«Ο Λούθιεν», ψιθύρισε η Κατρίν.
«Πραγματικά, τον αγαπάω αυτό τον άνθρωπο», δήλωσε ο Όλιβερ.
«Το ίδιο κι εγώ», μουρμούρισε στον εαυτό της η Κατρίν, αλλά ο Όλιβερ την άκουσε και χαμογέλασε ικανοποιημένος —αν και ταυτόχρονα έπρεπε να ομολογήσει ότι ζήλευε τον νεαρό του φίλο!
Στον κυκλωπιανό σχηματισμό ξέσπασε παραφροσύνη. Οι μονόφθαλμοι έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο προσπαθώντας να φύγουν από τη μέση. Πολλοί μέσα στην απελπισία τους πετούσαν στους νάνους λόγχες ή ακόμη και τα σπαθιά τους.
Αλλά οι γενναίοι νάνοι συνέχισαν απτόητοι την πορεία τους φτάνοντας μέχρι τους εχθρούς πριν αφήσουν τους κορμούς, που σάρωσαν δεκάδες Κυκλωπιανούς.
Πίσω από τους νάνους ακολουθούσε η Σιόμπαν με τα ξωτικά, που έτρεχαν ρίχνοντας ταυτόχρονα με τα τόξα, και κατόπιν οι υπόλοιποι υπερασπιστές του Κάερ Μακντόναλντ. Δεν υπήρχε τρόπος να τους ανακόψουν στο ολισθηρό έδαφος, αλλά κι οι επαναστάτες δεν είχαν σκοπό να σταματήσουν, ούτε καν να επιβραδύνουν την πορεία τους. Συνέχισαν ακάθεκτοι και με την ορμή τους ποδοπάτησαν πολλούς εχθρούς, αναγκάζοντας ακόμη περισσότερους να το σκάσουν από τη μάχη.
Ο Μπέλσεν’ Κριγκ, που βρισκόταν στο κέντρο της γραμμής κοντά στο πίσω μέρος του κυκλωπιανού σχηματισμού, παρακολουθούσε έξαλλος αλλά και ανήμπορος να αντιδράσει. Ο μονόφθαλμος στρατηγός δεν είχε διανοηθεί ποτέ ότι οι άνθρωποι θα έδειχναν τόση τόλμη και ότι θα έβγαιναν από το Μόντφορτ.
Άλλος ένας κεραυνός έσκασε ανάμεσα στους άνδρες του. Σκότωσε ελάχιστους, αλλά προκάλεσε τρόμο σε όσους ήταν εκεί κοντά. Η μάχη μόλις είχε αρχίσει, η δύναμη του Πορτ Τσάρλι δεν είχε εφορμήσει ακόμη και όμως ο Μπέλσεν’ Κριγκ έβλεπε καθαρά τον κίνδυνο. Οι στρατιώτες του ήταν εξαντλημένοι, εξασθενημένοι από την πείνα. Τη νύχτα μερικοί είχαν λιποτακτήσει, κάτι που ήταν ουσιαστικά ανήκουστο για την Πραιτωριανή Φρουρά. Χρειάζονταν μια νίκη τώρα, και ο Μπέλσεν’ Κριγκ είχε πιστέψει ότι θα νικούσε εύκολα το μικρό στράτευμα.
Έκανε λάθος όμως.
Άλλος ένας κεραυνούς τράνταξε το έδαφος κοντά στον κυκλωπιανό αρχηγό, πέφτοντας τόσο κοντά ώστε τον πιτσίλισαν τα αίματα από έναν άνδρα του που έγινε κομμάτια.
Ο πελώριος μονόφθαλμος τράβηξε το σπαθί του. Αφού κοίταξε τη γραμμή της σύγκρουσης που πλησίαζε προς το μέρος του, με τυπική κυκλωπιανή αγριότητα, αποφάσισε να καθοδηγήσει τους άνδρες του με το παράδειγμά του.
Ένα λεπτό αργότερα συνάντησε τον πρώτο εχθρό. Μια γρήγορη προέλαση με τον αλογόχοιρο, ένα γρήγορο χτύπημα με το σπαθί του και ο Μπέλσεν’ Κριγκ προχώρησε παρακάτω με το όπλο του να στάζει αίμα.
Η ομάδα του Λούθιεν, εκατόν εβδομήντα ιππείς, ήταν η πρώτη που χτύπησε τις κυκλωπιανές γραμμές. Ήταν αδύνατο, τόσο γι’ αυτούς όσο και για τους πεζούς που έτρεχαν πίσω τους να κόψουν ταχύτητα στη γλιστερή πλαγιά, έτσι δεν προσπάθησαν καν, αλλά χρησιμοποίησαν το βάρος και την ορμή των αλόγων τους για να σκορπίσουν τις πρώτες γραμμές των μονόφθαλμων.
Δεν υπήρχαν μεμονωμένοι στόχοι για να διαλέξουν, μόνο μια μάζα που μπορούσες να τη χτυπάς στα τυφλά, και αυτό ακριβώς έκανε ο Λούθιεν, με τα σπαθί του να βρίσκει τον στόχο σε κάθε χτύπημα κόβοντας κράνη και κρανία, γυρίζοντας το άλογό του από τη μία και από την άλλη, καρφώνοντας ό,τι έβλεπε να κινείται από κάτω του. Ακούσε ουρλιαχτά τρόμου από τα ανατολικά, το κατρακυλητό των φλέγόμενων κορμών και τις ιαχές που εξαπέλυαν οι νάνοι μέσα στη μανία τους. Ακούγοντας βουητό από τις χορδές των τόξων και κλαγγή μετάλλου πάνω σε μέταλλο, κατάλαβε ότι όλες οι δυνάμεις του έχουν πέσει στη μάχη.
Ένας κεραυνός τράνταξε το έδαφος και λίγο αργότερα άλλος ένας, και ο Λούθιεν, ο οποίος ήξερε τη δύναμη των μάγων, χάρηκε που ο Μπριντ’Αμούρ ήταν με το μέρος τους.
Μετά άκουσε ακόμη περισσότερες κραυγές, καθώς επίσης τους μεταλλικούς κρότους της μάχης από κάπου μπροστά. Η δύναμη του Πορτ Τσάρλι είχε εξαπολύσει κι αυτή την επίθεσή της. Συλλογιζόμενος τον Όλιβερ και την Κατρίν πάνω στον Θρεντμπέαρ και τον Ριβερντάνσερ, ευχήθηκε να επιζήσουν οι φίλοι του.
Αλλά αυτές ήταν όλες φευγαλέες μακρινές σκέψεις για τον νεαρό Μπέντγουιρ, καθώς από κάτω του κόχλαζε μια ασημόμαυρη θάλασσα. Δέχτηκε ένα λοξό χτύπημα στο μηρό, που πόνεσε περισσότερο το άλογό του παρά τον ίδιο. Ο Τυφλωτής κατέβηκε διαγράφοντας μια κυκλική τροχιά καθώς ο Λούθιεν προσπάθησε να ανταποδώσει το χτύπημα, αλλά ο μονόφθαλμος είχε χαθεί κιόλας παρασυρμένος από τη μανία της μάχης. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα όμως, υπήρχαν πολλοί άλλοι εχθροί σε ακτίνα δράσης. Το σπαθί του κατέβηκε με τόση δύναμη, ώστε διέλυσε ένα κράνος σπάζοντας επίσης τον λαιμό του Κυκλωπιανού που το φορούσε.