με χιλιάδες πολεμιστές».
«Δεν χρειάζεται», απάντησε αινιγματικά ο Μπριντ’Αμούρ.
Η Σιόμπαν τον κοίταξε σοβαρή. Δεν είχε διάθεση για τα παιχνίδια του γέρο-μάγου.
Ο Μπριντ’Αμούρ το κατάλαβε και αναρωτήθηκε για μια στιγμή τι μπορεί να την έχει στενοχωρήσει. «Το νέο της νίκης μας στο Κάερ Μακντόναλντ έχει διαδοθεί παντού», εξήγησε αμέσως, ανυπομονώντας να φέρει πάλι το χαμόγελο στο όμορφο πρόσωπο της Σιόμπαν. «Η σημαία που κυματίζει πάνω από το Νταν Κάριθ είναι ο σταυρός σε πράσινο φόντο!»