«Ο Λούθιεν θα κροτήσει», ακούστηκε μια φωνή, που ξάφνιασε τον Όλιβερ τόσο πολύ ώστε κόντεψε να πέσει από το άλογό του. Ο Μπριντ’Αμούρ πλησίασε περπατώντας και στάθηκε δίπλα του.
Ο Όλιβερ κοίταξε ταντού γύρω του αλλά, καθώς δεν είδε κανένα άλογο εκεί κοντά, κατάλαβε ότι ο Μπριντ’Αμούρ είχε έρθει με μαγικό τρόπο.
»Ο Λούθιεν θα αντέξει στην πρώτη επίθεση», διαβεβαίωσε ο μάγος, σαν να είχε διαβάσει κάθε σκέψη και ανησυχία του.
Τα λόγια του ήταν μικρή παρηγοριά για τον Όλιβερ, που συνέχισε να κοιτάζει το τεράστιο κυκλωπιανό στρατόπεδο στα νότια κι ανατολικά.
Οι φωτιές των Κυκλωπιανών ήταν ορατές επίσης από τους ψηλούς πύργους του Κάερ Μακντόναλντ και ο Λούθιεν με την Σιόμπαν, ανεβασμένοι στον ψηλότερο πύργο της Μητρόπολης, τις κοίταζαν για πολλή ώρα σιωπηλοί.
Ήξεραν επίσης ότι, εφόσον αυτοί έβλεπαν τις φωτιές, οι πεινασμένοι και εξοργισμένοι Κυκλωπιανοί έβλεπαν κι εκείνοι τα σκοτεινά τείχη του Κάερ Μακντόναλντ.
Εκείνο το βράδυ στην πόλη είχε απλωθεί μια νεκρική σιγή.
13
Στα τείχη
Όταν άρχισε να χαράζει, ο ουρανός ήταν γκρίζος, σκεπασμένος από τα πρώτα σύννεφα μίας ακόμη καταιγίδας. Μόλις τα διαπερνούσαν για λίγο οι ακτίνες του ήλιου, το βρεγμένο έδαφος άστραφτε, όπως άστραφταν επίσης τα κράνη, οι ασπίδες και οι λόγχες του στρατού του Άβον που είχε σχηματίσει τρία πελώρια τετράγωνα, τέσσερις με πέντε χιλιάδες στρατιώτες στο καθένα.
Ο Λούθιεν παρακολουθούσε το θέαμα ανεβασμένος πάνω στον χαμηλό πυλώνα του εσωτερικού τείχους της πόλης. Μετά την ενέδρα στο Φέλινγκ Ραν, ο Λούθιεν και οι άλλοι επιδρομείς είχαν φτάσει στην πόλη λίγο πριν από τη δύναμη του Άβον, αφήνοντας τους Κυκλωπιανούς να στρατοπεδεύσουν στον κάμπο. Οι μονόφθαλμοι είχαν συναντήσει κάποια μικροαντίσταση στους λόφους ανάμεσα στο Φέλινγκ Ντάουνς και το Μόντφορτ. Δεν ήταν οργανωμένη επίθεση, αλλά μια σειρά από γρήγορα χτυπήματα που είχαν τη μορφή αντιπερισπασμού, επιτρέποντας στην ομάδα του Λούθιεν να περάσει το ποτάμι σε αρκετή απόσταση νότια και να επιστρέψει στην προστασία της πόλης καθώς έπεφτε η νύχτα.
Τώρα μπροστά στον Λούθιεν απλωνόταν μια ακάλυπτη ζώνη τριάντα μέτρων, από την οποία οι νάνοι είχαν απομακρύνει όλα τα χτίσματα και τις άμαξες. Η ζώνη τελείωνε στο χαμηλότερο εξωτερικό τείχος, που η βάση του ήταν ανασκαμμένη και στηριγμένη από την εσωτερική της πλευρά πάνω σε σφήνες. Το τείχος ήταν έτοιμο να πέσει προς τα έξω. Χοντρά τεντωμένα σχοινιά ξεκινούσαν από το πάνω μέρος του καταλήγοντας στην εσωτερική ζώνη ανάμεσα στα δύο τείχη, στο ένα τρίτο της απόστασης μέχρι το εσωτερικό τείχος. Τα σχοινιά ήταν δεμένα σε γερούς πασσάλους στο έδαφος και δίπλα σε κάθε πάσσαλο στεκόταν ένας νάνος με τσεκούρι.
Ο Λούθιεν έλπιζε ότι αυτοί οι νάνοι θα περίμεναν πολύ πριν ενεργήσουν. Η πρώτη τους άμυνα θα ήταν το εξωτερικό χαμηλό τείχος, πίσω από το οποίο ήταν παραταγμένοι ώμο με ώμο τοξότες και λογχοφόροι. Ο Λούθιεν είδε την Σιόμπαν μέσα σε αυτήν τη γραμμή, με το τόξο της στο χέρι και τα μακριά σταρένια μαλλιά της να ξεχύνονται κάτω από ένα ασημόχρωμο φτερωτό κράνος.
Αναζήτησε με το βλέμμα του τον Σάγκλιν, αλλά δεν τον είδε πουθενά. Βασικά, δεν έβλεπε κανέναν νάνο τριγύρω, εκτός από τους είκοσι που ήταν έτοιμοι να κόψουν τα σχοινιά και έναν-δύο σε θέσεις στο εξωτερικό τείχος. Ο Λούθιεν κοίταξε δεξιά και αριστερά τη δική του γραμμή στο εσωτερικό τείχος, αλλά για κάποιο λόγο δεν είδε επίσης κανένα νάνο. Στράφηκε πάλι στην Σιόμπαν θαυμάζοντας την άγρια ομορφιά της, την απίστευτη δύναμη του χαρακτήρα της. Όλοι γύρω της στρέφονταν σε αυτήν για καθοδήγηση, όπως στρέφονταν και στην Πορφυρή Σκιά.
Ο Λούθιεν βγήκε από τις σκέψεις του για την όμορφη μισοξωτική ακούγοντας πίσω του το σφύριγμα του βλήματος από έναν καταπέλτη της Μητρόπολης. Κοίταξε έξω από τα τείχη και είδε τα τρία ασημόμαυρα τετράγωνα των Κυκλωπιανών να προχωρούν, μια σειρά από συμπαγές μέταλλο, ασπίδες δίπλα-δίπλα, γύρω στους εξήντα πέντε στρατιώτες στην πρώτη σειρά κάθε τετραγώνου. Ο Όλιβερ τον είχε προειδοποιήσει ότι θα χρησιμοποιήσουν αυτή την τακτική, εξηγώντας του ότι οι σχηματισμοί λέγονται “χελώνες”, αλλά καμία περιγραφή δεν μπορούσε να τον προετοιμάσει για τη μεγαλοπρέπεια αυτού του θεάματος. Μία χελώνη ήταν βόρεια της πόλης, δεύτερη βορειοδυτικά και τρίτη δυτικά, μια τριπλή επίθεση που θα πίεζε τα δύο κύρια εξωτερικά τείχη. Τουλάχιστον δεν είμαστε περικυκλωμένοι, σκέφτηκε ο Λούθιεν, αλλά φυσικά δεν ήταν εύκολο να περικυκλωθεί το Κάερ Μακντόναλντ, γιατί το νότιο και ανατολικό τμήμα του ενωνόταν με τα πανύψηλα βουνά που ήταν ουσιαστικά αδιάβατα αυτή την εποχή του χρόνου.