[467] Franz Haiderer, „La Internaciaj Brigadoj kaj la esperantistoj", Der Esperantist 10. 1974, n-ro 5/6 (67/68), p. 10-12.
[468] Samloke, p. 11; La Socialisto 11. 1937, n-ro 1 (majo), p. 5.
[469] SurPosteno 4. 1937, n-ro 49 (jan.), p. 5.
[470] Popola Fronto 2. 1937, n-ro9, p. 1.
[471] Kp. Andrĉ Caubel, „Kaj Kordovo?", SAT-Amikaro 1968, p. 102-103, 110-111.
[472] Espero Katolika 34. 1937, p. 63.
[473] Popola Fronto2.1937, n-ro 16, p. 2. -Raportojn pri mortpafado de esper- antistoj en diversaj urboj de Hispanio mencias ankaŭ La Sociaiisto 11. 1937, n-ro 1 (majo), p. 5; konkretan kazon indikas La Brita Esperantisto 81. 1985, p. 33. La arkitekto kaj socialista parlamentano Francisco Azo- rin, kiu antaŭe loĝis en C6rdoba, raportis al la Tria IPE-Kongreso en Parizo (1937), ke la faŝistoj bruligis lian domon pro la ĉefa kialo, ke sur ĝi troviĝis verda stelo, sed li je tiu okazo ne parolis pri ĝenerala fusilado de esperantistoj: Ruĝa Esperantisto 1937, n-ro 64 (sept.), p. 4.
[474] Jung, Ĉiii - ĉiun, p. 195. - Temas pri la advokato Andrĉs Pino en Valen- cia, kiu ankaŭ estis socialista parlamentano.
[475] Esperanto 42. 1949, p. 23.
[476] Sennaciulo 14. 1937/38, p. 82.
[477] Laŭ Esperanto 35. 1939, p. 11.
[478] „La plej stulta argumento", Esperanto Intemacia 3. 1939, p. 321. - Laŭ Marjorie Boulton (Zamenhof. Aŭtoro de Esperanto, La Laguna 1962, p. 245), IEF devis ankaŭ elpeli siajn judajn membrojn.
[479] Gianfranco Cardone, II movimento esperantista cattolico in Italia. Storia dei rapporti fra stato e chiesa. Doktoriga tezo, Universitato de Torino, 1973/74, p. 144; kp. la resumon „La Esperanta katolika movado en Ita- lio", Espero Katolika 72. 1975, p. 108.
[480] Roma Fascista, 9-10-1941; cit. Cardone, p. 179.
[481] Esperanto Internacia 5. 1941, p. 37.
dokumentumai 1925-1934. Elektitaj dokumentoj de laborista esperant- ista movado en departemento Bĉkĉs 1925-1934, Gyula 1969, p. 5.
[483] Alfonso Pechan (red.), Gvidlibro por Supera Ekzameno. Historio, litera- turo, metodologio. Dua eldono, Budapest 1979, p. 107; vd. ankaŭ: Zoltin Barna, „Katarina HЈmЈn - martiro kaj esperantisto", Hungara Vivo 24. 1984, p. 208-209.
[484] Ludoviko Kokĉny, „La libroeldonagado de Literatura Mondo", Hungara Vivo 11 1972, n-ro 4, p. 6.
[485] B. Szerĉmi, „1918-1958", Bulteno (Cirkulero de la Hungarlanda Esper- anto-Konsilantaro) 1958, p. 51-52.
[486] Samloke, p. 52; Pechan, p. 106; Sennaciulo 10.1933/34, p. 35. - Laŭ Sze- rĉmi, en 1934 temis pri „ordinara trompŝtelo", nome pri monŝuldoj al aŭs- troj, kun kiuj HESL kunlaboris en ISE. Sed vd. ankaŭ la leteron „je nomo de HESL", de 3-3-1934, en SurPosteno 1934, n-ro 18 (154), p. 37.
[487] Emba (= Imre Baranyai), „La laboristesperantista movado reviviĝis en Hungario", Sennaciulo 16. 1940, n-ro 486 (mar.), p. 4.
