«Συναλλάσσεται όμως ευχαρίστως με τους Κυκλωπιανούς», του υπενθύμισε ο Λούθιεν, όταν ο Μπριντ’Αμούρ εξέφρασε τούτες τις σκέψεις του.
«Απλώς εξουσιάζει τους ηλίθιους μονόφθαλμους», απάντησε ο Μπριντ’Αμούρ. «Όμως, δεν υπάρχει περίπτωση ένας βασιλιάς, που δεν είναι Χιούγκοθ, να μπορέσει να υποτάξει τη θέληση των άγριων Ισενλανδών στη δικιά του».
«Ούτε με τη μαγεία;»
Ο Μπριντ’Αμούρ αναστέναξε, γιατί δεν είχε απάντηση σε αυτό το ερώτημα. «Πήγαινε στο Τζάιμπι», είπε στον Λούθιεν. «Πάρε μαζί σου τον Όλιβερ και την Κατρίν».
Αυτό το αίτημα απογοήτευσε τον νεαρό Μπέντγουιρ, ο οποίος ήθελε τόσο πολύ να πάει στα βουνά για να βρει τις δυνάμεις των Κυκλωπιανών που έκαναν τις επιδρομές. Δεν παραπονέθηκε όμως. Καταλάβαινε πόσο σημαντικό είναι να αντιμετωπίσουν τους Χιούγκοθ, παρ’ ότι ήθελε να πιστέψει πως η επιδρομή στο Τζάιμπι ήταν ένα συμπτωματικό γεγονός κι όχι μια μακροπρόθεσμη απειλή.
«Ειδοποίησα ήδη τους καβαλάρηδες του Έραντοχ», του είπε ο Μπριντ’Αμούρ. «Μια αρκετά μεγάλη δύναμή τους πρέπει να πλησιάζει τώρα στο Τζάιμπι για να ενισχύσει την άμυνα του χωριού, ενώ επίσης έδωσα εντολή να τοποθετηθούν σκοπιές σε όλη την ανατολική ακτή μέχρι νότια, στο Τσάλμπερς».
Ο Λούθιεν, καταλαβαίνοντας πια πόσο σημαντική θεωρούσε ο Μπριντ’Αμούρ την εμφάνιση των Χιούγκοθ, δεν έφερε άλλες αντιρρήσεις. «Πάω να ετοιμαστώ», είπε και υποκλίθηκε έτοιμος να φύγει.
«Η Σιόμπαν και οι Κάτερς θα πάνε με τον Σάγκλιν στα βουνά», του είπε ο Μπριντ’Αμούρ, «με στόχο να συγκεντρώσουν όσες πληροφορίες μπορούν για τους Κυκλωπιανούς. Θα σε περιμένουν εδώ όταν θα γυρίσεις». Ο Μπριντ’Αμούρ του έκλεισε το μάτι. «Θα χρησιμοποιήσω λίγη μαγεία για να διευκολύνω το ταξίδι σου, ώστε να έχεις πιο γρήγορα την ευκαιρία να χρησιμοποιήσεις τον Τυφλωτή ενάντια στους Κυκλωπιανούς».
Ο Λούθιεν κοίταξε τον γέρο-βασιλιά με ένα χαμόγελο ευγνωμοσύνης.
