Η σκέψη αυτή δεν τον παρηγόρησε.
Κοίταξε την Σιόμπαν, που φαινόταν ανήσυχη κι αυτή. Ο χρόνος ήταν εναντίον τους, γιατί όσο περνούσαν τα λεπτά γινόταν πιο αβέβαιη η επιτυχία της ενέδρας τους, μια και θα μπορούσε κανείς να υποψιαστεί ότι, αφού οι Κυκλωπιανοί δεν έκαναν επίθεση, κατά πάσα πιθανότητα συγκέντρωναν πληροφορίες.
«Πρέπει να δοκιμάσουμε να ειδοποιήσουμε τις δυνάμεις του Πορτ Τσάρλι», της είπε ο Λούθιεν.
«Είναι επικίνδυνο», τον προειδοποίησε η Σιόμπαν.
«Πρέπει να μάθουν», επέμεινε ο Λούθιεν. «Αν οι Κυκλωπιανοί κινηθούν ενάντια στην πόλη, πρέπει να το πληροφορηθούμε αμέσως για να τους χτυπήσουμε από πίσω πριν περάσουν το τείχος».
Η Σιόμπαν σκέφτηκε τον συλλογισμό του. Ήξερε, όπως και ο Λούθιεν άλλωστε, ότι αν οι μονόφθαλμοι χτυπούσαν όντως την πόλη, καμιά προειδοποίηση δεν θα έπαιζε πλέον ρόλο, καταλάβαινε όμως την ανάγκη του Λούθιεν να κάνει κάτι. Ήταν μια ανάγκη που την ένιωθε κι αυτή.
Μόλις είχε αρχίσει να γνέφει καταφατικά, όταν έφτασε μια ειδοποίηση από την πρώτη γραμμή των πολεμιστών, ψιθυριστά, από τον ένα στον άλλο.
«Στα βόρεια!»
Ο Λούθιεν σηκώθηκε όρθιος όπως και όλοι οι άλλοι κοιτάζοντας μέσα από την δυνατή βροχή. Επιτέλους, διέκρινε την ασημόμαυρη μάζα να κινείται νότια, με σκοπό να περικυκλώσει το στρατόπεδο του Πορτ Τσάρλι και να κόψει κάθε δυνατότητα υποχώρησης προς τα δυτικά.
Η καρδιά του Λούθιεν άρχισε να χτυπά πιο δυνατά.
Ο Μπέλσεν’ Κριγκ θεωρούσε τον εαυτό του πολύ έξυπνο. Σε αντίθεση με τα περισσότερα μέλη της ψυλής του, ήταν αρκετά ικανός και τολμηρός ώστε να αυτοσχεδιάζει όταν χρειαζόταν. Ο στόχος του ήταν το Μόντφορτ και, αν δεν κατάφερνε να καταλάβει την πόλη, θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις στον ανελέητο Γκρινσπάροου.
Από την άλλη μεριά ήξερε ότι δεν μπορεί να καταλάβει το Μόντφορτ τώρα που υπήρχε ένας δεύτερος στρατός στο πεδίο της μάχης, ενώ επιπλέον μπορεί να έρχονταν κι άλλοι αντάρτες από όλη την περιοχή για να προσχωρήσουν στην επανάσταση. Έτσι ο πονηρός στρατηγός αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει. Χώρισε τους έντεκα χιλιάδες Πραιτωριανούς που του είχαν απομείνει στέλνοντας τρεις χιλιάδες νότια, στην ανατολική όχθη του Φέλινγκ Ραν, για να χρησιμοποιήσουν τον ποταμό σαν αμυντικό προκάλυμμα, όπως τον είχε χρησιμοποιήσει η δύναμη του Πορτ Τσάρλι εναντίον του. Αυτή η ομάδα μάλλον δεν θα πολεμούσε εκείνη τη μέρα, αλλά θα κρατούσε τους επαναστάτες του Πορτ Τσάρλι στη δυτική όχθη, όπου ο Μπέλσεν’ Κριγκ και οι υπόλοιποι οχτώ χιλιάδες Κυκλωπιανοί θα τους τσάκιζαν.
Η κύρια δύναμη των μονόφθαλμων περπατούσε όλο το πρωί. Κινήθηκαν προς βορρά, πέρασαν τον Φέλινγκ Ραν και έστριψαν πάλι νότια, φροντίζοντας να περάσουν μακριά από τον εχθρό ώστε να μη γίνουν αντιληπτοί παρά μόνο όταν θα ήταν πολύ αργά. Ο Κυκλωπιανός αρχηγός ήξερε ότι υπάρχει καλό έδαφος δυτικά του στρατοπέδου. Αφού έλιωνε αυτό τον όχλο των ανταρτών, μετά, ανάλογα με τις απώλειες και τον καιρό, θα έπαιρνε την απόφασή του: ή θα στρεφόταν πάλι κατά του Μόντφορτ ή θα γύριζε δυτικά και θα συνέτριβε το Πορτ Τσάρλι.
Ο εχθρός είχε φανεί. Γρήγορα θα καταλάβαιναν ότι δεν μπορούν να περάσουν στην απέναντι όχθη και, μέχρι να αντιληφθούν την παγίδα για ν’ αντιδράσουν, δεν θα είχαν τον χρόνο ούτε καν για να καταφύγουν ομαδικά στα βουνά. Μερικοί μπορεί να σκόρπιζαν και να ξέφευγαν, αλλά ο Μπέλσεν’ Κριγκ ήταν σίγουρος ότι θα τσάκιζε την κύρια δύναμή τους.
Ναι, ο Κυκλωπιανός αρχηγός θεωρούσε τον εαυτό του πολύ έξυπνο εκείνο το πρωί, και όντως ήταν, αλλά σε αντίθεση με τον Λούθιεν δεν είχε λάβει υπόψη του την εξυπνάδα του αντιπάλου του. Καθώς η κυκλωπιανή στρατιά έφτανε στο ομαλό έδαφος στα δυτικά, ένας άλλος στρατός είχε ακόμη καλύτερη θέση. Βρισκόταν από πάνω τους, στους λόφους προς τον νότο.
«Αυτό δεν είναι και τόσο καλό», είπε ο Όλιβερ στην Κατρίν, όταν ειδοποιήθηκαν για την κίνηση των Κυκλωπιανών. Στέκονταν μαζί κάτω από ένα μοναχικό δέντρο, με τον Θρεντμπέαρ και τον Ριβερντάνσερ δίπλα τους να στέκουν με το κεφάλι σκυφτό μέσα στη δυνατή βροχή.
«Μάλλον θα έχουν μπλοκάρει το ποτάμι», είπε η Κατρίν δείχνοντας προς τα εκεί. Όντως, φαινόταν κάποια κίνηση στα χωράφια ανατολικά, στην απέναντι όχθη του Φέλινγκ Ραν. «Πρέπει να υποχωρήσουμε γρήγορα στα βουνά».
«Τόσο έξυπνο!» ψιθύρισε ο Όλιβερ ειλικρινά απορημένος. Δεν του άρεσε καθόλου η κατάσταση. Αν οι Κυκλωπιανοί τους κυνηγούσαν μέχρι το ανώμαλο έδαφος στα νότια, δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν τον στρατό τους ενωμένο. Πολλοί θα σκοτώνονταν και ακόμη περισσότεροι θα βρίσκονταν να περιπλανιούνται χωρίς ελπίδα στα βουνά, όπου θα πέθαιναν από την πείνα ή το κρύο, ή θα τους σκότωναν οι περίπολοι των Κυκλωπιανών.