1 Чаму (ням.).
2 — Што? (ням.)
3 Б’юць па мяшку, а на ўвазе маюць асла (ням.).
4 Разам злоўлены, разам павешаны (ням.).
5 — Адставіць! (ням.)
6 Глянь, наш паліцэйскі набраў нам процьму жанчын. Па пяць штук на... прыпадзе (ням.).
7 Паслулслівы дурань — горай за ворага (ням.).
8 — Дарэмна ты. Мусіць, рускія прыдумалі сваю прымаўку не для нас. Спрытнюга Ганс, бач, ужо аблізваецца і гатовы да рашучага штурму. Паспяшайся, пане браце, каб не правароніць лялечак, уставай, інакш ты тут, ля вогнішча, правэндзішся наскрозь. Ну, зараз мы наладзім вялікую... (ням.)
9 Гэта не па мне. Гэтыя вясковыя славянскія дзеўкі даволі брудныя. Яны, здаецца, не носяць ніякіх рэйтузаў... Таму выкрэслівайце мяне са спісу, я не ўдзельнік вашай грандыёзнай муштроўкі. Праз месяц я еду дамоў, таму трэба крышку патрываць. Было б дзікай бестактоўнасцю падсунуць маёй Эльзе ў кішэню што-небудзь непажаданае (ням.).
10 Ну, як ведаеш. Але не шкадуй пасля. Прыйдзецца пастаяць табе ў каравуле (ням.).
11 — Прэч (ням.).
12 — Бачыў, што тут было? (ням.)
13 — Здаецца, мардабой. Гэта табе не Еўропа. Тут норавы дзікія. Мы з Вольфгангам думалі, што гэта ён навыбор для ўцехі столькі кабет прывёў (ням.).
14 — Яна, пацеха, і была толькі што. Але за чым затрымка, раз у вас жаданне з’явілася? (ням.)
15 — Ты ўжо гэтую бабулю сам... А я займуся вось чым. О, добра, добра! (ням.)
16 — А ты — ступай (ням.).
17 Сабака, свіння (ням.).
18 — Макс, хапай шчасце за кудлы, твая ў шырокай спадніцы!
19 — А мне злаві тую, што...
20 — А мне таўсцейшую, каб...
21 — А мне... (ням.)
22 — Яўрэйка! (ням.)
23 — Яна — яўрэйка? (ням.)
24 — Узяць! (ням.)
25 — Прэч! (ням.)
26 — О, добра, добра!
27 — Сын?
28 — Не, не, матка. Не — муж. Матка хлусіць. Матка — дурная! (ням.).