«Όταν οι αντίπαλοι είναι ισοδύναμοι, ευνοείται ο αμυνόμενος», είπε η Κατρίν Ο’ Χέιλ.
«Μα αυτοί είναι Πραιτωριανοί Φρουροί», απάντησε ο Λούθιεν. «Γιγαντόσωμοι και δυνατοί, εξαιρετικά εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι, σίγουρα πεπειραμένοι βετεράνοι πολλών εκστρατειών».
«Αμφιβάλλεις για τις δικές μας ικανότητες;» ρώτησε η Κατρίν, με τόνο που ήταν γεμάτος θυμό.
«Θέλω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα», τη διόρθωσε κατηγορηματικά ο Λούθιεν. Κατά βάθος, όμως, αμφέβαλλε όντως για την ικανότητα του ερασιτεχνικού στρατού τους να αντισταθεί σε δέκα χιλιάδες Πραιτωριανούς, όπως άλλωστε αμφέβαλλαν επίσης όλοι οι άλλοι μέσα στο δωμάτιο, ακόμη και η περήφανη Κατρίν.
»Έτσι, το Πορτ Τσάρλι είναι πολύ σημαντικό», συνέχισε ο Λούθιεν. «Δεν έχουν ασπασθεί τον αγώνα μας και, όπως είπες κι εσύ», εξήγησε στην Κατρίν, «δεν θα είναι εύκολο να πειστούν.
Η Κατρίν, σπρώχνοντας πίσω την καρέκλα της, σηκώθηκε από το τραπέζι.
»Πρέπει να ακινητοποιήσουμε τον στόλο στο λιμάνι», είπε ο Λούθιεν. «Αν οι κάτοικοι του Πορτ Τσάρλι δεν τους αφήσουν να περάσουν, θα αναγκαστούν να συνεχίσουν την πορεία τους χάνοντας πιθανότατα πολλές μέρες καθώς θα αναζητούν κάποιο άλλο μέρος για να αποβιβαστούν».
«Ασε που, κάθε μέρα κατά την οποία παραμένουν στη θάλασσα, είναι άλλη μια μέρα όπου μπορεί να τους χτυπήσει καταιγίδα», είπε ο Όλιβερ.
Ο Λούθιεν κατένευσε. «Ακόμα, θα είναι άλλη μια μέρα που θα λιγοστέψει τα εφόδιά τους, και ξέρουμε καλά τους Κυκλωπιανούς και την υπομονή τους. Στο μεταξύ ο Σάγκλιν με τους δικούς του θα κερδίσουν άλλη μια μέρα για να ολοκληρώσουν τις παγίδες τους γύρω από τα εξωτερικά τείχη του Κάερ Μακντόναλντ. Ο στόλος δεν πρέπει να πιάσει σε λιμάνι. Δεν πρέπει να αποτύχουμε σε αυτή την προσπάθεια».
«Σύμφωνοι», απάντησε η Σιόμπαν. «Αλλά δεν πρέπει να πας εσύ». Ο Λούθιεν πήγε κάτι να πει, όμως η Σιόμπαν τον έκοψε συνεχίζοντας να μιλά. «Υπάρχουν άλλοι που μπορούν να γίνουν απεσταλμένοι. Άλλωστε, δεν θα κάνει τόσο καλή εντύπωση το να πάει στο Πορτ Τσάρλι ο αρχηγός της εξέγερσης. Για να μην πούμε τίποτα για την αντίδραση των Κυκλωπιανών που θα υπάρχουν εκεί.
»Νομίζεις ότι θα τους εντυπωσιάσεις με την παρουσία σου», συνέχισε η Σιόμπαν μιλώντας με ωμή ειλικρίνεια αλλά χωρίς καμία επιθετικότητα. «Απλώς θα τους εντυπωσιάσεις με την ανοησία και την αφέλειά σου. Η θέση σου είναι εδώ —οι ηγέτες του Πορτ Τσάρλι το ξέρουν αυτό— και, αν εμφανιστείς εκεί, δεν θα τους φανείς άνθρωπος αρκετά συνετός για να σε ακολουθήσουν σε έναν πόλεμο».
