Блакіту
Спавядаюцца галіны,
Матулін голас
Нам гучыць змалі.
Пчаліны яд,
І добры мёд пчаліны,
І галасы —
Без ix няма зямлі!
* * *
Падыду ды прыстою,
Пагляджу з-пад рукі,
Што за тою
Вярстою,
Дзе начэлі крукі?
За вярстою
За тою
Спіць бяда
У затоі...
* * *
Зялёныя зоркі растуць з-пад камля.
Да зор мкнецца бор
І запылены быльнік.
Гаспода твая не малая,
Зямля,—
І плодны гарод,
І галодны магільнік.
* * *
На досвітку ўсе прамяніцца,
Пад вечар цьмяніцца скепліва.
На небе твая вечарніца
Трымціць,
Як на шыбе надскепінка...
3. ВЕТАХ СМУТКУ
* * *
Я прывідам прыйду,
Але такім ласкавым,
Як радасны ўспамін,
Як ціхі напамін,
Што гоніць прэч бяду,
Дае цяпло атавам,
Вятры ліхіх часін
Пускае на размін.
* * *
Душою малады
І малады абліччам,—
Смяяліся гады,—
А мы цябе аблічым.
Не лічыш нас, а мы
Усё табе прыкінем:
Грамнічныя грамы
I каню ў лузе сінім,
Твой дзень у мітусні,
Твой у дрымоце ранак.
На схіле дзён прысні
Раскошу самабранак.
Мы вараных дадзім
Табе з журботнай песні.
I нас дагнаць, як дым,
Сябе надзеяй песці...»
Смяяліся гады.
Даўно.
Мне сумна сёння.
Перацвілі сады.
Прысталі з песні коні.
* * *
Прагінаецца мост
Памяці ледзяны:
Быццам вершыць
кругі
апрамецця,
Мой узрост
Паўтарае гады вайны —
Сорак першы,
сорак другі,
сорак трэці.
Пераможны застаць —
Сорак пяты! —
Хачу.
Недалёка мой
Сорак чацвёрты, мінны,
Я дарэмна крычу
Часу, як сурмачу,
Каб мае не будзіў
Прыпаміны.
За сябе я цяпер
Ці за бацьку жыву?
Трыццаць пяць яго
У пушчы блакаднай.
Час заўчасна таму
Снежыць мне галаву.
Бацькаў боль —
Ён са мной блукае.
Дзе адстану ад вашай,
Гады,
Чарады?
Даляцець бы
Да шасцідзесятых, раскутых!
Быццам порах бяздымны,
Туман малады.
І штыкуюць
Пражэктары
смутак.
* * *
Аддзяч прыбою за давер
І вагамі валодай —
Сам
Шалю жалю
Перасвер
З забытай асалодай.
Чакай маладзіка ўскалых,
Ды з хваль ён не ўсплыве тых.
На сцежках радасці былых
Смяецца смутку ветах...
* * *
Асенні халадок
Яшчэ не халадэча.
Не тузай павадок,
Апошняя сустрэча.
Куліцца пад адхон
Яшчэ не час калёсам.
Імчаць, бы на абгон,
Навыперадкі з лёсам!
Хай высветліць душу
Адчай, як май,
Святкамі.
Цярпенне май,
Прашу,
Апошняе спатканне!
Тры прысвячэнні маім вёснам
* *
Лечу кожную вясну
Марай трапяткою,
Што наноў
Жыццё пачну
З маладой травою.
З першым громам
Раўчука,
Маладым, сцюдзёным,
З першым звонам
Жаўрука —
Клопатам штодзённым.
У зялёнай гамане
Радасць на папасе.
Нібы шмат яшчэ ў мяне
Вёсен у запасе...
Толькі з кожнаю вясной
Я гляджу,
Дзе вёсны.
Да мяне спіной, спіной
Ранні свет дзівосны.
Ад мяне бачком, бачком
Цёмныя сцяжыны.
Да мяне маўчком, маўчком
Недавер птушыны.