«Να σας συστήσω το λοχαγό Τσερνόφ».
Τότε μόνο πρόσεξε ο Γιενς ότι βρισκόταν και κάποιος άλλος στο δωμάτιο: Ένας ξανθομάλλης λοχαγός των Ουσάρων της Φρουράς με πλατύ όμορφο πρόσωπο και τον αέρα της αυτοπεποίθησης που έχει όποιος έχει σκοτώσει. Ο Γιενς είχε ξαναδεί στρατιωτικούς να έχουν την πεποίθηση πως είναι ανίκητοι επειδή πήραν μέρος σε μάχες και επέζησαν. Τούτος εδώ ήταν εντυπωσιακός με την άψογη στολή του και τις απαστράπτουσες μπότες του. Ο Γιενς υποκλίθηκε ευγενικά, αλλά σκέφτηκε ότι πολύ θα του άρεσε να τον έβαζε να δουλέψει στις σήραγγες. Να τον κάνει να λερωθεί λιγάκι.
Η Βαλεντίνα χαμογέλασε στο λοχαγό.
«Από δω ο Γιενς Φρίις. Είναι μηχανικός. Νομίζω πως γνωριστήκατε τις προάλλες, στο χορό».
«Αλήθεια;» ρώτησε ο λοχαγός. «Δεν το θυμάμαι».
«Μάλλον δεν γνωριστήκαμε. Είχε πάρα πολύ κόσμο», είπε ο Γιενς.
Θυμόντουσαν όμως κι οι δυο πολύ καλά - ο Γιενς το βλέπε στο βλέμμα του λοχαγού. Ο Τσερνόφ δεν είχε ξεχάσει τη στιγμή που ο Γιενς γύρισε κουβαλώντας ποτά και του είχε πάρει τη Βαλεντίνα μεσαπό τα χέρια του.
Τέλος πάντων, κάθισαν σε κάτι ψηλές καρέκλες με ίσιες πλάτες και μια υπηρέτρια τους σέρβιρε τσάι σε πορσελάνινα φλιτζάνια, λεπτά σαν τσιγαρόχαρτο και με χρυσωμένα χείλη. Έτσι κι έσφιγγε λίγο το φλιτζάνι του ο Γιενς, θα το λιώνε. Η Βαλεντίνα οδήγησε τη συζήτηση σε ασφαλή μονοπάτια: Μίλησε για το καινούργιο εστιατόριο στη Νέφσκι κι ύστερα ζήτησε να μάθει κουτσομπολιά για τον πρίγκιπα Φέλιξ Γιουσούποφ, κληρονόμο της πλουσιότερης οικογένειας της Ρωσίας, ο οποίος μόλις είχε γυρίσει από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έπειτα πέρασε στην τελευταία παράσταση μπαλέτου - αλλά είχε αρχίσει να βαριέται. Ο Γιενς το καταλάβαινε από τη στάση της. Το ενδιαφέρον του όμως κεντρίστηκε όταν η κοπέλα στράφηκε στον Τσερνόφ και τον κοίταξε όλο αθωότητα.
«Πείτε μου, λοχαγέ, πάτε κυνήγι;»
Απλή η ερώτηση, αλλά κάτι έκρυβε. Ο λοχαγός όμως ήταν νέος ακόμα, δεν είχε μάθει να προσέχει τι έκρυβαν οι γυναίκες πίσω από τα λόγια τους.
Ο Τσερνόφ έγειρε μπροστά και ισορρόπησε το γελοίο φλιτζάνι στο γόνατο του.
«Ναι, πηγαίνω», είπε και της χαμογέλασε πλατιά πιστεύοντας ότι την είχε ικανοποιήσει. «Πέρσι ήμουν μέλος της κυνηγετικής ομάδας του τσάρου στο κυνήγι που έγινε προς τιμήν του Αμερικανού πρεσβευτή».
«Σαυτό το κυνήγι δεν μακελεύτηκε το μισό δάσος;» ρώτησε γλυκά ο Γιενς.
