«Θα πάρεις και το πόνι;» ρώτησε ο Μπριντ’Αμούρ τον Όλιβερ, ενώ από τον κουρασμένο τόνο του ο Λούθιεν κατάλαβε ότι ο μάγος είχε κάνει ήδη πολλές φορές την ίδια ερώτηση.
«Ο Θρεντμπέαρ αγαπά τα πλοία», απάντησε ο Όλιβερ. Κοίταξε τον Λούθιεν κάνοντας μια στράκα με τα δάχτυλά του. «Κι εσύ, δεν με πίστευες όταν σου είπα ότι ήρθα από τη Γασκόνη καβάλα στο άλογό μου!» είπε. Μετά, κάτι ψιθύρισε στο κίτρινο πόνι κι αυτό γονάτισε για να ανεβεί στη σέλα ο αφέντης του. Με μια τελευταία ματιά στην Σιόμπαν, ο Όλιβερ μπήκε στο τούνελ και με μια τελευταία ματιά στον Λούθιεν, η Κατρίν τον ακολούθησε.
Έτσι, εκείνη τη μέρα άρχισαν οι πρώτες κινήσεις για να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις του Εριαντόρ στις θέσεις τους: ένας στόλος ανατολικά από τους Πέντε Φύλακες, μια στρατιά κατά μήκος του Τείχους του Μαλπουισάν, μια δεύτερη στρατιά έξω από τη νότια πύλη του Κάερ Μακντόναλντ κι ένας δεύτερος στόλος στο λιμάνι του Πορτ Τσάρλι.
Άρχιζε η εισβολή στο Άβον.
18
Ανιχνευτές
Από όλες τις δυνάμεις του Εριαντόρ, η στρατιά του Λούθιεν είχε την πιο δύσκολη πορεία. Στα ανατολικά και τα δυτικά, οι δύο στόλοι ακολουθούσαν διαδρομές γνωστές στους ναυτικούς. Από το Τείχος του Μαλπουισάν οι καβαλάρηδες του Έραντοχ και ο στρατός του επιτρόπου Μπαϊλίγουιν θα έβγαιναν σε ανοιχτό, εύκολο έδαφος. Όμως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για τον στρατό του Λούθιεν. Μια ώρα μετά την αναχώρησή τους από τη νότια πύλη του Κάερ Μακντόναλντ οι ανιχνευτές της δυτικής στρατιάς, που περιλάμβαναν τον ίδιο τον Λούθιεν, την Σιόμπαν και τους άλλους Κάτερς, προχωρούσαν προσεκτικά ανάμεσα σε κατολισθήσεις ακολουθώντας δύσβατα μονοπάτια, συχνά έχοντας ένα κατακόρυφο πέτρινο τείχος να υψώνεται δίπλα τους από τη μια μεριά κι έναν βαθύ γκρεμό να χάσκει από την άλλη.
Η στρατιά, που αριθμούσε σχεδόν έξι χιλιάδες πολεμιστές, δεν μπορούσε να κινηθεί όλη μαζί στα στενά και δύσκολα περάσματα, έτσι προχωρούσε σε μεγάλες ομάδες που τις υποστήριζαν συντονισμένες περίπολοι. Η επιχείρηση απαιτούσε προσεχτική οργάνωση. Αν οι περίπολοι δεν ερευνούσαν διεξοδικά την περιοχή, αν τους διέφευγε έστω κι ένα πέρασμα στην πορεία τους, μπορεί γρήγορα να ακολουθούσε η καταστροφή. Η κύρια ομάδα που περιλάμβανε το ένα τρίτο των στρατιωτών, τον βασιλιά, καθώς επίσης όλες τις άμαξες και τα άλογα με τα εφόδια —μεταξύ τους και τον Ριβερντάνσερ του Λούθιεν— θα ήταν ευάλωτη σε μια πιθανή ενέδρα. Οι στρατιώτες στην πλειοψηφία τους ήταν περισσότερο απασχολημένοι με την προσπάθεια να περάσουν τα άλογα και τα εφόδια από τα δύσκολα μονοπάτια, να χτίσουν αυτοσχέδιες γέφυρες ή να στηρίξουν τα ετοιμόρροπα περάσματα, παρά με την πιθανή παρουσία εχθρών γύρω τους. Οι πιο πολλοί κουβαλούσαν φτυάρια και σφυριά, όχι σπαθιά, έτσι αν κάποιοι μονόφθαλμοι, ιδιαίτερα οι καλά εκπαιδευμένοι Πραιτωριανοί Φρουροί, κατάφερναν να γλιστρήσουν απαρατήρητοι ανάμεσα στις ομάδες των ανιχνευτών, μπορεί να πετύχαιναν να σταματήσουν την προέλαση ολόκληρης της στρατιάς.
Η δουλειά του Λούθιεν ήταν να φροντίσει να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Είχε χωρίσει τις υπόλοιπες τέσσερις χιλιάδες άνδρες σε ομάδες διαφόρων μεγεθών. Πεντακόσια άτομα προχωρούσαν μπροστά από την κύρια δύναμη σημαδεύοντας τα μονοπάτια που έπρεπε να ακολουθήσει. Άλλοι πεντακόσιοι ακολουθούσαν το κύριο σώμα προφυλάσσοντας τα νώτα του. Στο πιο δύσκολο έδαφος, έξω από το κεντρική διαδρομή, τα πράγματα ήταν λιγότερο οργανωμένα. Υπήρχαν περίπολοι που η δύναμή τους κυμαινόταν από έναν μόνο άνδρα (κυρίως άτομα που είχαν ζήσει απομονωμένα για πολλά χρόνια σε αυτά τα μέρη του Άιρον Κρος) μέχρι ομάδες υποστήριξης εκατό πολεμιστών, οι οποίες σάρωναν προκαθορισμένες περιοχές αυτοσχεδιάζοντας για να γνωρίσουν κάθε τμήμα αυτών των απάτητων βουνών. Ο Λούθιεν και η Σιόμπαν ταξίδευαν μαζί με μια δωδεκάδα ξωτικά από τους Κάτερς. Μερικές φορές έβλεπαν και τους δώδεκα συντρόφους τους και άλλες έμεναν τελείως μόνοι μέσα στα πανύψηλα και μεγαλόπρεπα βουνά.
«Θα νιώσω πολύ καλύτερα όταν συναντηθούμε με τον στρατό του Μπέλικ», είπε ο Λούθιεν καθώς προχωρούσαν σε μια ανοιχτή περιοχή διαλέγοντας προσεχτικά τον δρόμο τους γύρω από μεγάλα βράχια. Ο Λούθιεν κοίταξε γύρω και, τριάντα μέτρα πιο ψηλά στην πλαγιά του βουνού, είδε δυο ξωτικά να βγαίνουν από μια μικρή συστάδα δέντρων και να τρέχουν με απίστευτη ευκινησία πάνω στις κοφτερές πέτρες. Θαυμάζοντας τη χάρη τους καθώς ο ίδιος σκόνταφτε για εκατοστή φορά, ευχήθηκε να είχε λίγο αίμα ξωτικού στις φλέβες του!
Η Σιόμπαν, που ακολουθούσε τον Λούθιεν, δεν διαφώνησε αλλά του απάντησε με μισή καρδιά, πράγμα που έκανε τον Λούθιεν να γυρίσει για να την κοιτάξει. Σταμάτησε και τον κοίταξε κι αυτή.