* * *
Наш разумны беларускі народ перастаў думаць. (Настальгічна-аптымістычная выснова Івонкі Сурвілы, старшыні Рады БНР).
Значыць, разумнік дацяміў — Амерыка за яго думае!
А мы людэ тэмны, нам трэба грошы тай хорчы хорошы. Ну і шчодры манарх прыдаўся б.
* * *
Шукаю нашчадкаў княскіх дынастый, якія б маглі прэтэндаваць на вялікакняскі пасад. Мы маем звесткі, што князі Радзівілы жывуць у Амерыцы.
Алесь Чорны.
Сябра маладзёвай нацыянал-патрыятычнай манархічнай арганізацыі „Ліцвіны”, Гомель.
Дык хто сказаў, што народ не думае? Прыязджай, браток, да нас, у суседнюю манархію. На такі пост у нас прэтэндэнтаў процьма. Куды Радзівілавым нацыяналпярэкрутам да іх.
І піць будзем!
І гуляць будзем!
Нацыянал-патрыётак
Цалаваць будзем!
Комплекс лідэраў
Лідэр — вядучы. Спасцігшы хітрасць слова, лідэр ператвараецца з павадыра ў пастыра, затым у правіцца, правадыра, увасабленне партыі, нацыі. Спынімся на першай ступені таінства — павадырстве. Павадыр — той, хто водзіць каго-небудзь, паказвае дарогу. З'яўляецца ім, для прыкладу, вядучы белвытоцкага тэлецэнтра. Яму здаецца, што калі ён прывёў у студыю разгубленага барана, дык без ягонай дапамогі кучаравы сваяк згубіць арыентацыю і, замест да пустарогага сямейства, будзе бэкаць да ваўкоў. Таму ён, хоць у матэрыі ні бэ ні мэ, сцябае чэмпіёна жвачкі павадырскім словам, пакуль той не завые па-воўчы.
Гэта яшчэ паўбяды. Бяда пачынаецца, калі на арэну павадырства выходзіць палітык. Яскравым прыкладам Хрушчоў. Куды ён толькі ні ўсоўваў сваю бульбяную нюхаўку. У Запаляр'і сеяў кукурузу, вучоных пасылаў на курсы да кузькінай маці, паэтам раіў пісаць вершы пад Дзямяна Беднага, з музыкі вымятаў какафонію, кампазітарам загадваў смажыць кукурузныя частушкі, у ААН уводзіў чаравічны бон тон.
Ну, але гэта быў найвялікшы расійскі прыдурак. А на Русі прыдуркаў заўсёды шанавалі. А як павадырыў Горбі, найсвятлейшы крамлёўскі цар? Тыя ж мужыцкія манеры. Запамяталася ягонае павадырства на сесіі Вярхоўнага Савета. Дзейнічаў бы памянёны тэлевядучы. Як толькі Сахараў увайшоў на трыбуну, перапыняў вучонага, збіваў з панталыку, іранізаваў, прыніжаў, аж той зніякавеў. Гэты момант вялікім планам пусціла тэлебачанне. І гэта быў апошні жывы партрэт сумлення нацыі.
А як у нас? Тут кожны павадыр. Пасадзіце ў тэлек Мар-дэ-Янку, Калінку і Млынара. Адзін другога не дапусціць да слова. Кожны будзе цягнуць адначасова сваю песню і мы з гэтага тэрцэту толку не вулузаем.
Комплекс лідэраў — пакута ад няздзейсненага. Гэта вялікая бяда.
Ці хочуць пацукі вайны?
Паркінсан даказаў: кабінетныя пацукі размнажаюцца самазараджэннем. Цурком выкідае іх чорная адтуліна неарганічнай матэрыі. Упадуць на чатыры лапкі і тут жа нараджаюць сабе падобных.
— Як мой урад! — жахнуўся наш прэм'ер, зглыбіўшы тэорыю вучонага і даў указанні шэфу кабінета рыхтавацца да вайны з пародзістымі пацукамі. Мэта — кастрацыя мышападобных. Тактыка — маланкавае скарачэнне юрлівых хвастоў.
— Першы агонь выклікаю на сябе! — заявіў драматычна.
Даручана — выконвай. Шэфкаб склаў план бою ў канцылярыі гаспадара (644 пацукі!). З міністэрскіх чыноў стварыў корпус хуткага рэагавання АББ (адбюракрацім бюракратаў бюракратамі) і запрасіў штаб корпуса на рэпетыцыю.
Уключылі запраграмаваныя камп'ютэры, сыплюцца адсечаныя хвасты і тут жа сігаюць на новых уласнікаў. Пайшлі мутанты з двума, а то і трыма хвастамі, залежна ад рангу носьбітаў азадкавых канечнасцей. Штабісты напружылі мазгавыя звіліны, загадалі камп'ютэру правесці матэматычную аперацыю аналізу і сінтэзу — выскачыў шыфр:
644 + 26 = EUROPA
Клічуць дэшыфранта. Той тлумачыць:
— Каб канцылярыя прэм'ера працавала па-еўрапейску, патрабуецца 26 новых пацукоў.
— Капцы нам! — з горыччу канстатуе міністр унутраных спраў. — Тэрмапілы! Гаспадар хоча падпісаць мір І красавіка 1999 года, да ўступлення ў NATO.
— Толькі без панікі! — супакойвае генерал Глудзь, адказны за сувязь з часапрасторай. — Сёння кантачыў з вялікімі стратэгамі. Цікава адрэагаваў Мао. Высылае факс Бузку: „Не пераймай мяне. Мая вайна з вераб'ямі пацярпела фіяска — насякомыя з'елі ўраджай. Глядзі, каб цябе не з'елі пацукі”,
— Вось дылема! — цяжка ўздыхнуў шэф кабінета.
— Пацукі — не вераб'і, — рэзюміраваў міністр абароны.
Канчатковае рашэнне прыме „Дучэ”, які загарае ў Аўстраліі.