Καθώς φώτιζε ο ουρανός με τον ερχομό της αυγής, είδαν το στρατόπεδο του Πορτ Τσάρλι στον κάμπο, βόρεια, από την απέναντι όχθη του Φέλινγκ Ραν. Ο Λούθιεν, αφού βρήκε ένα ψηλό σημείο, έμεινε να κοιτάζει για πολλή ώρα προς εκείνη την κατεύθυνση αναζητώντας κάποια ένδειξη της παρουσίας Κυκλωπιανών.
Πέρα από το στρατόπεδο του Πορτ Τσάρλι, ο κάμπος ήταν άδειος.
Αμφιβολίες έζωσαν τον νεαρό Μπέντγουιρ. Κι αν είχε κάνει λάθος; Κι αν οι Κυκλωπιανοί πήγαιναν στο Κάερ Μακντόναλντ;
Τις έδιωξε συγκεντρώνοντας την προσοχή του στην πορεία που θα ακολουθούσαν. Το έδαφος γινόταν επίπεδο μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα προς βορρά. Ένας καβαλάρης μπορούσε να φτάσει στο στρατόπεδο του Πορτ Τσάρλι σε είκοσι λεπτά. Ο Λούθιεν έστειλε τρεις, με πληροφορίες για τον Όλιβερ. Τους είπε να διασχίσουν την υπόλοιπη δύσκολη περιοχή μαζί και μετά να χωριστούν, όταν θα περνούσαν τον κάμπο, για την περίπτωση που τριγύριζαν Κυκλωπιανοί.
Λίγο αργότερα ο Λούθιεν είδε τους τρεις αυτούς καβαλάρηδες να είναι ακόμη στη φάλαγγα, που συνέχιζε την αργή πορεία της. Πλησιάζοντάς τους απορημένος που δεν είχαν φύγει, ανακάλυψε ότι τους είχε σταματήσει η Σιόμπαν.
«Οι ανιχνευτές μου στους πρόποδες των λόφων εντόπισαν Κυκλωπιανούς κατάσκοπους στον κάμπο», του εξήγησε.
Ο Λούθιεν κοίταξε πάλι βόρεια, προς το στρατόπεδο. «Πρέπει να ενημερώσουμε τους φίλους μας για τη θέση μας», είπε.
«Ήδη έχουμε πολύ κακή κάλυψη», απάντησε η Σιόμπαν. «Αν μας ανακαλύψουν…» Άφησε τη φράση της να αιωρείται βαριά στον αέρα, οπότε ο Λούθιεν δεν επέμεινε. Αν ο αντίπαλός του ανακάλυπτε την κίνησή τους πριν αρχίσει η πορεία του στρατού του Άβον, τότε σίγουρα θα χτυπούσε το Κάερ Μακντόναλντ.
Ο Λούθιεν αισθάνθηκε πάλι αμφιβολίες. Αν υπήρχαν Κυκλωπιανοί ανιχνευτές στον κάμπο ανάμεσα στη φάλαγγα των επαναστατών και το στρατόπεδο του Πορτ Τσάρλι, μήπως είχαν αντιληφθεί ήδη την παρουσία τους;
Η Σιόμπαν, βλέποντας το πρόσωπό του να σκοτεινιάζει, του έπιασε το χέρι για να τον καθησυχάσει.
Το στράτευμα πήρε θέσεις βορειοανατολικά του στρατοπέδου του Πορτ Τσάρλι κατεβαίνοντας μέχρι την άκρη των χωραφιών. Κρύφτηκαν έτοιμοι να κάνουν έφοδο και να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Ήταν πολύ κατάλληλο το έδαφος, σκεφτόταν ο Λούθιεν, γιατί όταν θα έκαναν την επίθεση, θα έτρεχαν στον κατήφορο για να ορμήσουν στους Κυκλωπιανούς, που θα βάδιζαν σε ολισθηρό και ανηφορικό έδαφος.
Όταν θα έκαναν επίθεση, αναρωτήθηκε ο Λούθιεν, ή αν έκαναν; Συνέχισε να κοιτάζει τα άσπρα χωράφια. Ήταν άδεια, το μόνο που φαινόταν ήταν η βροχή, η οποία έπεφτε συνεχώς παρασυρμένη από τον άνεμο.
Πέρασε μια ατελείωτη ώρα. Η μέρα φώτιζε, ενώ η δυνατή βροχή γινόταν ένα παγερό ψιλόβροχο. Στο στρατόπεδο του Πορτ Τσάρλι οι σύμμαχοί τους είχαν αρχίσει να κινούνται, μάζευαν τα αντίσκηνα και ετοίμαζαν τα πράγματά τους.
Άλλη μια ώρα και ακόμη κανένα ίχνος των Κυκλωπιανών.
Άλλη μια ώρα, και τίποτα ακόμη.
Η Σιόμπαν περίμενε μαζί με τον Λούθιεν. «Οι σύμμαχοί μας δεν περνούν το ποτάμι», του έλεγε συνέχεια, κάτι που σήμαινε ότι το Κάερ Μακντόναλντ δεν δεχόταν επίθεση, ότι οι μονόφθαλμοι δεν είχαν κινηθεί.
Αυτό ανησυχούσε πολύ τον Λούθιεν. Πίστευε ότι ο αντίπαλός του θα επιτεθεί με το πρώτο φως της αυγής επιχειρώντας μια γρήγορη και σκληρή έφοδο. Αναρωτήθηκε μήπως οι Κυκλωπιανοί πήγαν από την άλλη μεριά, κάνοντας κύκλο προς τα ανατολικά για να χτυπήσουν την πόλη. Θα ήταν εξαιρετικό σχέδιο, γιατί αν κατάφερναν να περάσουν το δύσκολο έδαφος, ο στρατός του Άβον δεν θα παγιδευόταν ανάμεσα στους υπερασπιστές του Κάερ Μακντόναλντ και τις δυνάμεις του Πορτ Τσάρλι. Επιπλέον, οι πολεμιστές του Πορτ Τσάρλι θα έπρεπε να κάνουν όλο τον γύρο της πόλης ή να την διασχίσουν, μόνο και μόνο για να φθάσουν στη μάχη.
Ο Λούθιεν, σχεδόν πανικόβλητος, κοίταξε γύρω στο στρατόπεδο τους ιππείς που έτριβαν τα μουσκεμένα άλογα, τους νάνους που μούλιαζαν με πετρέλαιο τους μεγάλους κορμούς, τους τοξότες που δοκίμαζαν τα τόξα τους. Ξαφνικά αισθάνθηκε ανόητος. Άρχισε πια να νιώθει σίγουρος ότι τους είχε οδηγήσει στην καταστροφή. Ήθελε να τους δώσει εντολή να τα μαζέψουν για να επιστρέψουν γρήγορα στο Κάερ Μακντόναλντ, λίγο ακόμα και θα έφτανε στο σημείο να το κάνει.
Δεν μπορούσε όμως. Είχαν απομακρυνθεί πολύ πια για να αλλάξουν γνώμη. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν, ήταν να περιμένουν και να παρακολουθούν.
Άλλη μία ώρα, ενώ η βροχή δυνάμωσε πάλι κι έπεφτε ανακατεμένη με πυκνό χιονόνερο. Κανένα νέο από το Κάερ Μακντόναλντ ακόμη, μολονότι στον γκρίζο ουρανό πάνω από την πόλη υψωνόταν μαύρος καπνός.
Άλλος ένας μεμονωμένος εμπρηστής, σκέφτηκε ο Λούθιεν. Δεν έχει ξεσπάσει μάχη — αποκλείεται!