Το βλέμμα του Όλιβερ πήγαινε συνέχεια στο πίσω μέρος του δωματίου, όπου έστεκε η Σιόμπαν, φαινομενικά τουλάχιστον ψύχραιμη και αδιάφορη. Ο Όλιβερ αφού χρειάστηκε αρκετές προσπάθειες για να της τραβήξει την προσοχή, την κοίταξε απλώς μοιρολατρικά και τη χαιρέτησε φέρνοντας στον γύρο του καπέλου το χέρι του, στο οποίο κρατούσε επίσης τα δυο πράσινα γάντια του.
Η Σιόμπαν έκανε μόνο ένα μικρό νεύμα, αλλά η καρδιά του Όλιβερ άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα καθώς είδε μια έκφραση πόνου στα πράσινα μάτια της. Η Σιόμπαν είχε λυπηθεί για την αναχώρησή του!
Παίρνοντας κουράγιο από αυτήν τη σκέψη, ο ρομαντικός χάφλινγκ ύψωσε το μικρό του ανάστημα και κοίταξε αποφασιστικά το τούνελ που μεγάλωνε.
Η Κατρίν, βλέποντάς τα όλα αυτά, χαμογέλασε απορημένη. Απομακρύνθηκε από τον Όλιβερ και, πλησιάζοντας τον Λούθιεν, τον τράβηξε στην πιο μακρινή γωνία του δωματίου.
«Ο Όλιβερ και η Σιόμπαν;» ψιθύρισε έκπληκτη.
«Δεν ξέρω τίποτα», είπε ειλικρινά ο Λούθιεν.
«Είδες πώς τον κοίταξε;» ρώτησε η Κατρίν.
«Όπως κοιτάζω κι εγώ εσένα», απάντησε ο Λούθιεν.
Η Κατρίν έμεινε αμίλητη για λίγο. Είχε παρασυρθεί τόσο πολύ από τις πολεμικές προετοιμασίες, ώστε δεν είχε σκεφτεί τον πόνο που πρέπει να ένιωθε ο αγαπημένος της. Κοιτάζοντας τώρα την έκφρασή του, ξαφνικά κατάλαβε. Είχε βρει τον Ίθαν για να τον χάσει ξανά, και τώρα έφευγε επίσης εκείνη από κοντά του. Και όλοι θα αντιμετώπιζαν κινδύνους εκεί όπου θα πήγαιναν.
«Δεν χρειάζεται να πας», της είπε ο Λούθιεν. «Ο Όλιβερ μπορεί να γίνει τα μάτια του Μπριντ’Αμούρ».
«Τότε το μόνο που θα δει ο Μπριντ’Αμούρ θα είναι η κουπαστή του πλοίου και το νερό από κάτω της», αστειεύτηκε η Κατρίν, μια όχι και τόσο διακριτική υπενθύμιση ότι ο χάφλινγκ δεν ήταν πεπειραμένος ναυτικός.
Ακολούθησαν μερικές στιγμές σιωπής καθώς κοιτάζονταν βαθιά στα μάτια. Ήξεραν και οι δύο ότι θα μπορούσε να βρεθεί κάποιος άλλος απεσταλμένος του Μπριντ’Αμούρ, ώστε να παραμείνει η Κατρίν κοντά στον Λούθιεν. Αλλά η επιλογή είχε γίνει. Η αυλή του Μπριντ’Αμούρ αριθμούσε πολύ λίγα μέλη, και η Κατρίν ήταν η πιο κατάλληλη ανάμεσά τους για αυτή την τόσο σημαντική αποστολή. Τούτα τα λίγα άτομα ήταν οι αρχηγοί της επανάστασης και τώρα δικαιωματικά είχαν γίνει οι στρατηγοί του πολέμου. Το πρώτο τους καθήκον ήταν απέναντι στο Εριαντόρ, ενώ τα προσωπικά τους συναισθήματα έπρεπε να περιμένουν.
