Саргайып эки тарапта,
Сагынышкан чагыбыз,
Сагынычты кантип жазабыз.
Кан-жаның кыпчак болсо да,
Беккулу элдин бүчүрүсүң.
Абалкыны эстесем,
Арыбай шат кылып,
Айланайын жашчылык.
Каткырыгы таш жарган,
Кагылайын жашчылык.
Дайым чыгып каткырык,
Медербек аман турганда,
Сага арка бел болот.
Тууганды-тууган сыйласа,
Турмушу анын оболойт.
Ушуну менен ыр бүттү,
Баягы учур кайра болбойт.
Кайрылып кайта келсе да,
Өткөнгө такыр окшобойт.
***
Коюндашып жүрчү элек,
Козу улакты бир жайып.
Барчын куштай тапталып,
Балалык убак ажайып.
Жагалмайда канат кагып,
Жаштык күндө шаңданып.
Бакыт чачкан өмүргө,
Балалык күн керемет.
Алкынтып күлүк ат минип,
Айтымбет атам тирүү анда.
Койлор менен жылкыны,
Кошо жайып адырларга
Мээрман Калый энемин,
Колунан далай даам таттым.
Анда эне табылбайт,
Айдыңын эстеп жатамын.
Ал күндөрдүн Өмүрбай,
Айдыңы барбы санааңда.
А мен болсо ал кезди,
Ар дайым эстеп сагынам.
Саргайыңкы болдум деп,
Сагынычтуу ыр жазам.
***
Бабалар өткөн мезгилде
Бир-бирине жоо болгон.
Шоңколор анда шок болгон
Далай чабыш, далай арман,
Дайны чыкпай унутулуп,
Дайынсыз гана жогоглон.
Ураалыдан Шопок, Арт,
Ураан курап алышып,
Көз чыгара чабышып.
Таяк менен кармашып,
Бакан менен чабышып,
Бакан сынып калганда,
Багалектен алышып.
Ээр үстүндө коё бербей,
Этек-жеңден тартышып.
Ошондой болгон бир оюн,
Ошону азыр ойлондум.
Ошондон бери келатат,
«Көзгө чабаар» деген ат.
Тоодо өскөн караган,
Карагандан тараган.
Дал ошентип биздин эл,
Көзгө чабаар атанган.
Жобурата кеп таштап,
Жомокчу өзү жараган.
Тоодо өскөн байчечек,
Бай чечек эмес гүл чечек,
Башка журттар биздерди,
«Көзгө чабаар» эл дешет.
***
Тоодон аркы белестен
Тобокел абам өткөн жер.
Көбүргөн өтөк тигине,
Көрүнөт аркы этектер.
Теңтуштарга кошулуп,
Текебай жезде кеткен жер.
Эсентур ага өткөн бел,
Ээнсирейт элеттер.
Турак болгон өзүмө,
Туулган жерим ыйык жер.
***
Өңүнөн өчүп бат эле
Өтө кызыл тез оңот.
Өтө ысык аяштар,
Ортосу сууп коштошот.
Өтө кызыл оңгондо,
Кызык кези табылбас.
Ысык достор ажырашса,
Ынак чагы жаңырбас.
***
Күн Тийбесте жоголгон
Күлгүн чакты эстегем.
Күткөн ойго жетемби,
Күлүк минип желдирсем,
Калкты аралап калганда,
Каңшаар уктум жакында,
Качып кеткен жаштыгым,
Какшаал тоодон ары экен,
Жаштыгыма жете албай,
Жабыркадым неликтен.
Кара күлүк атым жок,
Какшаалыма кантип жетем.
Капырай ай, эмне алыссың,
Какшаал тоосу жеткирбеген.
***
«Менин агам бакшы-дейт,
Эл башкарган жакшы»,дейт,
Жакшысын деле ким билет,
Бакшысын деле ким билет,
Билгизбей элди кемирип,
Бир пенде жүрөт уялбай,
Караан кылат бийликти,
Касиет жок каргадай,
Бак-бак этип сүйлөсө,
Бакшысын деле ким билет.
Жак-жак этип сүйлөсө,
Жакшысын деле ким сезет.
Эчак эле түңүлгөнбүз,
Эл башкарган бакшыдан.
Чын тийбестеп качканбыз,
Чынында андай каапырдан.
***
Агам каткан аракты,
Жеңекем таап алыптыр.
Тамчысын да калтырбай,
Такыр жалмап салыптыр.
Алдырып ийип арагын,
Абакем куру калыптыр.
«Атанын кокуй дүйнө»,– деп,
Арманын айтып жатыптыр.
***
Колхоз болсо жок калды
Малды бөлүп тараттык.
Карызга арак алып,
Карта ойноп бош калдык.
Акчаны көрсөк буюрбасын,
Колоктотуп айдап барып,
Койду чайга алмаштык.
Өтүп кетти бир заман,
Ал кезден эл тажаган.
***
Сатар деген теңтушум,
Элге жагып алган окшойт,
Жолу анын оболойт.
Далай жылды аркалап,
Мезгил менен сабалап,
Актив болуп келатат.
Бригадирден түшүп калса,
Болуп алат кампачы,
Кампачыдан түшүп калса,
Дагы бир ишке жармашты.
Өзүнө ачып бакытты,
Оңой эле жанын бакты.
Эч бир деле кыйналбай.
Кенедей кылы кыйшайбай,
Быягынан кетирсең,
Тыягына жармашат.
Тыягынан кетирсең.
Быягынан иш табат.
Майлуу сүттү орунду
Бат эле таап чыгат.
Бу тешикти бекитсең,
Чыгат тиги тешиктен.
Далай жылы эл тескеп,
Мыкты жигит келишкен
Тоого барып мал бакты.
Чуңкур жерди баспаган,
Чучугун чубап байкаган
Өнөрлүү бул амалды,
Өздөштүрдү ал кайдан.
Катуу сөз айтпайт бирөөгө,
Жаман сөз укпайт бирөөнөн.
Дал ушундай мүнөздү,
Каяк жактан үйрөнгөн.
Түшүрүп чоңдор салса да,
Иши жагып элине,
Болуп алган кампачы,
Кампасында баары бар.
Картошка бар, эгин бар,