—Κι εγώ σας παρακαλώ να μην πείτε. Είπε ο κύριος Παραβιτσίνι παρακλητικά. Πίστευα πάντοτε ότι οι εξηγήσεις πρέπει να φυλάγονται για το τέλος. Το συναρπαστικό τελευταίο κεφάλαιο!
—Δεν πρόκειται για κανένα παιχνίδι, κύριε.
—Δεν πρόκειται για παιχνίδι; Να, εδώ πιστεύω ότι γελιέστε. Εγώ έχω την πεποίθηση ότι πρόκειται για παιχνίδι. Κάποιος παίζει!
—Ο δολοφόνος διασκεδάζει, μουρμούρισε μες απ’ τα δόντια της η Μόλλυ.
Όλοι την κοίταξαν απορημένοι. Η νέα γυναίκα ξαφνιάστηκε.
—Επαναλαμβάνω μονάχα μια φράση που είπε ο αρχιφύλακας Τρόττερ, εξήγησε μουδιασμένη.
Ο αρχιφύλακας δεν έμοιαζε και πολύ ευχαριστημένος.
—Πολύ ωραία είναι όλα αυτά που ανέφερε ο κύριος Παραβιτσίνι, για “το τελευταίο κεφάλαιο”, σα να έχουμε να κάνουμε με κανένα αστυνομικό μυθιστόρημα, παρατήρησε. Όμως, εδώ αντιμετωπίζουμε κάτι αληθινό. Κάτι που συμβαίνει!
—Εγώ σας αφήνω, είπε ο Κρίστοφερ Ρεν κάνοντας μεταβολή. Εμένα δε μου συνέβη τίποτα.
—Ελάτε τώρα, νεαρέ μου, είπε ο ταγματάρχης Μέτκαλφ. Περιμένετε να ακούσουμε π έχει να μας πει ο αρχιφύλακας και κυρίως τι μας θέλει.
Ο αρχιφύλακας ξερόβηξε να καθαρίσει το λαιμό του. Η φωνή του, είχε ένα ξερό, καθαρά υπηρεσιακό τόνο.
—Πήρα τις καταθέσεις σας, πριν από λίγο, είπε. Αυτά τα στοιχεία αναφερόντουσαν στο που βρισκόταν ο καθένας σας την ώρα της δολοφονίας της κυρίας Μπόυλ. Ο κύριος Ρεν και ο κύριος Νταίηβις, βρισκόντουσαν ο καθένας στην κρεβατοκάμαρά του. Η κυρία Νταίηβις στην κουζίνα. Ο ταγματάρχης Μέτκαλφ στο κελάρι. Ο κύριος Παραβιτσίνι εδώ, σ’ αυτό το δωμάτιο…
Κοντοστάθηκε και συνέχισε:
—Αυτές ήταν οι δηλώσεις σας. Δεν έχω τη δυνατότητα να τις ελέγξω. Μπορεί να είναι η αλήθεια, μπορεί και όχι! Και για να είμαι πιο σαφής, τέσσερις από αυτές τις δηλώσεις είναι αληθινές και μία είναι ψεύτικη. Ποια απ’ όλες;
Τους κοίταζε όλους έναν-έναν, προσεκτικά. Κανείς δε μίλησε.
—Τέσσερις από σας είπαν την αλήθεια, συνέχισε ο αστυνομικός, ένας λέει ψέματα! Έχω ένα σχέδιο που θα με βοηθήσει να ξεσκεπάσω τον ψεύτη! Και όταν ανακαλύψω αυτόν που είπε ψέματα, τότε θα έχω βρει και το δολοφόνο!
—Αυτό δεν είναι απόλυτο, διαμαρτυρήθηκε ζωηρά ο Τζάιλς.
Κάποιος μπορεί να είπε ψέματα, για κάποια άλλη αιτία!
—Αμφιβάλω γι’ αυτό, κύριε Νταίηβις.
—Και τι είδους ιδέα είναι αυτή, άνθρωπέ μου. Τώρα δεν μας είπες ότι δεν έχεις τη δυνατότητα να ελέγξεις τις καταθέσεις μας;
—Ναι, αλλά αν ο καθένας σας επαναλάβει τις κινήσεις που έκανε τότε;
—Μπα, έκανε ο ταγματάρχης Μέτκαλφ υποτιμητικά. Αναπαράσταση του εγκλήματος! Αλλόκοτη ιδέα!
—Όχι, αναπαράσταση του εγκλήματος, Ταγματάρχα. Αναπαράσταση των κινήσεων όλων των φαινομενικά αθώων ανθρώπων.
—Και τι περιμένετε να βγάλετε απ’ αυτό;
—Να με συγχωρείτε, αν δεν το ξεκαθαρίσω αυτό από τώρα.
—Θέλετε μια ακριβή επανάληψη; ρώτησε η Μόλλυ.
—Κατά το δυνατόν, κυρία Νταίηβις.
Έγινε για λίγο σιωπή. Ήταν, θα μπορούσε να πει κανείς, μια ενοχλητική σιωπή.
Είναι παγίδα! σκέφτηκε η Μόλλυ. Είναι παγίδα, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς…
Θα νόμιζε κανείς πως υπήρχαν πέντε ένοχοι μέσα στο δωμάτιο και όχι ένας και τέσσερις αθώοι! Έριχναν ο ένας στον άλλον πλάγια βλέμματα και κοίταζαν με απορία το χαμογελαστό αυτό όργανο του νόμου, που τους πρότεινε αυτή τη φαινομενικά αθώα μανούβρα.
Ο Κρίστοφερ δεν κρατήθηκε περισσότερο:
—Μα, δεν καταλαβαίνω, δεν καταλαβαίνω τι ελπίζετε να βρείτε. Δηλαδή τι θα βγει αν μας βάλετε να επαναλάβουμε τις κινήσεις που κάναμε τότε! Μου φαίνεται ακατανόητο!
—Έτσι μοιάζει, κύριε Ρεν;
—Εντάξει, είπε ο Τζάιλς, σκεπτικά. Θα γίνει όπως θέλετε, κύριε αρχιφύλακα. Θα συνεργαστούμε. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε ακριβώς ότι κάναμε και πριν, ε;
—Οι ίδιες πράξεις θα εκτελεστούν, είπε ο αρχιφύλακας.
Υπήρχε κάτι το διφορούμενο στη φράση του, που έκανε τον ταγματάρχη Μέτκαλφ να τον κοιτάξει περίεργα.
Ο Τρόττερ συνέχισε:
—Ο κύριος Παραβιτσίνι μας είπε ότι είχε καθίσει μπροστά στο πιάνο και έπαιζε ένα σκοπό. Μήπως θα μπορούσατε, κύριε Παραβιτσίνι, να μας δείξετε ακριβώς τι κάνατε;
—Ευχαρίστως, να σας δείξω.
Κινήθηκε με μεγάλη ευκινησία προς το πιάνο και κάθισε στο σκαμπό.
—Και τώρα ο μαέστρος θα σας παίξει στο πιάνο, ένα σκοπό που είναι το σήμα του δολοφόνου, είπε με στόμφο.
Μόρφασε και με θεατρικές κινήσεις άπλωσε το δείκτη του στα πλήκτρα κι άρχισε να παίζει τα “Τρία τυφλά ποντικάκια”.
Διασκεδάζει, συλλογίστηκε σοκαρισμένη η Μόλλυ. Είναι ολοφάνερο πως διασκεδάζει!