Ο Μπριντ’Αμούρ χαμογέλασε κι αυτός, αλλά το πρόσωπό του σοβάρεψε αμέσως μόλις χάθηκε ο Λούθιεν. Ακόμη κι αν δεν κρυβόταν ο Γκρινσπάροου πίσω από την επιδρομή των Χιούγκοθ, το νεότευκτο βασίλειο του Εριαντόρ είχε σοβαρά προβλήματα. Ο Μπριντ’Αμούρ όφειλε σε μεγάλο βαθμό τη νίκη του πάνω στο Άβον στους υπαινιγμούς των Γασκόνων προς τον Γκρινσπάροου ότι προτιμούν να υπάρχει ένα ελεύθερο Εριαντόρ κι ότι μπορεί ακόμη και να έμπαιναν στον πόλεμο για να το υποστηρίξουν. Όμως, για να εξασφαλίσει αυτήν τη βοήθεια από το τεράστιο νότιο βασίλειο, ο Μπριντ’Αμούρ είχε υποσχεθεί στη Γασκόνη μερικές πολύ ευνοϊκές λιμενικές συμφωνίες. Τώρα, με την παρουσία των Χιούγκοθ, είχε υποχρεωθεί να ειδοποιήσει την Γασκόνη να μην πλησιάσουν τις ανατολικές ακτές του Εριαντόρ, ανάμεσά τους και το σημαντικό λιμάνι του Τσάλμπερς, χωρίς μεγάλη πολεμική συνοδεία.
Ήξερε ότι το νέο θα δυσαρεστούσε τους Γασκόνους. Μπορεί ακόμη να κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι το Εριαντόρ ήταν πιο ασφαλές για τα εμπορικά τους πλοία όταν υπήρχε η προστατευτική κυριαρχία του Γκρινσπάροου. Και αν έλεγαν έστω μια λέξη σχετικά στον Γκρινσπάροου, το Εριαντόρ μπορεί να βρισκόταν πάλι σε πόλεμο με το Άβον, έναν πόλεμο που ο Μπριντ’Αμούρ φοβόταν ότι δεν θα μπορούσαν να ξανακερδίσουν. Το Άβον είχε πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, καλύτερα εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό και αδίσταχτους συμμάχους στο πρόσωπο των Κυκλωπιανών. Επίσης, μολονότι ο Μπριντ’Αμούρ πίστευε ότι είναι ισοδύναμος με τον Γκρινσπάροου στις μαγικές ικανότητες, ήταν ο μοναδικός μάγος του Εριαντόρ, ενώ ο Γκρινσπάροου διέθετε τουλάχιστον τέσσερις μάγους-δούκες συν την δούκισσα του Μάνινγκτον στην αυλή του.
Κι αν οι πανίσχυροι Χιούγκοθ ήταν κι αυτοί υποχείρια του Γκρινσπάροου…
Έπρεπε να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στο Τζάιμπι γρήγορα, με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή. Ο Λούθιεν, η Κατρίν και ο Όλιβερ ήταν οι πιο ενδεδειγμένοι για μια τέτοια αποστολή. Επιπλέον, είχε δώσει ήδη εντολή να φύγουν από το Νταϊαμοντγκέιτ σαράντα πολεμικά πλοία, σχεδόν ο μισός του στόλος, να περιπλεύσουν τις βόρειες ακτές του Εριαντόρ και να συναντήσουν τον Λούθιεν στο Τζάιμπι.
Ο βασιλιάς του Εριαντόρ έμεινε όλη τη νύχτα στον πύργο της Μητρόπολης προβληματισμένος κι ανήσυχος αναζητώντας απαντήσεις στα αστέρια, αλλά χωρίς να διαβλέπει τίποτα εκτός από μια πολύ πιθανή καταστροφή.
6
Η δούκισσα του Μάνινγκτον
Ήταν μικρόσωμη και λεπτή γυναίκα, με καλοχτενισμένα ξανθά μαλλιά και φορούσε πολλά πολύτιμα κοσμήματα, ανάμεσά τους επίσης ένα διάδημα με διαμάντια στα μαλλιά και μια πόρπη που άστραφτε με το παραμικρό φως. Η Ντιάνα Γουέλγουορθ, δούκισσα του Μάνινγκτον, ήταν από κάθε άποψη κομψή, αριστοκρατική, αναμφισβήτητα όμορφη, γι’ αυτό έδειχνε εντελώς αταίριαστη με τα κρύα και απόκρημνα βουνά του Άιρον Κρος, περιτριγυρισμένη από βρόμικους πανύψηλους Κυκλωπιανούς.