Η Σιόμπαν, αφού κοίταξε τη λοφώδη έκταση μπροστά τους εξετάζωντας την πορεία που της περιέγραφε ο Λούθιεν, συμφώνησε με ένα καταφατικό νεύμα. «Οι Κυκλωπιανοί δεν θα μας περιμένουν στην πόλη», είπε.
Αυτό δεν φάνηκε να ενοχλεί καθόλου τον Λούθιεν.
Η ομάδα συνέχισε νότια για δυο-τρία χιλιόμετρα φτάνοντας κοντά στις δυτικές συνοικίες του Πάιπερι. Στη σκιά μιας συστάδας πεύκων σταμάτησαν για να ξεκουραστούν τα άλογά τους και ο Λούθιεν έστειλε μερικούς καβαλάρηδες για να κάνουν αναγνώριση στην περιοχή, ιδιαίτερα στη διαδρομή προς τα βορειοανατολικά που θα ακολουθούσαν σε λίγο.
Οι ανιχνευτές που πήγαν ανατολικά, προς το χωριό, γύρισαν μετά από μερικά λεπτά μόνο για να αναφέρουν ότι πλησιάζει μια ομάδα από διακόσιους με τριακόσιους Κυκλωπιανούς, ανάμεσά τους και σαράντα ιππείς με αλογόχοιρους.
«Μπορούμε να τους ξεφύγουμε τρέχοντας πίσω, προς τα βουνά», είπε ο ανιχνευτής.
«Μπορούμε να τους ξεφύγουμε τρέχοντας προς το Πάιπερι», απάντησε ατάραχα η Σιόμπαν.
Ο Λούθιεν έκλινε προς κάπου ανάμεσα σε αυτές τις δύο ακραίες προτάσεις. Ο εχθρός είχε αριθμητική υπεροχή, αλλά η ομάδα του ήταν πιο ευέλικτη και αυτό τους έδινε μεγάλο πλεονέκτημα. Οι αλογόχοιροι, ζώα που έμοιαζαν με γουρούνια αλλά είχαν το μέγεθος μεγάλου πόνι, ήταν σκληροί αντίπαλοι με δυνατά πόδια και επικίνδυνους χαυλιόδοντες, ενώ οι Κυκλωπιανοί τους χρησιμοποιούσαν καλά στις μάχες. Ήταν όμως πιο αργοί από τ’ άλογα.
«Δεν πρέπει να χάσουμε κανέναν ιππέα», είπε ο Λούθιεν στην Σιόμπαν, «αλλά αν αυτή η ομάδα είναι τμήμα της φρουράς του Πάιπερι, τότε καλύτερα να τους χτυπήσουμε εδώ στα ανοιχτά παρά να τους αφήσουμε να κρυφτούν πίσω από τις οχυρώσεις».
«Σίγουρα θα νομίζουν ότι είμαστε ανιχνευτική ομάδα της εμπροσθοφυλακής και ότι δεν θα έχουμε κουράγιο για μάχη», είπε η Σιόμπαν.
«Ας τους αποδείξουμε το αντίθετο», είπε αποφασιστικά ο Λούθιεν. Έστειλε περίπου τη μισή δύναμή του προς βορρά με εντολή να κάνει έναν μεγάλο κύκλο, ενώ αυτός με τη Σιόμπαν οδηγούσαν τους υπόλοιπους καβαλάρηδες ίσια προς τους Κυκλωπιανούς που πλησίαζαν. Όταν εμφανίστηκε ο εχθρός, ο Λούθιεν άπλωσε τους άνδρες του σε γραμμή στην κορυφή μιας ράχης, αφήνοντας τους μονόφθαλμους να δουν τη δύναμη που αντιμετώπιζαν, ενώ αναμετρούσε κι ο ίδιος τον εχθρό.
