Η λάμψη που τον τύλιγε με τόση μεγαλοπρέπεια χάθηκε ξαφνικά, αλλά όχι πριν προλάβει ο Χούμα να διακρίνει το φόβο να απλώνεται στο πρόσωπο του φίλου του. Φόβο όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τον Χούμα.
«Άκουσε.» Τώρα το πρόσωπο του μάγου είχε σκεπαστεί από σκιές που του έδιναν μια απόκοσμη όψη. «Αυτά τα πλάσματα δε θα σ’ ενοχλήσουν άλλο. Εμένα κυνηγούν οι αφέντες τους. Μόλις έμαθαν ότι έφυγα, τα έστειλαν στο κατόπι μου.»
Ο Χούμα ρίγησε. «Τρέχεις να σωθείς από τα πλάσματα της δρακοβασίλισσας» είπε.
Κάτι έκανε ένα ξερό κλαδί να σπάσει. Οι άντρες κοκάλωσαν. Ο Χούμα παρατήρησε το δάσος όσο μπορούσε, αλλά δεν έβλεπε τίποτα. Ο Μάτζιους έγειρε κοντά του. «Πρέπει να φύγω» του ψιθύρισε. «Με ξέρεις, Χούμα. Ξέρεις για τι είμαι ικανός. Αν αλλάξουν τα πράγματα είτε για καλό είτε για κακό, θα έρθω σε επαφή μαζί σου.»
Ψηλές, σκοτεινές φιγούρες φάνηκαν ανάμεσα στα δέντρα. Ο Μάτζιους τις αγριοκοίταξε και γύρισε να φύγει. Ο Χούμα άνοιξε το στόμα του να μιλήσει, αλλά συνειδητοποίησε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μια επικίνδυνη τρέλα. Ευχήθηκε να είχε πράξει σωστά ο Μάτζιους αφήνοντας το σπαθί του στο δέντρο, καρφώνοντας εκείνο το βδέλυγμα στον κορμό του.
Μάζεψε όλο του το κουράγιο και ξαναπήρε το δρόμο για το στρατόπεδο, παρακαλώντας καθώς βάδιζε, το πρώτο πράγμα που θα έβλεπε, να ήταν ένας συνάδελφος ιππότης και όχι κάποιο πλάσμα από τους εφιάλτες του μάγου.
Η τύχη το έφερε και συνάντησε το απόσπασμα αναζήτησης λίγα μόνο λεπτά πιο πέρα από το σημείο όπου είχε εξαφανιστεί ο φρουρός. Ο Χούμα ένιωσε ενοχές που είχε ξεχάσει τον άμοιρο σκοπό, ο οποίος ήταν πιο άπειρος κι από τον ίδιο. Όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για εκείνον και ήξερε καλά ότι περισσότερο έπρεπε να νοιάζεται για το τι μπορεί να παραμόνευε ακόμα έξω από το στρατόπεδο και το τι μπορεί να σήμαινε αυτό. Αν ο εχθρός είχε καταφέρει να διεισδύσει τόσο βαθιά πίσω από τις γραμμές τους…
Ο Ρέναρντ άκουσε την αναφορά του χωρίς να δείξει ιδιαίτερη έκπληξη που ο Χούμα είχε μπει σε μπελάδες. Αν και οι τρόποι του δεν πρόδιδαν κανένα συναίσθημα, τα νέα σχετικά με την επίθεση –που δεν μπορεί να είχε γίνει παρά μόνο από μάγο– τον είχαν προβληματίσει. Μια ομάδα που περιλάμβανε τον Ρέναρντ και τον Χούμα επέστρεψε στο σημείο όπου είχε οδηγηθεί ο τελευταίος. Το άψυχο κορμί του σκοπού δεν είχε σημάδια, λες και ο άτυχος άντρας είχε απλώς σωριαστεί καταγής νεκρός. Ο Ρέναρντ έφτυσε και σε μια πρωτοφανή επίδειξη συναισθήματος, έβρισε όλους τους μάγους γενικά. Ο Χούμα ζάρωσε. Δεν είχε πει λέξη για τον Μάτζιους, αν και αυτό ήταν παράβαση του Μέτρου και του Όρκου. Τι τιμή είχε ένας ιππότης που ψευδόταν;
Όμως ο Μάτζιους ήταν φίλος του.