Ο Λούθιεν και η Κατρίν κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα ταυτόχρονα, χωρίς να έχουν πει λέξη.
«Ίσως θα μπορούσα να έλθω μαζί σου, τότε», είπε ξαφνικά ο Λούθιεν. «Είμαι κι εγώ από το Μπέντγουιντριν και γνωρίζω τη θάλασσα».
«Οπότε θα είχα πάλι έναν Μπέντγουιρ στο πλευρό μου να με προστατεύει», είπε η Κατρίν με κάποια υποψία σαρκασμού στον τόνο της φωνής της. «Ίσως ο Μπριντ’Αμούρ θα μπορούσε να προσκαλέσει και τον Ίθαν, αφού είναι κι αυτός από το Μπέντγουιντριν».
Ο Λούθιεν ένιωσε έναν νυγμό ζήλιας, που φάνηκε καθαρά στο πρόσωπό του.
»Άλλωστε, ο Ίθαν είναι σίγουρα ο πιο όμορφος», συνέχισε η Κατρίν.
Τα μάτια του Λούθιεν άνοιξαν διάπλατα. Δεν κατάλαβε ότι η Κατρίν τον πείραζε, παρά μόνο όταν εκείνη έβαλε τα γέλια και τον φίλησε με πάθος κι αγάπη στο μάγουλο.
Καθώς τραβήχτηκε πίσω, το πρόσωπό της σοβάρεψε πάλι. «Η θέση σου είναι με τον βασιλιά μας», του είπε ανυποχώρητα. «Είσαι η Πορφυρή Σκιά, το σύμβολο του ελεύθερου Εριαντόρ. Για να πω την αλήθεια, πιστεύω ότι ο Όλιβερ, ο τόσο διακεκριμένος βοηθός σου, θα ’πρεπε να μείνει κι αυτός εδώ, μ’ εσένα και τον Μπριντ’Αμούρ, αλλά νομίζω ότι η απουσία του δεν θα σας δυσκολέψει, ενώ η παρουσία του πάνω στα πλοία θα βοηθήσει τους ναυτικούς να μην ξεχνούν τον βασιλιά τους».
Τα λόγια της έδωσαν τέλος στη συζήτηση δείχνοντας καθαρά στον Λούθιεν το καθήκον του ίδιου και της Κατρίν. Μετά όμως το πρόσωπο της κοπέλλας σκοτείνιασε καθώς εκείνη κοίταζε την Σιόμπαν, που έστεκε ακόμη δίπλα στην πόρτα, στο βάθος.
«Θα διασχίσεις τη χώρα μαζί με την Σιόμπαν», είπε.
Ο Λούθιεν αναστέναξε, προσπαθώντας να δείξει κατανόηση για τα συναισθήματα που ήξερε ότι θα πρέπει να ένιωθε η Κατρίν. Η Σιόμπαν ήταν ερωμένη του παλιότερα, κάτι που ήξερε πολύ καλά η Κατρίν. Αλλά ο Λούθιεν θεωρούσε ότι αυτή η οδυνηρή κατάσταση ανήκε πια στο παρελθόν, ότι είχε γίνει πια ξεκάθαρο πως η Σιόμπαν ήταν τώρα μόνο μια καλή φίλη και για τους δύο.
Πήγε να διαμαρτυρηθεί, αλλά και πάλι η Κατρίν ξέσπασε σε γέλια φιλώντας τον δυνατά, αυτήν τη φορά στο στόμα.
«Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είσαι τόσο εύπιστος όταν θα αντιμετωπίσεις κάποιον απεσταλμένο του Γκρινσπάροου», του ψιθύρισε.
Ο Λούθιεν την έσφιξε με δύναμη στην αγκαλιά του, μέχρι που ο Μπριντ’Αμούρ ανακοίνωσε ότι το τούνελ είχε ολοκληρωθεί και ήταν ώρα να φύγουν.