[488] Pechan, p. %.
[489] Pechan, p. 108.
[490] Pri la historio de la bulgara movado vd. interalie la artikol-kolektojn, kompilitajn de Dimitr Papazov: Skizoj pri la historio de bulgara Esper- anto-movado, Sofio 1982; kaj Bulgara Esperantista Asocio - aktiva bata- ianto porpaco, internacia kompreniĝo kaj socia progreso, Sofio 1982.
[491] EdE, p. 75.
[492] Sennaciulo 5. 1928/29, p. 270, 397; Intemaciisto 2. 1932, p. 39-40,118.
[493] Todor Pavlov, „Esperanto en la malliberejo", Nuntempa Bulgario 4. 1960, n-ro 4, p. 27 (bulgara originalo en Meĵdunaroden ezik 1931, n-ro 4); Cano Todorov Ignev, „Esperanto en la malliberejo de Sliven", Bulgara Esperantisto 45. 1976, n-ro 3, p. 3-6.
[494] Maria T. Jankova-Bojaĝieva, La bulgara revolucia Esperanta gazetaro dum la periodo 1929-1934, Sofio 1983.
[495] „Nia sekretario. Rememoroj de Ĥrima", Bulgara Esperantisto44. 197*, n-ro 3/4, p. 12.
[496] Nenko Jonkov, „La partopreno de la bulgaraj esperantistoj en la kon- traŭfaŝisma batalo", Bulgara Esperantisto 43.1974, n-ro 9, p. 5.
[497] Canko Murgin, „Per bomboj kontraŭ Esperanto", Nuntempa Bulgario 5. 1961, n-ro 9, p. 39.
[498] Ivan Sarafov, Skizo de la historio de bulgara Esperanto-movado, Sofia 1971, p. 33. - La saman postulon jam en 1928 ricevis kongreso en Varna: Sennaciulo 5.1928/29, p. 99.
[499] Venelin Mitev, „Inda loko al la esperantista konspira gazetaro", Nun- tempa Bulgario 1969, n-ro 1, p. 48.
[500] Vd. la Listojn en Bulgara Esperantisto 43.1974, n-ro 10/11; 53.1984, n-roj 11 kaj 12; 54.1985,n-rol.
[501] Atanas D. Atanasov, „Esperanto en dummilita Bulgarujo", Esperanto Internacia 9. 1945, p. 79.
[502] Sarafov, p. 35.
[503] Konkordo (Zagreb) 1.1922, n-ro 1 (apr.), p. 1; kp. Marinko Ĝivoje, His- torio de Esperanto-movado en Jugoslavio, Zagreb 1965, ĉap. 5.
[504] Ĝivoje, ĉap. 4; kp. EeP, p. 646.
[505] Peter Zlatnar, „Ideoj kaj agoj de esperantistoj en Jugoslavio", en: Franjo Vokoun k.a. (red.), Honore al ili. Memorlibro pri falintaj esperantistoj 1941-1945, 2Lagreb 1976, p. 12-14.
[506] La tekstoj de la prelegoj de Jakob Stefanĉiĉ kaj Rudolf Raku$? aperis en La Suda Stelo 2.1933, p. 101-102 kaj 115-116.
[507] Leo Kun, „Post la beograda kongreso", La Suda Stelo 2. 1933, p. 77.
[508] H.J. (Hans Jakob), „Esperantistaj problemoj. La neŭtraleco", Esperanto 29. 1933, p. 161.
[509] Samloke.
[510] E.W., „La germana vidpunkto pri la rasproblemo", Esperanto 30.1934, p. 169. -Tiutempe UEA havis kiel vicprezidanton la nazipartianon Anton Vogt.
[511] I. Lejzerowicz, „Sobre kaj decide", Pola EsperantistoTI. 1933, p. 116.
[512] Heroldo de Esperanto 18. 1937, n-ro 44 (951), p. 1; kp. Jung, Ĉiu-ĉiun, p. 262.
[512] H.J., „Kalejdoskopo de 1' esperantismo. La kontraŭjudismo", Esperanto 33. 1937, p. 74.