Вы з захмарнага лугу,
З логу
Неслі ношкі цяжкі спакой?
Стомлена
Да берага злога
Змоглых пчол
Прыбівае прыбой...
Пашана
Я мройлівы позірк
На момант прымжу.
Няўжо не падкажа
Быліна,
Як дзёрзкаю думкай
Акінуць мяжу
Абсягаў тваіх,
Украіна?!
Фантазію,
Скаяса яна,
Паднапры,
Разветрыўшы ветразь павагі,
Плыві,
Як нашчадак славян,
Па Дняпры,
Пазбудзься
Дапытнасці смагі!
Паўсюль сустракаў цябе —
І не ўтаю! —
Ля стромаў Паміра,
Саянаў.
Я чуў
Жураўліную мову тваю
У голасе двух акіянаў.
Спазнала ты ў зорах
Быстру віража,
Сцяжына
Пралегла арліна.
Дык дзе ж,
Адкажы мне, нарэшце,
Мяжа
Абсягаў тваіх,
Украіна?!
Хапае прастору,
Каб зло заараць!
У гордай краіне —
Краіна,
Славянства зара,
Зорны дом Кабзара,
Вытока дабра —
Украіна!
Збанацкі шлях
Край вольны харашэе,
Але па ўсёй зямлі
Балючыя траншэі
Яшчэ не зараслі.
Кастроў не чахне прысак...
Спаўна спазналі вы
Смак рызыкі
І прысмак
Журбы парахавы.
Зенітак дым гаркавы
Туманам — на граніт.
Для зоркі вашай славы
Раз'ясніўся зеніт.
Яны ў адзін зліліся,
Праз сэрцы праляглі:
Чумацкі Шлях
У высі,
Збанацкі —
На зямлі!
Паклон ад зор
Пагляд,
Абнашчыся сінечай.
Цвіці барвінкам,
Смелы след!
Паповіч на гары Чарнечай
Спявае з хорам
«Запавет».
Прыцішся,
свет,
Сусвет,
паслухай
Суладны спеў,
Уладны гнеў,
Кабзарскі гнеў —
Яго паслугай
Світанне днела,
Змрок багнеў.
Праходзілі, як сны,
Прарокі.
Ды жыў наказ,
Што даў Тарас.
Стагнаў i роў
Дняпро шырокі,
Спатоліў смагу
Зорных трас.
Непадуладны
Волі нечай,
Народ не церпіць
Кайданоў.
Паклон ад зор
Гары Чарнечай,
Зямны паклон
Зямлі сыноў,
Што іх выводзіла ў прасторы.
І зорны подзвіг —
Ён зямны.
Хай годна
З зорамі гавораць
На мове матчынай
Сыны!
Ля помніка Т. Р. Шаўчэнку ў Ашхабадзе
Дзе тлеюць яны,
Вашы белыя косці,
Вялікадзяржаўнасці псы —
Шавіністы?
Хапіла пыхлівасці i велікосці!
А той,
Каму слалі вы шлях камяністы,
Паўтораны ў бронзе,
Планетачолы,
Маларасіец,
Былы прыгонны,
«Прыгонных» мае сам
Незлічона...
Добраахвотны прыгон ягоны!
Дарма скавыталі вы na Расіі,
«Единой
и неделимой»,
Са стала самаўладдзя косткі прасілі,—
Расія
Айчынай,
Радзімай
Стала
У братнім сузорным Саюзе!
Было вас,
Як дзірак ікластых, нямала
У самадзяржаўнай папрузе!
Прасіць прабачэння ў паэта
Я вінен,
Што вас прыгадаў міжволі...
Удзячна помніць
Аб гордым сыне
Сябрына ў вольным застоллі!
З данінаю ўдзякі
Старыя рыфмы —
На пераплаў,
Покуль не шмат начаканіў.
Бяры білеты на пароплав,
Прастуй па Днягіры —
У Канеў!
Зыркае бакен турысцкім значком.
Роўнядзь «Ракета» трушчыць.
Каб параўналі яе з каснічком,
Просіць вясёлка хітрушча.
Хвалі кіпяць,
Як смала ў сагане.
Кручы вясной замроены.
Чайка знянацкая сігане
Адчайным аксюмаронам.
Трывалы вады й бетону саюз,
Працаю гартаваны.
Важка, аднак, апускаецца шлюз,
Быццам фіранка ў ваннай.