Μπορούσε να συνεχίσει τον πόλεμο αύριο.
Κι έτσι η κυκλωπιανή δύναμη κινήθηκε βόρεια. Ο ήλιος έδυσε, βρίσκοντας προηγουμένως ένα άνοιγμα ανάμεσα στα πυκνά σύννεφα για να φωτίσει τα τείχη της πόλης που ονομαζόταν ακόμη Κάερ Μακντόναλντ.
Τουλάχιστον για μία μέρα ακόμη.
15
Σκάκι
Η μάχη μέσα στην πόλη δεν τελείωσε το σούρουπο. Το τείχος και ο ανοιχτός χώρος πίσω από την πύλη καθαρίστηκαν γρήγορα, αλλά πολλοί Κυκλωπιανοί είχαν πάλι τρυπώσει μέσα στις σκιές του Κάερ Μακντόναλντ. Γρήγορα άναψαν αρκετές φωτιές σε δρομάκια και αρκετά κτήρια τυλίχτηκαν στις φλόγες. Λίγο μετά τη δύση, ξέσπασε η θύελλα που είχε προβλέψει η Σιόμπαν. Άρχισε με καταρρακτώδη βροχή, που σφυροκοπούσε τις στέγες των σπιτιών σβήνοντας γρήγορα τις φωτιές στα στρατόπεδα του Άβον και του Πορτ Τσάρλι. Καθώς προχωρούσε η νύχτα κι έπεφτε η θερμοκρασία, η βροχή μετατράπηκε σε ένα πυκνό, υγρό χιόνι.
Ο Λούθιεν το παρακολούθησε για λίγο από τον προμαχώνα δίπλα στην πύλη της πόλης και, αργότερα, από τη στέγη του Ντουέλφ. Ήταν λες κι ο Θεός, αηδιασμένος από τη σφαγή, ήθελε να σβήσει τη μακάβρια σκηνή. Θα χρειαζόταν όμως κάτι πολύ περισσότερο από το χιόνι, όσο πολύ κι αν ήταν, για να σβήσουν αυτές οι εικόνες από τον νου του Λούθιεν Μπέντγουιρ.
«Λούθιεν!» ακούστηκε από κάτω. Ήταν η βαριά βραχνή φωνή του Σάγκλιν. Ο Λούθιεν διέσχισε με προσοχή τη γλιστερή στέγη και κοίταξε τον νάνο στον δρόμο.
»Απεσταλμένος από το στρατόπεδο του Όλιβερ», εξήγησε ο Σάγκλιν δείχνοντας την πόρτα της ταβέρνας.
Ο Λούθιεν κατανεύοντας πήγε στην υδρορροή για να κατεβεί στον δρόμο. Το περίμενε ότι οι σύμμαχοί τους θα έστελναν απεσταλμένο, μάλιστα αναρωτιόταν αν θα ερχόταν ολόκληρη η δύναμη μέσα στην πόλη.
Προφανώς όμως δεν είχαν τέτοιο σκοπό, γιατί η ώρα ήταν αρκετά περασμένη και οι φωτιές του στρατοπέδου τους έκαιγαν ακόμη στα δυτικά, πέρα από τον Φέλινγκ Ραν. Ο απεσταλμένος θα του εξηγούσε τις προθέσεις του εκστρατευτικού σώματος του Πορτ Τσάρλι, ώστε να μπορέσει να συντονίσει ανάλογα την άμυνα του Κάερ Μακντόναλντ. Ο Λούθιεν αισθάνθηκε την καρδιά του να χτυπά γρήγορα, καθώς κατέβαινε γλιστρώντας την υδρορροή και πηδούσε απαλά στον δρόμο, που ήταν κιόλας σκεπασμένος από πέντε πόντους χιόνι.
Μπορεί να έχει έλθει η Κατρίν, σκέφτηκε. Δεν είχε συνειδητοποιήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή πόσο ήθελε να ξαναδεί τη φλογερή κοκκινομάλλα από το Χέιλ.
