Ο Λούθιεν της έριξε μια πλάγια ματιά. Επειδή δεν την είχε δει καθόλου την προηγούμενη νύχτα, αναρωτιόταν πού μπορεί να ήταν, τώρα όμως κατάλαβε ότι επρόκειτο για ανοησία του: έπρεπε να το φανταστεί ότι η Σιόμπαν θα οδηγούσε η ίδια τη μικρή ομάδα, που θα πήγαινε στο μικρό χωριό βόρεια του Κάερ Μακντόναλντ σαν δόλωμα. Όπου ενδεχόταν να ξεσπούσε μάχη, η Σιόμπαν θα έβρισκε τρόπο να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Ούτε ο Σάγκλιν ή οι άλλοι νάνοι, που τόσο είχαν βασανιστεί από την τυραννία του Γκρινσπάροου, δεν ήταν τόσο φανατικοί. Τα πάντα στη ζωή της Σιόμπαν περιστρέφονταν γύρω από την εξέγερση και γύρω από την εξόντωση Κυκλωπιανών.
Τα πάντα.
«Πόσοι έχουν πάει;» ρώτησε ο Λούθιεν.
«Τριακόσιοι», του απάντησε η Σιόμπαν.
Ο Λούθιεν την κοίταξε πάλι. Τριακόσιοι; Μόνο τριακόσιοι; Εφόσον η κυκλωπιανή δύναμη ήταν πενήντα φορές μεγαλύτερη, αυτοί υποτίθεται ότι θα κατέφεραν ένα αποφασιστικό χτύπημα εναντίον τους με τριακόσιους πολεμιστές μόνο; Η ερωτηματική του έκφραση με τα ανασηκωμένα φρύδια έθετε καθαρά όλα αυτά τα θέματα.
«Δεν μπορούμε να καλύψουμε με ασφάλεια το έδαφος προς βορρά», του εξήγησε η Σιόμπαν, με τόνο που φανέρωνε την επιθυμία της να στείλουν όλη τη δύναμή τους. Η λαχτάρα της να καταστρέψουν τον κυκλωπιανό στρατό ήταν μεγαλύτερη και από του Λούθιεν ακόμη. «Δεν μπορούμε να ρισκάρουμε τόσες ζωές σε ανοιχτό πεδίο μάχης».
Ο Λούθιεν κατένευσε. Αυτό ήταν αλήθεια. Ο ίδιος αρχικά είχε υποστηρίξει να μη βγουν καθόλου από το Κάερ Μακντόναλντ. Όμως, το σχέδιο της ενέδρας ήταν καλό. Αν ακολουθούσαν οι Κυκλωπιανοί τον πιο εύκολο και λογικό δρόμο μέχρι το Κάερ Μακντόναλντ, έπρεπε να διασχίσουν ένα μικρό ποτάμι δυτικά του Φέλινγκ Ντάουνς, το Φέλινγκ Ραν, μετά να στρίψουν νότια, να περάσουν μέσα από τη μικρή κωμόπολη και να συνεχίσουν ίσια την πορεία τους μέχρι τους λόφους όπου βρισκόταν η οχυρωμένη πόλη. Υπήρχε μόνο μία κανονική γέφυρα σε αυτό το ποτάμι σε όλη την περιοχή βορειοδυτικά του Φέλινγκ Ντάουνς, αλλά ο Λούθιεν και οι συμπολεμιστές του μπορούσαν να περάσουν το νερό σε ένα πιο δύσκολο σημείο δυτικά του Κάερ Μακντόναλντ. Κατόπιν θα πήγαιναν βόρεια για να πάρουν θέσεις στους φράχτες και στα συδένδρα νότια της γέφυρας, που οι νάνοι του Σάγκλιν την είχαν παγιδέψει ήδη για να την γκρεμίσουν. Όταν θα περνούσε ο κύριος όγκος του στρατού κατευθυνόμενος προς το Φέλινγκ Ντάουνς, θα γκρέμιζαν τη γέφυρα, με αποτέλεσμα οι Κυκλωπιανοί που θα απέμεναν παγιδευμένοι στη δυτική πλευρά, να αντιμετωπίσουν τους επιδρομείς του Λούθιεν.
