Бу эшнең һич тә юк бетәсе.
Ирен, балаларын эшкә озата,
Үзенә дә эшкә китәсе.
Ашау-эчү, кием салым белән
Барысын да тәэмин итәсе.
Зур мәшәкать, ыгы-зыгы белән
Шулай үтә авыл иртәсе.
Тормыштагы авырлыкны җиңеп,
Соңгы юлга да бар китәсе.
Кояш нуры
Кояш чыга, дөнья матурлана,
Дөнья матурлана, нурлана.
Кояш чыгу матурлыгын тойган
Олылана, һәрчак зурлана.
Кояш чыга, нурын тигез чәчә,
Яктылыгын бирә һәр көнгә.
Дөнья матурлыгын күрә белгән
Шатлык бүләк итә һәркемгә.
Кеше елмаюы сокланырлык.
Кояш нурларына тиң була.
Үз бәхетен һич тә яшерә алмый,
Башкаларга тигез ул бүлә.
Кояш нуры, кояш яктылыгы
Яшәү чыганагы, көч бирә.
Кеше көчне кояштан күп ала
Һәм тормышта үзе көч сала.
Кояш кебек якты уйлы булсын,
Кояш кебек булсын йөзләре.
Хезмәтләре зур уңышлар бирсен
Муллык белән килсен көзләре.
Кояш нуры төшә ап-ак карга,
Кояш нуры төшә киртәгә.
Кояш нуры көчен бирсен бүген,
Яшәр өчен безгә иртәгә.
Кояш кебек балкыйк без, кешеләр!
Нурлы булсын туган җиребез.
Акыл, намус, хезмәт белән яшик
Нурын чәчсен туган илебез.
Кояш нуры балкый җир йөзендә
Кышын, язын, җәен, көзен дә.
Кояш нурын чәчсен һәммәбезгә,
Балкысын ул һәркем йөзендә.
***
Көннәр җылы, кояш көлә,
Килгән кебек яз иртә.
Салкын кыш кебек кар ява -
Кар башына кар җитә.
Көчле җил дә, салкын буран,
Гүя январь бураны.
Урамнан узган чагымда
Кат-кат җилләр урады.
Кайчак тарата хисләрне,
Кайчак йомарлап ташлый,
Кайчак этеп егытырдай,
Кайчак кочаклый башлый.
Тормышта да шундый мизгел
Безне ега аяктан.
Кайгыны уртаклашканнар
Тота төсле як-яктан.
Тормыш сынауларын биреп,
Китеп барам картлыкка.
Кайгыларымны тараткан
Тормышны чиксез яратып,
Күмелеп яшәгез сез бар да
Сөенеч, сихәт, шатлыкка
***
Туган ягым, туган ягым,
Кат-кат әйтәмен рәхмәт.
Туган ягын сагынып кайткан
Яшәр һәрвакыт рәхәт.
Сабан туена кайтырга
Туган бит синдә теләк.
Туган ягыңны хөрмәтләп
Типкәнгә синең йөрәк.
Күпме кеше туган ягын
Өзлеп сагынып кайткан.
Туган җир чәчкән орлыгын,
Күңелеңдә чәчәк аткан.
Ватылмасын машинагыз,
Арымасын күңел атыгыз.
Һәрвакытта туган якка
Сагынып-сагынып кайтыгыз.
***
Юлга чыксам, якыннарым
Эндәшә мине күреп
Әллә шифа бирә микән
Күңел утларым янып.
Сөйләшер сүзебез күпкә
Мин үзем дә шаккатам.
Ихлас сөйләмнәре өчен
Сайрар кошка ошатам.
Теләк, уйларын белдерә,
Күңел ишеген ачып.
Ә мин өләшәм сихәтлек
Сокланып, шашып-шашып.
Күптәнге танышларым да
Белеп әйтә исемне.
Аерылышкач, искә төшеп
Коям гына хисемне.
Рәхмәт сезгә, якын дуслар,
Рәхмәт сезгә, танышлар.
Чәчән әби күңелендә
Урал таудай табышлар.
***
Хыяллар аша сүтәмен
Тормышның йомгакларын.
Төшеп калганын тапмадым,
Бәхетнең дә, табышның да
Юлда аунап ятканын.
Хыяллар аша эзләдем
Мәхәббәт, җан сөйгәнне.
Шуңа тынычландыра алам
Борчылганны, авырганны,
Кайгылардан көйгәнне.
Хыяллар аша аңладым
Тормыш серен, мәгънәсен.
Карт көнемдә килә минем
Шатлыкта ил гизәсем.
Хыял белән яшәгәндә тормыш матур,
Хыял белән буралар да ашлык тулы.
Бер-беребезне хөрмәт итик,
Кирәк чакта ихлас булып
Сузыйк, сузыйк ярдәм кулы.
***
Без авырлык күргән буын,
Без – сугыш балалары.
Саклана безнең йөрәктә
Шул елның яралары.
Яраларны еллар безнең