«Εδώ πρέπει να είναι!»
«Γιατί το έκανες αυτό;»
«Ο αποστάτης τούς είχε πιάσει και τους δύο. Ααααχ…»
Ο πρώτος από τους μάγους βρέθηκε ξαφνικά να στέκει με μια αιχμή σπαθιού κάτω από το πιγούνι του. Ο σύντροφός του δεν έκανε καμία κίνηση για να επιτεθεί στον Χούμα.
«Ακίνητοι!» ψιθύρισε ο ιππότης.
«Αυτός είναι!» σφύριξε ο άλλος μάγος στο σύντροφό του.
«Αυτό το βλέπω!» είπε ο πρώτος. Ύστερα στράφηκε στον Χούμα. «Είμαστε σύμμαχοι! Δε σου είπε ο Γκάνθερ;» Το πρόσωπό του δε φαινόταν στο σκοτάδι, αλλά ο Χούμα νόμισε πως είδε τα μάτια του γεμάτα φόβο.
«Ο Γκάνθερ;»
«Λεπτός, με χαρακτηριστικά ζώου, φαλακρός.»
Απλή περιγραφή, αλλά αρκετά ακριβής. Αυτό όμως δε σήμαινε ότι τούτοι οι δυο ήταν φίλοι.
«Σου έδωσε μια μικροσκοπική σμαραγδένια σφαίρα.»
«Εντάξει.» Το διακινδύνευε, αλλά αποφάσισε να χαμηλώσει το σπαθί του. Οι μάγοι αναστέναξαν μεγαλόφωνα. Ήταν και οι δυο μετρίου αναστήματος κι ο ένας τους ήταν μάλλον βαρύς, αλλά τις λεπτομέρειες μόνο να τις μαντέψει μπορούσε ο Χούμα.
«Μια άλλη φορά θα μάθαινες τι σημαίνει να απειλείς κάποιον από το Τάγμα του Νουιτάρι» γρύλισε ο βαρύτερος. «Όμως τώρα οι περιστάσεις μάς αναγκάζουν να σε βοηθήσουμε.»
«Το ίδιο μου κάνει, όπως και σε σας.»
«Ο Ντράκος το περίμενε ότι θα διάλεγες να προσγειωθείς στο άδειο προαύλιο, αλλά σου είχε ετοιμάσει μια έκπληξη. Δεν είχαμε το χρόνο να σας πάρουμε και τους δύο, γι’ αυτό αρκεστήκαμε σε σένα, ως πιο σημαντικό. Για να μην μπορέσουν να σε βρουν οι αποστάτες, αναγκαστήκαμε να σε μεταφέρουμε σ’ ένα τυχαίο σημείο του κάστρου και να ελπίσουμε να πάνε όλα καλά.»
«Εγώ είχα καταλάβει πολύ καλά πού θα προσγειωνόσουν. Δεν υπήρχε κανένας φόβος» Ο πιο αδύνατος μάγος έβγαλε ένα ευδιάκριτο ξεφύσημα περιφρόνησης.
«Μερικοί από μας είναι πολύ τυχεροί πότε-πότε.» Τα λόγια του χοντρού είχαν στόχο τους το σύντροφό του και ο Χούμα είχε την αμυδρή υπόνοια ότι, εκτός από αδερφοί στο σχήμα, ήταν και αδέρφια εξ αίματος. «Ας είναι. Θέλουμε να…»
«Θέλετε;» Ο Χούμα έσφιξε τη λαβή του σπαθιού του και το σήκωσε στο ύψος των λαρυγγιών τους. «Δε δέχομαι διαταγές από τους Μάγους του Μελανού Χιτώνα. Συνεργαζόμαστε, ναι, αλλά σαν ίσοι.»
Διπλός αναστεναγμός. Κάτι τέτοιοι σύμμαχοι ας έλειπαν καλύτερα, αλλά του είχαν ήδη σώσει μια φορά τη ζωή.
