Βγήκαν. Ο Χούμα συνειδητοποίησε ότι κρατούσε την ανάσα του και ξεφύσησε. Η ασημένια δράκαινα άρχισε να ανεβαίνει διαγράφοντας κύκλους. Από ψηλά είδαν την πράσινη φεγγοβολή να τυλίγει το μεγαλύτερο μέρος του κάστρου.
Ό,τι απόμενε όρθιο από το κάστρο του μάγου στάθηκε για μια στιγμή σκαλωμένο πάνω από το γκρεμό. Ταλαντεύτηκε και ύστερα άρχισε να γέρνει αργά. Πρώτος έπεσε ο πύργος, μια μεγάλη λόγχη που έγειρε κι έπεσε με την αιχμή.
Ο Χούμα έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό. «Πάλανταϊν!»
Ένα καινούριο, πυκνότερο σκοτάδι είχε απλωθεί ξαφνικά.
«Χούμα…» Η φωνή της ασημένιας δράκαινας ήταν ασταθής.
Ακολούθησε τη ματιά της μέχρι την κορυφή απ’ όπου είχε πέσει το κάστρο του Γκάλαν Ντράκος. Κάτι πελώριο με πολλά κεφάλια, που ακτινοβολούσε κακία, κοίταζε προς το μέρος τους.
Χούμα, πρόμαχε τον Πάλανταϊν, έλα σε μένα, έλα στην αγκαλιά μου.
Ήταν η Τακίσις.
Κεφαλαίο 31
Το σχεδόν υπνωτιστικό κάλεσμα της δρακοβασίλισσας διαλύθηκε από μια οικεία φωνή.
«Χούμα! Δόξα στους θεούς! Φοβηθήκαμε ότι γκρεμίστηκες μαζί με το κάστρο!»
Γύρισε πάνω στη σέλα του. Ο Μπένετ και ο Καζ πήγαν κοντά του. «Τους άλλους τους στείλαμε να ζητήσουν βοήθεια» του εξήγησε βιαστικά ο Καζ. «Μόνο, Σάργκας! Τι είναι αυτό;»
Η φωνή του Μπένετ ήταν άδεια από κάθε συναίσθημα. «Η δρακοβασίλισσα, έτσι δεν είναι;»
Ο Χούμα τού έγνεψε απλώς καταφατικά. Σήκωσε τα μάτια στο σκιώδες τέρας που στεκόταν από πάνω τους. Η πύλη απ’ όπου είχε περάσει η δρακοβασίλισσα επεκτεινόταν και γινόταν πιο στερεή, πιο αληθινή.
Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του ιππότη. Έπιασε το ραβδί του Μάτζιους που είχε μικρύνει και το έδωσε στον Μπένετ. «Πήγαινέ το στο Ακροπύργιο του Βίνγκααρντ. Πρέπει να παραδοθεί στο Συμβούλιο. Εκείνοι, ως ανώτεροι μάγοι, θα ξέρουν τι να το κάνουν. Ανήκε στον Μάτζιους και φοβάμαι ότι εμένα δε θα μου χρειαστεί άλλο.»
Ο Καζ και ο Μπένετ αλληλοκοιτάχτηκαν.
Ο Χούμα κοίταξε και τους δύο κατάματα. «Πρέπει να τους πείτε ότι ο Ντράκος δεν υπάρχει πια. Επίσης, θέλω να οργανώσετε τους λογχοφόρους. Μπένετ, είσαι γιος και ανιψιός Μεγάλων Μάγιστρων. Είσαι γεννημένος αρχηγός.
Εγώ θα κοιτάξω να τραβήξω πάνω μου την οργή της Σκοτεινής Βασίλισσας όσο περισσότερο μπορώ, αλλά μοναδική μας αληθινή ελπίδα είναι η μαζική επίθεση. Πρέπει να έχουν μείνει τουλάχιστον εκατό λόγχες. Τότε, αν είναι θέλημα του Πάλανταϊν, θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε.»
Ο Μπένετ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Χούμα, αυτή εδώ είναι θεά! Γι’ αυτήν εμείς δεν είμαστε παρά μια ανάσα!»
«Μα είμαστε Ιππότες της Σολάμνια» απάντησε ο Χούμα. «Μιας ιπποτικής τάξης που σφυρηλατήθηκε από την ιερή Τριανδρία, της οποίας επικεφαλής είναι ο Πάλανταϊν. Η αποστολή μας είναι να διαφυλάξουμε τη δικαιοσύνη και να φροντίσουμε να μην κλονιστεί ποτέ ο Κριν από το Κακό. Να η έσχατη δοκιμασία μας. Να πού δοκιμαζόμαστε στ’ αλήθεια μπροστά στον Όρκο και το Μέτρο.»
Ο άλλος δε βρήκε να του δώσει καμία απάντηση. Το πρόσωπο του Μπένετ είχε κοκκινίσει ελαφρώς.
«Δεν έχω καιρό για κουβέντες. Μπένετ, γύρνα πίσω. Καζ, πήγαινε μαζί του» είπε ο Χούμα.
Ο μινώταυρος χαμήλωσε το βλέμμα στο υποζύγιό του και μετά κοίταξε ξανά τον Χούμα. «Συμφωνώ να γυρίσει ο ένας από τους δυο μας και το σωστό θα ήταν αυτός να είναι ο Μπένετ. Εγώ όμως θα μείνω. Έχω δώσει κι εγώ όρκο και δεν έχω δείξει ακόμα την αξία μου. Το ίδιο σκέφτεται και ο Κεραυνός.»
Ο Χούμα αναστέναξε. «Καζ, δεν μπορώ να σε σταματήσω. Μπένετ, κάνε το καθήκον σου.»
Ο Μπένετ έσφιξε τα δόντια, αλλά έγνεψε καταφατικά. Στο σινιάλο του, ο ασημένιος του δράκος γύρισε – αλλά όχι πριν κοιτάξει κατάματα την Γκουίνεθ. Αντάλλαξαν μεταξύ τους κάτι σαν μήνυμα και ο Χούμα θυμήθηκε ότι ήταν συγγενής της δικής του δράκαινας. Ο αποχωρισμός δεν τους ήταν εύκολος.
Όταν έφυγε ο Μπένετ, ο Χούμα στράφηκε στο μινώταυρο. «Τώρα.»
Οι δύο δράκοι ανέβηκαν ψηλά στον ουρανό. Από πάνω τους ο πεντακέφαλος δράκος της Τακίσις φάνηκε να ταλαντεύεται. Ολόκληρο το βουνό και οι ουρανοί από πάνω του συστρέφονταν μέσα σε μια τεράστια τρύπα του ίδιου του ουράνιου θόλου. Ήταν η πύλη μέσα από την οποία είχε υλοποιηθεί σε αυτή τη διάσταση η δρακοβασίλισσα. Η πύλη μέσα από την οποία είχε περάσει ολόκληρη τη δύναμή της, χάρη στη βοήθεια του αθρήνητου Γκάλαν Ντράκος. Το σύνολο της δύναμής της είχε αποκοπεί από αυτήν επειδή ο Χούμα είχε σπάσει τη σμαραγδένια σφαίρα, αλλά η πύλη παρέμενε. Και η Τακίσις διέθετε ήδη τη δύναμη που είχε προλάβει να αντλήσει. Ποτέ άλλοτε, σε καμία άλλη εισβολή της στη θνητή διάσταση δεν ήταν τόσο ισχυρή.