Ο Λούθιεν την άκουγε με ανοιχτό το στόμα. Οι ώμοι του κρέμασαν καθώς κοίταξε τον Όλιβερ αναζητώντας συμπαράσταση.
«Δεν τα λέει άσχημα», παραδέχτηκε εκείνος.
Ο Λούθιεν δεν μπορούσε να διαφωνήσει, δεν είχε κανένα επιχείρημα ενάντια στην απλή λογική της. Ένιωσε ξανά ότι τον έλεγχο τον έχει η Σιόμπαν κι όχι αυτός, ένιωσε σαν να είναι μια μαριονέτα που της τραβά τα νήματα αυτή η όμορφη και πανέξυπνη μισοξωτική. Δεν του άρεσε η αίσθηση, δεν του άρεσε καθόλου, αλλά σίγουρα χαιρόταν που είχε την Σιόμπαν δίπλα του να τον σταματά πριν κάνει ανόητα λάθη. Σκέφτηκε τον Μπριντ’Αμούρ τότε, συνειδητοποιώντας περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι είναι έξω από το στοιχείο του και χρειάζεται απεγνωσμένα βοήθεια.
«Ποιος θα πάει, τότε;» ρώτησε ο Όλιβερ την Σιόμπαν, βλέποντας από την έκφραση του Λούθιεν ότι της είχε παραχωρήσει το βήμα σε αυτό το θέμα. «Εσύ; Δεν νομίζω ότι μια μισοξωτική θα κάνει τόσο καλή εντύπωση».
Ο Όλιβερ δεν είχε πρόθεση να την προσβάλει, έτσι η Σιόμπαν δεν προσβλήθηκε. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η επιτυχία της επανάστασης.
«Θα πάω εγώ», είπε η Κατρίν. Όλα τα μάτια γύρισαν πάνω της, ενώ ο Λούθιεν ξαφνικά έγειρε μπροστά νιώθοντας μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και μεγάλη ανησυχία.
»Ξέρω τον κόσμο του Πορτ Τσάρλι καλύτερα από όλους εδώ μέσα», δήλωσε η Κατρίν.
«Έχεις πάει ποτέ εκεί;» ρώτησε ο Όλιβερ.
«Είμαι από το Χέιλ, μια πόλη που μοιάζει πολύ με το Πορτ Τσάρλι», απάντησε η Κατρίν. «Οι συμπατριώτες μου έχουν τον ίδιο ανεξάρτητο τρόπο σκέψης. Δεν υποκύψαμε ποτέ στην κυριαρχία του Γκρινσπάροου. Δεν υποκύψαμε ποτέ σε καμία κυριαρχία εκτός από τη δική μας, ανεχόμαστε βασιλιάδες και δούκες μόνο επειδή δεν μας νοιάζει τι κάνουν.
Ο Λούθιεν κουνούσε κιόλας αρνητικά το κεφάλι του. Δεν ήταν σίγουρος για το αν ήθελε να αποχωριστεί την Κατρίν τώρα. Επίσης, δεν ήθελε να πάει εκείνη μόνη της δυτικά. Τα νέα για τη μάχη στο Κάερ Μακντόναλντ είχαν απλωθεί σε όλο το νότιο τμήμα του Εριαντόρ, έτσι ώστε κανείς δεν ήξερε ποιοι κίνδυνοι μπορεί να περίμεναν στον δρόμο έναν απεσταλμένο.
»Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που δεν πρέπει να πας», είπε η Κατρίν στον Λούθιεν. «Αν οι κάτοικοι του Πορτ Τσάρλι δεν προχωρήσουν στον αγώνα μας, τότε θα ξεμπερδέψουν για φέτος με τους ετήσιους φόρους που πληρώνουν στον Γκρινσπάροου: θα του παραδώσουν την Πορφυρή Σκιά».