Μια πονηρή έκφραση φάνηκε στα μάτια του μάγου. «Αλλά θα οπισθοχωρήσουν», είπε.
«Μπαίνοντας στην κοιλάδα», συνέχισε η Σιόμπαν.
«Θα χρησιμοποιήσουν τις πλαγιές της κοιλάδας για να περιορίσουν το μέτωπο της επίθεσης», συμφώνησε ο Μπέλικ, καταλαβαίνοντας τι είχε σκεφτεί ο Μπριντ’Αμούρ.
«Θα οπισθοχωρήσουν μέσα στην κοιλάδα», είπε ο Λούθιεν, «όπου θα τους περιμένουν οι τοξότες».
Πέρασαν μερικές στιγμές σιωπής, με τους συγκεντρωμένους αρχηγούς να κοιτάζονται χαμογελώντας. Ήξεραν ότι οι Κυκλωπιανοί είναι πειθαρχημένοι, αλλά αν τους ανάγκαζαν να υποχωρήσουν μέσα στην κοιλάδα και μετά τους έκαναν να νομίσουν ότι είχαν πέσει σε ενέδρα, το χάος που θα επικρατούσε ίσως να τους έτρεπε σε άτακτη φυγή, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στον εριαντοριανό στρατό.
«Αν δεν υποχωρήσουν μετά την αρχική μας επίθεση, θα είμαστε πολύ λίγοι για να τους αντιμετωπίσουμε», είπε ο Μπριντ’Αμούρ, για να τους υπενθυμίσει ότι η επιχείρηση μπορεί να μην αποδεικνυόταν τόσο εύκολη όσο ακουγόταν στη θεωρία.
«Θα τους αναγκάσουμε σε υποχώρηση όπως και να ’ναι», υποσχέθηκε βλοσυρός ο Σάγκλιν, χτυπώντας το σφυρί του στην ανοιχτή παλάμη για να τονίσει την υπόσχεσή του. Ο Μπριντ’Αμούρ κοίταξε την αποφασιστική έκφρασή του και βεβαιώθηκε ότι ο Σάγκλιν θα κρατούσε αυτή την υπόσχεση.
Το μόνο που έμενε ήταν να χωρίσουν κατάλληλα τις δυνάμεις. Ο Λούθιεν και η Σιόμπαν θα συγκέντρωναν τις περισσότερες ομάδες ανιχνευτών, ανάμεσά τους όλα τα ξωτικά των Κάτερς, και θα κινούνταν αθόρυβα προς νότο σε δύο παρατάξεις, προσπερνώντας το στρατόπεδο των Κυκλωπιανών για να πάρουν θέσεις στις κορυφές των βράχων γύρω από την κοιλάδα. Ο Μπέλικ και ο Σάγκλιν ανέλαβαν να οργανώσουν την κύρια επίθεση με εννιά χιλιάδες άνδρες που η πλειοψηφία τους θα ήταν νάνοι.
Ο Μπριντ’Αμούρ δεν έλαβε μέρος στον λεπτομερή σχεδιασμό, γιατί ήθελε να οργανώσει τις δικές του ενέργειες. Η μαγεία θα ήταν ένα απαραίτητο μέρος της επιχείρησης, ιδιαίτερα κατά την αρχική επίθεση, για να είναι σίγουρο ότι θα υποχωρήσουν οι μονόφθαλμοι. Αλλά ο μάγος ήξερε ότι πρέπει να είναι προσεκτικός, γιατί αν ήταν πολύ φανερές οι μαγικές του ενέργειες, όποιος Κυκλωπιανός κατάφερνε να βγει ζωντανός από τα βουνά, θα άρχιζε μια αλυσίδα διαδόσεων που θα έφτανε μέχρι το Καρλάιλ.
Ο Μπριντ’Αμούρ είχε βρει ήδη ποιο ξόρκι θα χρησιμοποιούσε. Η επίδρασή του θα ήταν αδιόρατη αλλά τρομερά αποτελεσματική. Απλώς, έπρεπε να βρει ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να το εφαρμόσει.
Οι δύο πλευρικές δυνάμεις, με πεντακόσιους τοξότες η καθεμία, ξεκίνησαν αθόρυβα πριν χαράξει. Ο Λούθιεν και η Σιόμπαν έμειναν μαζί, επικεφαλής της παράταξης που θα περνούσε το κυκλωπιανό στρατόπεδο από τα ανατολικά. Έφτασαν στο χείλος της κοιλάδας λίγο πριν τα χαράματα, κατέβηκαν με προσοχή στις πλαγιές και διάλεξαν τις θέσεις τους, ενώ από τα βόρεια ακούγονταν κιόλας οι πρώτοι ήχοι της μάχης.
Σχεδόν δύο χιλιάδες Εριαντοριανοί στρατιώτες πήραν μέρος στην έφοδο από τα δεξιά και άλλες δύο χιλιάδες από τα αριστερά, αλλά εκείνο που προκάλεσε τον μεγάλο πανικό στους Πραιτωριανούς ήταν η κεντρική παράταξη, μια μάζα από πέντε χιλιάδες αποφασισμένους και πολεμοχαρείς νάνους. Οι πρώτες ομάδες μονόφθαλμων απλώς ποδοπατήθηκαν από την ορμή της επίθεσης αλλά, όπως είχε προβλέψει ο Μπριντ’Αμούρ, τούτη η στρατιά ήταν καλά εκπαιδευμένη και έτσι γρήγορα ανασυντάχτηκε για να αμυνθεί.
Τότε ο μάγος έπιασε δουλειά. Οι Κυκλωπιανοί, μολονότι ήξεραν πως ο εχθρός έχει την αριθμητική υπεροχή, προφανώς ήταν αποφασισμένοι να πολεμήσουν. Ο Μπριντ’Αμούρ, παίρνοντας δύο κύπελλα με καθαρό νερό, έχυσε το ένα δεξιά και το άλλο αριστερά ψέλνοντας ταυτόχρονα και χορεύοντας με προκαθορισμένα βήματα.
Το νερό τινάχτηκε από τα κύπελλα και φάνηκε να χάνεται στον αέρα, στην πραγματικότητα όμως απλώθηκε σε ένα τόσο λεπτό στρώμα ώστε ήταν πια αόρατο.
Το πέπλο του νερού μεγάλωσε καθώς ο Μπριντ’Αμούρ διοχέτευσε κι άλλη μαγική ενέργεια, ώσπου γρήγορα κάλυψε όλο τον στρατό των νάνων και των Εριαντοριανών. Μέσα στη σκόνη και την ταραχή, το μαγεμένο νερό πήρε τη μορφή ενός αόρατου καθρέφτη που, ουσιαστικά, διπλασίασε την εικόνα των επιτιθέμενων.
Οι Κυκλωπιανοί αρχηγοί δεν ήταν ανόητοι. Δεν ήξεραν με ακρίβεια τη δύναμη του εχθρού, γρήγορα όμως κατάλαβαν ότι αυτός ο μαινόμενος στρατός διέθετε μια αριθμητική υπεροχή τρία ή τέσσερα προς έναν, γι’ αυτό σίγουρα θα τους κατατρόπωνε. Έτσι έκαναν αυτό που έλπιζαν οι αρχηγοί των Εριαντοριανών, έδωσαν εντολή στις δυνάμεις τους να υποχωρήσουν στο πιο στενό έδαφος της κοιλάδας, στα νότια.