«Σήμερα είναι σημαντική μέρα», είπε ο νεαρός Μπέντγουιρ. «Η πρώτη δοκιμασία του στρατού του Άβον».
«Και η δική μας», πρόσθεσε η Σιόμπαν.
Ο Λούθιεν πήγε να φέρει αντίρρηση, να πει ότι η πρώτη δική τους δοκιμασία ήταν η κατάληψη του Μόντφορτ, αλλά σταμάτησε συνειδητοποιώντας ότι η Σιόμπαν είχε δίκιο. Οι επαναστάτες θα πολεμούσαν τώρα για πρώτη φορά με μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη Πραιτωριανών Φρουρών, με έναν εκπαιδευμένο και ετοιμοπόλεμο στρατό.
«Έφυγε η ομάδα;» ρώτησε ο Λούθιεν.
Η Σιόμπαν κατένευσε κοιτάζοντας ασυναίσθητα προς τα δυτικά.
»θα φύγεις κι εσύ σε λίγο για να πας κοντά τους;» Αυτή η ερώτηση του Λούθιεν ήταν ρητορική. Φυσικά, η Σιόμπαν θα έτρεχε να ενωθεί με εκείνους που σε λίγο θα πολεμούσαν. «Τότε πρέπει να βιαστούμε», πρόσθεσε γρήγορα ο νέος.
Η Σιόμπαν κατάλαβε ότι ξαφνικά είχε συμπεριλάβει και τον εαυτό του στην ενέδρα. Τον κοίταζε επίμονα για πολλή ώρα, έτσι ώστε ο Λούθιεν δεν μπορούσε να καταλάβει αν η έκφρασή της ήταν αποδοκιμαστική ή όχι.
«Είσαι πολύτιμος εδώ για να…» άρχισε να λέει.
«Όλοι είμαστε πολύτιμοι», την έκοψε ο νεαρός Μπέντγουιρ, αποφασισμένος να μην την αφήσει να του αλλάξει γνώμη αυτήν τη φορά. Τελευταία, κάθε φορά που ο Λούθιεν ήθελε να λάβει μέρος σε κάποια επιχείρηση που μπορεί να κατέληγε σε μάχη, κάποιος, συνήθως η Σιόμπαν, του έλεγε ότι είναι πολύτιμος για τον αγώνα και δεν πρέπει να διακινδυνεύει.
Η Σιόμπαν κατάλαβε ότι δεν θα κατάφερνε να τον μεταπείσει. Μπορούσε να πείσει τον Λούθιεν για πολλά πράγματα, να τον καθοδηγήσει σε πολλές αποφάσεις, αλλά στη διάρκεια της κατάληψης του Μόντφορτ είχε καταλάβει ότι ήταν αδύνατο να κρατήσει αυτό τον γενναίο πολεμιστή μακριά από τη μάχη.
»Θα δοκιμαστεί ο στρατός του Άβον», της εξήγησε ο Λούθιεν. «Και πρέπει να δω πώς θα πολεμήσουν».
Η Σιόμπαν είχε αρκετά επιχειρήματα για να αντικρούσει αυτό το σκεπτικό, με κυριότερο ότι η άμυνα του Κάερ Μακντόναλντ και το ηθικό των επαναστατών θα εξασθένιζε σημαντικά αν ο Λούθιεν Μπέντγουιρ, η Πορφυρή Σκιά, σκοτωνόταν πριν ακόμη φτάσουν οι Κυκλωπιανοί στα τείχη της πόλης. Δεν εξέφρασε τις αμφιβολίες της όμως, αποφασίζοντας να εμπιστευτεί τον Λούθιεν. Έχοντας λάβει μέρος σε όλες τις συγκρούσεις μέσα στην πόλη, είτε από επιδεξιότητα είτε από καθαρή τύχη δεν είχε πάθει παρά μόνο ασήμαντες γρατζουνιές.