Όταν μπήκε στο Ντουέλφ, διαπίστωσε ότι ο απεσταλμένος δεν ήταν ούτε η Κατρίν ούτε ο Όλιβερ, ούτε καν ο Μπριντ’Αμούρ, αλλά μια νέα γυναίκα, σχεδόν κοριτσάκι, η Τζίνα Ντ’ Έλφινμπροκ από το Πορτ Τσάρλι. Τα γαλανά της μάτια άστραψαν όταν είδε τον Λούθιεν, τον θρύλο που ήταν γνωστός σαν Πορφυρή Σκιά, πράγμα που έκανε τον Λούθιεν να αισθανθεί αμηχανία.
Η συνάντηση ήταν σύντομη, γιατί η Τζίνα έπρεπε να γυρίσει στο στρατόπεδο πολύ πριν τα χαράματα, έτσι ώστε να αποφύγει περιπόλους Κυκλωπιανών κατά τη διαδρομή. Ο Όλιβερ ντε Μπάροους ήθελε να φέρει την εκστρατευτική δύναμη του Πορτ Τσάρλι μέσα στην πόλη, του είπε η κοπέλλα, αλλά δεν μπορούσαν να περάσουν με ασφάλεια τον Φέλινγκ Ραν. Οι Κυκλωπιανοί ήταν εκεί κοντά, στον βορρά, βρίσκονταν σε συνεχή επιφυλακή και δεν θα επέτρεπαν μια τέτοια κίνηση.
Ο Λούθιεν απογοητεύτηκε. Πολλοί από τους υπερασπιστές του Κάερ Μακντόναλντ ήταν νεκροί ή σοβαρά τραυματισμένοι, έτσι δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος στην άμυνα της πόλης. Αν οι δύο χιλιάδες άνδρες του Όλιβερ έμπαιναν μέσα στην πόλη, θα κάλυπταν όλα τα κενά της άμυνάς της και οι Κυκλωπιανοί θα αναγκάζονταν να αρχίσουν πάλι την επίθεσή τους ουσιαστικά από το ίδιο σημείο όπου είχαν αρχίσει την προηγούμενη μέρα.
«Τις πιο ολόψυχες ευχαριστίες μας σε σένα και σ’ όλο σας τον στρατό», είπε ο Λούθιεν στην Τζίνα, που τώρα ήταν η σειρά της να κοκκινίσει. «Πες στους αρχηγούς σας ότι τα κατορθώματά τους εδώ δεν θα είναι μάταια, ότι το Κάερ Μακντόναλντ δεν θα πέσει. Πες στον Όλιβερ, από μένα προσωπικά, ότι ξέρω πως θα εμφανιστεί εκεί όπου τον χρειαζόμαστε περισσότερο. Και πες στην Κατρίν Ο’ Χέιλ να προσέχει το άλογό μου!» Ο Λούθιεν δεν μπόρεσε να μη ρίξει μια πλάγια ματιά στη Σιόμπαν καθώς μίλησε για την Κατρίν, αλλά η μισοξωτική δεν φάνηκε να ενοχλείται καθόλου.
Η Τζίνα Ντ’ Έλφινμπροκ έφυγε από το Ντουέλφ και την πόλη διανύοντας με προσοχή μέσα στη μανιασμένη θύελλα τα λίγα χιλιόμετρα που τη χώριζαν από το στρατόπεδο του Πορτ Τσάρλι.
Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο Λούθιεν και η Σιόμπαν ήταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι συζητώντας για τη μέρα που πέρασε και γι’ αυτή που θα ερχόταν. Ο άνεμος είχε δυναμώσει, τράνταζε το οίκημα του Τάινι Άλκοουβ και κατέβαινε με δυνατό βουητό μέσα από την καμινάδα, παρά τη φωτιά που έκαιγε δίνοντας στον αέρα μέσα στο μικρό δωμάτιο μια μυρωδιά καπνού.