Οι πληροφορίες των ανιχνευτών ήταν σωστές. Οι ιππείς των δύο αντιπάλων ήταν περίπου ισάριθμοι, κάτι που είχε προβλέψει ο Λούθιεν. Όμως, εκείνο που δεν ήξεραν οι μονόφθαλμοι ήταν ότι αντιμετώπιζαν ένα ιππικό που αποτελούνταν κυρίως από ξωτικά, τα οποία ήταν οι καλύτεροι ιππείς και τοξότες της Θάλασσας του Άβον.
Ο Λούθιεν κοίταξε τα πράσινα χωράφια προς βορρά, μα το άλλο τμήμα της δύναμής του δεν φαινόταν ακόμη. Ευχήθηκε να μην είχαν συναντήσει αντίσταση, αλλιώς μπορεί να κατέρρεε όλο το σχέδιό του.
«Με το ιππικό μπροστά», είπε η Σιόμπαν. Αναφερόταν στον σχηματισμό των Κυκλωπιανών, που είχαν τους καβαλάρηδες με τους αλογόχοιρους μπροστά από τους πεζούς στρατιώτες. Η Σιόμπαν χαμογέλασε, γιατί αυτό ακριβώς είχε προβλέψει ο Λούθιεν.
Ήταν ώρα να ξεκινήσουν, σκέφτηκε ο Λούθιεν. Αφού τράβηξε τον Τυφλωτή, τον σήκωσε ψηλά. Οι άνδρες του έκαναν κι εκείνοι το ίδιο. Πάνω από πενήντα σπαθιά υψώθηκαν.
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα γεμάτα ένταση.
Ο Λούθιεν κατέβασε τον Τυφλωτή ίσια μπροστά και άρχισε η επίθεση.
Οι μονόφθαλμοι ούρλιαξαν, ενώ η βροντή από τα ποδοβολητά των αλόγων έπαιρνε απάντηση από τα ποδοβολητά των αλογόχοιρων.
Ξαφνικά όμως ο Τυφλωτής και τα σπαθιά των ξωτικών χαμήλωσαν και οι επιδέξιοι καβαλάρηδες τα έβαλαν πάλι στη θήκη τους. Δεν ήταν παρά ένα τέχνασμα, μια πρόκληση για τους μονόφθαλμους, γιατί οι Εριαντοριανοί δεν είχαν σκοπό να πολεμήσουν από κοντά. Με εντολή του Λούθιεν, έβγαλαν τα τόξα.
Το μάτι των Κυκλωπιανών είναι μεγάλο και γουρλωτό, αλλά τώρα έγινε ακόμη μεγαλύτερο καθώς οι Πραιτωριανοί Φρουροί είδαν την παγίδα, καταλαβαίνοντας ότι θα δέχονταν έναν καταιγισμό από βέλη πριν ακόμη πλησιάσουν τον εχθρό.
Στα επόμενα λεπτά, ο Λούθιεν Μπέντγουιρ άρχισε να αισθάνεται σαν αρχάριος ερασιτέχνης. Έβγαλε το τόξο του και εκτόξευσε ένα βέλος που δεν βρήκε ακριβώς τον στόχο του, αλλά παρ’ ότι ήταν εξαιρετικός ιππέας και τοξότης, μέχρι να βάλει στη θέση του το δεύτερο βέλος, τα περισσότερα ξωτικά γύρω του είχαν εκτοξεύσει ήδη τρία ή και τέσσερα βέλη.
Από τα οποία τα περισσότερα πέτυχαν τον στόχο τους.
Η παράταξη των Κυκλωπιανών διαλύθηκε καθώς αλογόχοιροι σκόνταψαν και σωριάστηκαν κάτω ή ορθώθηκαν στα πίσω πόδια τραυματισμένοι. Τα βέλη συνέχιζαν να πέφτουν χτυπώντας μονόφθαλμους και αλογόχοιρους, ανατρέποντας την οργανωμένη κυκλωπιανή επίθεση. Μερικοί μονόφθαλμοι συνέχισαν, άλλοι γύρισαν και τράπηκαν σε φυγή.