274-277; kp. Holzhaus, Doktorokajlingvo, p. 283-285.
2. „La Kongresoen Boulogne-sur-Mer", LingvoInternaria 10.1905, p. 377.
1. PVZ VII 275-285. - La broŝuro aperis dulingve en Peterburgo, denove anonime.
1. PVZ VII366.
2. Lingvo Internada 7.1902, p. 83; Karlo Steier, „La unua tempo de Esper- anto en Germanlingvujo", La Kroniko 1.1911/12, p. 76 (represita en A. Mdbusz, Dokumentoj de Esperanto. Informilo pri la historio kaj orga- nizo de la Esperanta movado, Berlin 1921, p. 35).
2. Ostholsteinische Zeitung, 10-6-1911; laŭ Germana Esperantisto 8. 1911, p. 150.
8. ĉia ĉinlingva titolo estas Niinsheng. Post la morto de Sifo en 1915 ĝi plue aperis, kun interrompoj, ĝis 1921. Pri la signifo vd. Scalapino/Yu, The Chinese Anarchist movement, p. 39-44, kaj la artikolon de U. Lins en Kontakto 10. 1973, n-ro 2, p. 17-18.
4. PVZIX 337-344.
ofendon al Francio; kp. Masatoshi Matsushita, Japan in the League of Nations, Ph. D. thesis, New York 1929, p. 51-52.
3. Esperanta traduko de la raporto en Esperanto 18.1922, p. 167-176. - La rap< > rto aperis broŝurforme en pluraj naciaj lingvoj.
5-0120.? 65
2. AJbert Steche, Entwicklungsgang der Weltspracbe, Leipzig 1922, p. 20; vd. ankaŭ de la sama, „Esperanto und die deutsche Kultur", Das Esper- anto ein Kulturfaktor, Band 5. Festschrift anlŝBlich des 14. Deutschen Esperanto-Kongresses, Berlin 1925, p. 8-17.
movado. Memoraĵoj de 86-jara optimisto, Antverpeno 1979.
27 (3 jul.).
1. Leterode 20-9-1935, samloke.
7. K.T. Hansen, „En Danujo dum la milito", Esperanto Internacia 9.1945, p.87.
2. Georgo Verda (= Izrael Lejzerowicz), „La Jubilea", Literatura Mondo 11,7. 1937, p. 99.
7. Bdlint Ferenc, A Bĉkĉs Megyei munkŝs eszperantd mozgalom vŝlogatott
2. Hans Jakob, „Esperantismaj problemoj, I. Nia ideologio", Esperanto39. 1946, p. 10.
5. Lidja Zamenhof, „Nia misio", samloke, p. 166-167.
5. Ivo Lapenna, „La malpermeso", La Suda Stelo 7. 1938, p. 17-18.
3. Verkinto estis la franca anarkiisto kaj esperantisto Paul Berthelot. Yamaga distribuis represon de la Esperanta traduko, aperinta en 1912.
2. KOPF havis, krom JPEU, 11 pliajn suborganizaĵojn, i.a. de verkistoj, de muzikistoj, fotografistoj, ateistoj, pri teatro, filmo, naskolimigo, edu- kado.
1. Kokugo noyĉgo o ron-zite kokusaigo nioyobu, T6ky61932 (kontribuaĵoj de Nisi Seiho, Kuroita Katumi, Miyake Seturei k.a ).