Βλέποντάς τον με καθαρό μάτι, αποδεικνυόταν ότι ο αόρατος εχθρός είχε τελικά υλική υπόσταση. Ο Ρέναρντ τράβηξε το σπαθί από το δέντρο, αφήνοντας το κορμί του μάγου να πέσει. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Χούμα έσκυψε και τράβηξε την κουκούλα που του κάλυπτε το πρόσωπο.
Ακόμα και στο σκοτάδι, το πρόσωπο ήταν αποκρουστικό. Μόνο ο Ρέναρντ φάνηκε αδιάφορος για την αποτυπωμένη κακία που είχε πάνω του.
Ο μάγος μπορεί να ήταν άνθρωπος, αλλά έμοιαζε πολύ με ερπετό. Το δέρμα του ήταν σκούρο και φολιδωτό, και γυάλιζε στο φως των δαυλών. Τα μάτια του ήταν στενές σχισμές και δεν είχε σχεδόν καθόλου μύτη. Ο Χούμα πρόσεξε ότι τα δόντια του θα έκαναν το μινώταυρο να ντρέπεται. Κάμποσοι ιππότες επικαλέστηκαν τον Πάλανταϊν.
Το πτώμα ήταν ντυμένο με ένα χοντρό, τραχύ ρούχο από σκούρο ύφασμα. Ο Ρέναρντ το άγγιξε με το δάχτυλό του κι ύστερα το άφησε λες και είχε πιάσει οχιά. «Δε φοράει τα μαύρα της δρακοβασίλισσας.» Έδειξε δυο ιππότες. «Πάρτε αυτό το πράγμα στο στρατόπεδο. Θέλω να δω τι έχουν να πουν οι μάγοι. Οι υπόλοιποι σκορπιστείτε. Βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν άλλες εκπλήξεις. Χούμα, εσύ μείνε μαζί μου.»
Παρακολούθησαν τους άλλους να φεύγουν κι ύστερα ο Ρέναρντ γύρισε και αγριοκοίταξε τον Χούμα με τέτοιο θυμό που και μόνο η εμφάνιση του κατά τ’ άλλα ανέκφραστου προσώπου του έκανε το νεαρό ιππότη να πισωπατήσει.
«Ποιος ήταν ο άλλος;»
«Δεν υπήρχε άλλος.»
«Υπήρχε άλλος ένας.» Τα λόγια του τον πάγωσαν. «Το ξέρω. Δε βλέπω για ποιο λόγο θες να αποκρύψεις την παρουσία ενός μάγου, εκτός…» Κοίταξε έντονα τον Χούμα στα μάτια. Ο Χούμα τον κοίταξε παλεύοντας με το βλέμμα του. Προς μεγάλη του έκπληξη, ήταν ο Ρέναρντ αυτός που έστρεψε αλλού το βλέμμα.
Κούφιος θρίαμβος. «Είναι προφανές. Για να κάνεις τέτοια προσπάθεια, μόνο ένα άτομο μπορώ να σκεφτώ ότι προστατεύεις – αλλά τι δουλειά είχε εδώ ο Μάτζιους;»
«Εγώ δεν…» Ο Χούμα δεν έβρισκε τίποτα να πει. Πώς ήξερε ο Ρέναρντ για τον παιδικό του φίλο;
«Είσαι ανόητος, Χούμα. Είσαι ένας γενναίος, ικανός ιππότης, αλλά έχεις υπερβολική ανθρωπιά μέσα σου, υπερβολική εμπιστοσύνη στους άλλους. Και ειδικά σ’ ένα μάγο. Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τους μάγους. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να σε εξαπατήσουν. Είναι προδότες.»