«Ναι». Ο Τσερνόφ κατένευσε χωρίς να καταλαβαίνει τι γινόταν. «Ογδόντα ελάφια και εκατόν σαράντα αγριόχοιροι. Δεν ήταν κι άσχημα για μια μέρα. Ένα από τα ζώα που σκότωσα είχε υπέροχα κέρατα. Τα έχω κρεμάσει στο δωμάτιο μου στο στρατώνα».
«Τι έξυπνο εκ μέρους σας», σχολίασε η Βαλεντίνα.
Πολύ αργά ο λοχαγός διαισθάνθηκε ότι είχε κάνει ένα στραβοπάτημα. Ο Γιενς τον άφησε να κολυμπάει στα αίματα μέσα στο φανταστικό σφαγείο του κι άπλωσε τα μακριά του πόδια, απολαμβάνοντας το θέαμα των μαλλιών της Βαλεντίνας που έπεφταν σαν καταρράκτες στους ώμους της. Πιο μαύρα κι από το νυχτερινό ουρανό. Πιασμένα στα πλάγια με μαργαριταρένια κοκαλάκια που μόλις και άφηναν να φαίνονται τα υπέροχα κοχύλια των αφτιών της.
«Εσείς, κύριε, κυνηγάτε;» τον ρώτησε ο Τσερνόφ θέλοντας να τον κάνει συνένοχο.
«Όχι, λοχαγέ», του απάντησε ο Γιενς. «Θα μενδιέφερε όμως να μάθω τι είδους τουφέκι προτιμάτε».
Η Βαλεντίνα έριξε μια λοξή ματιά στον Γιενς, αλλά προτού προλάβουν να μάθουν τα μυστικά του λοχαγού, η πόρτα άνοιξε κι εμφανίστηκε η Ελιζαβέτα Ιβάνοβα ντυμένη μ ένα πολύ κομψό γαλάζιο φόρεμα από κρεπ ντε σιν. Ευθύς, οι δυο άντρες σηκώθηκαν.
«Λοχαγέ Τσερνόφ», είπε και άπλωσε το χέρι της στο στρατιωτικό. «Ο άντρας μου μπορεί να σας δεχτεί τώρα.
Ελάτε να σας πάω στο γραφείο του».
«Με την άδεια σας, προτού φύγω θα ήθελα να καλέσω τη Βαλεντίνα σε μια επίδειξη ξιφασκίας «των Ουσάρων, την Παρασκευή το απόγευμα». Στράφηκε στη Βαλεντίνα κι έκανε μια πολύ στιλάτη υπόκλιση. Ο Γιενς πολύ θα θελε να του έκοβε τα γόνατα. «Θα με τιμήσετε πολύ αν παραστείτε», της είπε.
«Όχι, δεν.»
«Ασφαλώς και θα έρθει», πετάχτηκε όλο ενθουσιασμό η μητέρα της. «Οι επιδείξεις σας είναι θρυλικές για το ταλέντο και την επικινδυνότητα τους. Είμαι σίγουρη ότι η κόρη μου θα ενθουσιαστεί».
«Όχι, μαμά».
«Μαντάμ Ιβάνοβα», είπε τότε ο Γιενς κι έκανε ένα βήμα μπροστά. Η γυναίκα ήταν μικροκαμωμένη σαν την κόρη της και παρόλο που είχε τα μαλλιά της χτενισμένα σαν καθεδρικό ναό, εκείνος στεκόταν σαν πύργος μπροστά της.
«Η Βαλεντίνα έχει δεχτεί ήδη μια πρόσκληση για το απόγευμα της επόμενης Παρασκευής».
«Μπα; Για ποιο πράγμα;»
«Για να το επιβεβαιώσω ήρθα σήμερα. Θα γίνει επιθεώρηση των έργων που έχει παραγγείλει ο τσάρος. Πρόκειται για επίσημη εκδήλωση, θα είναι παρών και ο ίδιος ο τσάρος Νικόλαος, καθώς και ο υπουργός Νταβίντοφ με τη σύζυγο του».