1. Zeon Gjong-dok, „Lastudoprihistoriode Esp.-movadoenKoreujo",La Junulo 1973, n-ro 2 (apr./majo), p. 25.
2. Tong-A Ilbo, 24-11-1924; cit. Kim Sam-su, Historio de Esperanto- movado en Koreujo (1906-1975), Seoul 1976, p. 90.
2. Aperis ankoraŭ unu numero en marto 1926.
5. Esperantista Laboristo 2. 1921, n-ro 7/8 (18/19), p. 12-13; Sennacieca Revuo 2. 1921/22, n-ro 1 (20), p. 12; Jorg Mager, „Die Esperantobewe- gung in RuBland", Der Arbeiter-Esperantistl. 1921, n-ro 10, p. 49. - La
7. Sennacieca Revuo 4. 1922/23, n-ro 11/12 (41/42), p. 14. Vd. ankaŭ A. Tivel', M. Ĥejmo, 10 let Kominterna v reŝenijah i cifrah. Spravoĉnikpo istorii Kominterna (10 jaroj de Komintern en decidoj kaj ciferoj. Inform- libro pri la historio de Komintern), Moskva, Leningrad 1929 (represo
4. A. Bogdanov, Oproletarskojkul'ture, Leningrad, Moskva 1924, p. 329. - Pli malfrue li juĝis pri Esperanto pli favore, kvankam ankoraŭ skeptike; vd. lian antaŭparolon al artikolo, „De la filozofio al la organiza sdenco", speciale verkita por Sennacieca Revuo. Literatur-saenca aldono 1 (3). 1923/24, p. 83-84. Krome, vd. A. Tom, „V tupike, Evoljucija vzgljadov A. Bogdanova na meĵdunarodnyj jazyk" (En senelirejo. La evoluo de la
5. Pri tio vd. ĉap. 4.3. - Aperigante artikolon de Rosa Luxemburg el Dierus- siscbe Revolution (1918) pri „Imperiismo, naciismo k socialismo" (Senna- cieca Revuo, n.s. 1.1933/34, p. 1-3), Lanti asertis plenan akordiĝon inter ŝia malrekomendo de la batalo por naciliberigo kaj lia „sennaciismo". Estas konate, kiom da kontraŭstaro flanke de Lenin spertis Rosa Luxem- burg pio sia radikala internaciismo.
3. Vd. „Lettre de Henri Barbusse", Le TravaileurEsperantiste (2a serio) 1. 1919, n-ro 2 (sept.), p. 1; „Intelektula Internaciow, Esperantista Laboristo 1.1920, n-ro 1 (feb.), p. 5. - En la revuo Clartĉ<\um 1920estis diskuto pri projektoj de internacia lingvo: Nicole Racine, „The Clart6 movement in France, 1919-21", Journal of Contemporary History 2. 1967, n-ro 2, p. 203. Lanti kontribuis artikolon al Clartĉ de 21-2-1920: Pierre Hirsch,
2. Lige kun la Nova Ekonomia Politiko, kiu almenaŭ por la pli proksima tempo subigis la batalon por monda revolucio, jam la Tria Kongreso de Komintern en 1921 transprenis la pledon de Lenin por kreo de „laboristaj registaroj" en la industriigitaj landoj. En decembro 1921 la Plenumkomi- tato de Komintern publikigis siajn tezojn pri unueca fronto, kiujn poste konfirmis la Kvara Kongreso.
4. Borsboom, Vivo de Lanti, p. 53. - Levandovskij estis ekzilita al Siberio. En 1931, la germandevena SAT-ano Theodor Weder, Novjorko, parolis pri ligo inter denunco de Drezen kaj la enkarcerigo de Levandovskij: Pro- tokolaro pri la XIa Kongreso en Amsterdamo, 2-7 aŭgusto 1931, Paris 1931, p. 49-50.
8. „Protokolo de la Va SAT-Kongreso en Wien", Sennaciulo 1. 1924/25, n-ro 51, p. 3;kp.Borsboom, p. 65-66. - Ankoraŭ en 1928, la saman sorton
5. Reage, jam tre frue ĉeftoslovaka ministro notis, ke sovetaj radio-parola- doj en Esperanto „superŝutas Eŭropon": laŭ Sennaciuio 2. 1925/26, n-ro 25 (77), p. 7.
1. Izvestija C.K. SESR6.1928, p. 17; kp. Lwunin, „Zum Briefwechsel..p. 1020. - La leterojn sendis (dum unu kaj duona jaroj) 120 personoj el 16 lokoj de la gubernio Smolensk; venis leteroj de 316 eksterlandanoj (el 283 urboj en 31 landoj): R. NikoFskij, „283 goroda, 31 strana...", Izvestija C.K SESR 5.1926/27, p. 357-359.
1. „Konsiloj al la gazetservantoj", Sennadulo 3.1926/27, n-ro 121/122, p. 9.
7. En poŝtkarto al Lanti, de 15-12-1928, Drezen varbis por kompreno, ke li
5. E.L., „Postkongresaj pripensoj", Sennaciulo 5. 1928/29, p. 469. - Kelkajn jarojn poste, en oktobro 1936, Lanti rakontis (en letero al siaj parizaj kamaradoj), ke post la surpriza cedo de Drezen en Leipzig Demid- juk konfesis al li: „Nu vian politikan linion nidevas ja kontraŭbatali, sed
5. Vd. ankaŭ: N. Incertov, „Snizu vverh, a zatem vŝir* i vglub'. Opyt siste-