«Τι συνέβη στη δράκαινα που ίππευα;»
«Α, αυτή;» είπε ο πρώτος μάγος. «Πέτρωσε. Ακίνητη. Ο Γκάλαν Ντράκος δε χαραμίζει τις πρώτες ύλες.»
«Τι θα πει αυτό;» Ακόμα κι εκείνη τη στιγμή, ο Χούμα κόντεψε να πανικοβληθεί στη σκέψη ότι κάτι τρομερό είχε συμβεί στην Γκουίνεθ. Οι μάγοι πήραν τον πανικό του για φονική μανία και έβαλαν τα δυνατά τους να τον καλμάρουν.
«Τίποτα! Είναι πολύ απασχολημένος προς το παρόν! Έχει κάποιο μεγάλο ξόρκι που ισχυρίζεται ότι θα αλλάξει τον Κριν για πάντα. Δεν έχει καιρό για τη δράκαινα.»
Ο Χούμα πήρε μια βαθιά ανάσα και ηρέμησε. «Μέχρι στιγμής η βοήθειά σας υπήρξε ανεκτίμητη, αλλά νομίζω ότι βάζετε σε κίνδυνο τους εαυτούς σας. Ήδη θα υποπτεύεται όλους τους Μάγους του Μελανού Χιτώνα.»
Ο αδύνατος μάγος ρουθούνισε ξανά. «Δεν ξέρει πόσο μεγάλη είναι η ανταρσία. Πιστεύει ότι είναι λίγα μόνο δυσαρεστημένα μέλη του τάγματός μας. Δε φαντάζεται ότι είναι μαζική μεταστροφή. Δε σκοπεύουμε να σκύψουμε σαν σκλάβοι μπροστά σ’ αυτό τον κοπρίτη και την κυρά του.»
«Ησυχία» σφύριξε ο πρώτος. «Θα τραβήξεις την προσοχή της και αυτό είναι το μόνο που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε.»
«Δεν μπορείτε;» Ο Χούμα τούς κοίταξε και τους δύο αηδιασμένος και ευχήθηκε να μπορούσαν όντως να δουν την έκφρασή του. «Ώστε έτσι. Εξακολουθείτε να περιμένετε να κάνω εγώ όλη τη δουλειά. Ωραία. Πού βρίσκεται ο Γκάλαν Ντράκος;»
«Δεν μπορεί να είσαι τόσο τρελός!» Δεν ήταν εύκολο να καταλάβει ποιος είχε μιλήσει από τους δύο.
«Πού είναι;»
«Τον φέραμε μέχρι εδώ» είπε ο πρώτος στο δεύτερο. «Ας τελειώνουμε λοιπόν.»
«Δεν τα είχαμε σχεδιάσει έτσι.»
«Και μήπως πήγε τίποτα όπως το είχαμε σχεδιάσει; Ο Σαγκάθανους πέθανε με το που μίλησε ενάντια στους αποστάτες – και ήταν αυτός που τους είχε στρατολογήσει και τους είχε υποσχεθεί ότι θα συμφωνούσαμε να συνυπάρξουμε μαζί τους! Ότι κανείς δε θα τους κυνηγούσε να τους σκοτώσει αν αρνούνταν να μπουν στα τρία τάγματα και να ακολουθήσουν τους νόμους του Συμβουλίου!»
«Αυτό ήταν δικό μας λάθος! Τους υποσχεθήκαμε ότι θα συνέχιζαν ελεύθερα τα απαίσια πειράματά τους – που ξεπερνούν ακόμα και τα δικά μας ελαστικά όρια.»
Ο Χούμα δεν άφησε τη διαφωνία να προχωρήσει περισσότερο, χώνοντας τη λεπίδα του ανάμεσα στα πρόσωπα των δύο μάγων που τσακώνονταν. Το βούλωσαν στη στιγμή.
«Ο Γκάλαν Ντράκος. Τελευταία φορά. Πού είναι;»