Μέσα σε λίγα λεπτά –ευτυχώς– βρέθηκαν μακριά από το Σέρινταν. Το έδαφος ήταν σκληρό και τα άλογα δε δυσκολεύονταν να καλπάσουν γρήγορα. Αυτό δεν ήταν περίεργο. Η φωτιά που είχε καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος του δάσους όπου κατευθύνονταν είχε κατακάψει και τα πιο κοντινά χωράφια. Δε θα φύτρωνε κανένας σπόρος για πολλά χρόνια.
Ήταν τόσο ανώφελο μερικές φορές, σκέφτηκε ο Χούμα. Πού ήταν ο Πάλανταϊν; Ο Χούμα απορούσε που ο θεός επέτρεψε να συμβεί κάτι τέτοιο και έριξε μια ματιά στις στάχτες των σύδεντρων που προσπερνούσε η περίπολος. Έτσι που πήγαιναν τα πράγματα, ο Κριν μπορεί να βρισκόταν κιόλας στα νύχια της Τακίσις.
Έκλεισε σφιχτά το στόμα του. Πώς τολμούσε να αυτοαποκαλείται ιππότης κάνοντας τέτοιες σκέψεις;
Πλησιάζοντας την πρώτη συστάδα των ροζιασμένων, συστρεμμένων δέντρων, οι ιππότες κατέβασαν τις προσωπίδες τους. Από μακριά μπορεί να έμοιαζαν με δαίμονες, καθώς τα κέρατα και τα φτερά που κοσμούσαν τις περικεφαλαίες τους διακρίνονταν καλύτερα τώρα. Όσο πιο πλουμιστές τόσο υψηλότερος ο βαθμός, εκτός από την περίπτωση του Ρέναρντ. Σε απόλυτη συμφωνία με τις συνήθειές του, είχε ένα απλό λοφίο που ξεκινούσε από μπροστά και έφτανε μέχρι πίσω.
Τα δάση δεν ήταν παρά άλλο ένα θλιβερό θύμα του ατέλειωτου πολέμου που σάρωνε την ήπειρο του Άνσαλον. Ο Χούμα αναρωτήθηκε πώς να ήταν αυτή η γη πριν από την καταστροφή της από τα πλάσματα της δρακοβασίλισσας. Τα νεκρά δέντρα έδιναν στο δάσος μια κακόβουλη όψη. Η περίπολος προχωρούσε με ασυνήθιστη ένταση. Τα βλέμματα στρέφονταν τριγύρω και ο κάθε ιππότης προσπαθούσε να εντοπίσει τον εχθρό πίσω από κάθε μαυρισμένο κορμό.
Ο Χούμα έσφιξε τη λαβή του σπαθιού του. Για μια στιγμή μια κίνηση φάνηκε να τραβάει την προσοχή του. Λύκος; Σε αυτό τον ερημότοπο; Οι ιππότες προχώρησαν και δεν είδε άλλη κίνηση. Τα νεύρα του θα ήταν. Δεν υπήρχε ζωή σε αυτά τα δάση. Δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνο θλίψη.
Ο Ρέναρντ τούς έγνεψε να σταματήσουν υψώνοντας το χέρι. Ακόμα κι εκείνος φαινόταν απρόθυμος να μιλήσει, λες και η φωνή του θα απελευθέρωνε κάποια ανεπιθύμητη παρουσία.
«Χωριστείτε. Εσείς οι τέσσερις στα δεξιά μου» είπε γνέφοντας στον Χούμα και σε άλλους τρεις. «Οι άλλοι στ’ αριστερά μου.» Τράβηξε το σπαθί του.
Οι υπόλοιποι τον μιμήθηκαν και πήραν τις θέσεις τους, με έναν άντρα ανάμεσα στον Χούμα και τον αρχηγό της περιπόλου. Ο Ρέναρντ έδωσε το σύνθημα για να προχωρήσουν. Οι ιππότες κινούνταν αργά αλλά σταθερά.
Το δάσος παρέκαμπτε ένα λόφο, έναν από τους λιγοστούς που υπήρχαν στην περιοχή. Αν καραδοκούσαν εκεί γύρω τίποτα ογκρ ή γκόμπλιν, εκεί θα έπρεπε να βρίσκονται. Ο Ρέναρντ έδειξε τον ιππότη στα αριστερά του Χούμα και τον έστειλε μπροστά. Οι υπόλοιποι στάθηκαν και περίμεναν. Ο ανιχνευτής κατέβηκε από το άλογό του και προχώρησε προς την κορυφή του υψώματος. Οι υπόλοιποι τον παρακολούθησαν ανήσυχοι να κρυφοκοιτάζει πάνω από την κορυφή. Ύστερα, όσο πιο γρήγορα και αθόρυβα μπορούσε, γύρισε κοντά τους. Ο Χούμα, που κρατούσε τα χαλινάρια του αλόγου του, του τα ξανάδωσε.
«Λοιπόν;» ρώτησε σιγά ο Ρέναρντ.
«Γκόμπλιν. Τρώνε οι ασχημομούρηδες. Περίπολος λείας, μου φαίνεται. Πρέπει να είναι τουλάχιστον είκοσι. Όχι πάνω από δυο-τρεις ντουζίνες, θα έλεγα.»
Ο Ρέναρντ έγνεψε ικανοποιημένος. «Τίποτα που να μην μπορούμε να χειριστούμε.» Ο Χούμα ευχαρίστησε τον Πάλανταϊν που η προσωπίδα του έκρυβε την ανήσυχη έκφραση του. Ο Ρέναρντ έδειξε τον ανιχνευτή, τον Χούμα και τους δυο ιππότες στα δεξιά του τελευταίου. «Κάντε κύκλο από τα δεξιά. Εμείς θα πάμε από αριστερά. Μόλις ακούσετε κουκουβάγια, ορμήστε. Χούμα, εσύ θα είσαι επικεφαλής της ομάδας σου.»
Μερικοί από τους ιππότες σάλεψαν με δυσφορία, αλλά κανείς δεν είπε το παραμικρό. Ο Χούμα κοίταξε τις προσωπίδες των τριών συντρόφων του και δε δυσκολεύτηκε να δει τα πρόσωπά τους. Παραλίγο να ζητήσει να πάρει άλλος τη θέση του, αλλά ο Ρέναρντ οδηγούσε ήδη μακριά τη δική του ομάδα.
Ο Χούμα αποφάσισε να μη μιλήσει και έστρεψε κι εκείνος το άλογό του. Ό,τι κι αν ένιωθαν μέσα τους, οι τρεις άντρες ήταν Ιππότες της Σολάμνια, τους είχε δοθεί μια διαταγή και θα υπάκουαν. Προς μεγάλη του ανακούφιση, τον ακολούθησαν αδιαμαρτύρητα.
Η πορεία δεν ήταν μεγάλη, αλλά ήταν αργή κι όλο προφύλαξη. Τα γκόμπλιν ήταν τσαπατσούλικα σε κάθε έκφραση της ζωής τους, ακόμη και στα στρατιωτικά θέματα, αλλά μπορεί να είχαν κάποιο εφευρετικό αρχηγό που να είχε σκεφτεί να τοποθετήσει σκοπούς. Γενικά τα γκόμπλιν δεν είχαν καμιά ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για τα σχέδια των πολεμάρχων της δρακοβασίλισσας παρά μόνο ως διαγουμιστές. Ωστόσο, η επίγνωση αυτού του γεγονότος, μαζί με την επίγνωση ότι τα γκόμπλιν ήταν πολύ αδέξια στη μάχη, ανησυχούσε πολύ τον Χούμα.