Анын баардыгы кечөө эле өткөндөй болгон. Чындыгында Куттубек жеткен бийиктикке биздин Беккулу атанын тукумунан чанда гана адамдар жетет. Ошол үчүн анын атын унутпай эстеп жүрөлү. Өткөндөрдүн элесин унутсак, кийинки муун бизди дагы унутат. Алардын элесин ырга салып, кара сөз түрүндө даңктап жазалы. Алардын ыйык элеси унутулгус болуп ак кагазда жазылып кийинки мундарга калсын.
***
Кышында ылдый жатактап,
Кыштоолорго ыктаган.
Жайында көчүп өйдөлөп,
Жашыл төргө бээ жайган.
Узун элдин учуна,
Улама кеп тарасын.
Кыска элдин кыйрына,
Кызык кептер жатталсын.
Комузчусу күү чертип,
Кошуп келип ырдасын.
Кыякчысы кыякта,
Кызык күүнү сыздатсын.
«Кандай дастан болду»-деп,
Карылары сындасын.
Жаман-жакшы жактарын,
Жашырбастан так айтсын.
ТЕМИР – КАНАТ АЙЛЫМА
Кайда барсам жүрөгүмдө
Туулган жерим жашап жүрөт.
Мен кайгырсам кайгырат,
Мен кубансам ал сүйүнөт.
Алыстагы туулган жерим,
Жүрөктө жанган бакытпы.
Алмадай болгон жүрөгүмө
Асыл жерим кантип батты?
***
Жүзбай деле эмесмин,
Миңбай деле эмесмин.
«Эч нерсеси жок такыр»,
Мени жарды дебегин.
Токчулукту, жокчулукту,
Көрдүм окшойт баардыгын.
Ырыс чачып дем берген,
Ыр китеп менин байлыгым.
***
Өзүм менен алпаратам ырлрымы,
Өрүшүм кенен тулган жериме белек деп,
Өскөн жерим мени күтүп жатканбы,
«Ыр жараткан уулум качан келет»– деп.
***
Алыскы тоонун арасында,
Тешик-Көлүм сен барсың.
Жээгиңде чуркап ойноп,
Далай жолу кой кайтардым.
\Бир кездеги балалыгым,
Өткөн сенин аймагыңда.
Жээгиңе келип сууга түшүп,
Бала элем го мен анда.
Өткөн ошол бала чакты,
Саа тапшырып жатамын.
Бала чагым калды эле,
Жоготпой аны сактагын.
Кеткен күндү эстеш үчүн
Келем сага кайтада.
Жагым чачып кубанткан,
Жакшы күндөр алдыда.
***
Тээ арыда адырлар,
Тарам-тарам жолдор бар.
Коктуда атам экөөбүз,
Кой айдаган кыялар.
А баягы аймактар,
Жаш экен го картайбай.
Өзүм эмне чал болдум,
Атам кайда кудай ай!?
***
Баягы момун уулуңар,
Акты алмашып карага,
Алып сатар болгон жок.
Жем издеп желип жутунган,
Жегич деле болгон жок.
Чойтоңдоп элди тескеген,
Чоң деле болуп кеткен жок.
Эли жерин турагын,
Дайнын айтып кайрадан,
Даңазалап ырдаган,
Айдыңдуу журтун ырга салган,
Акын болдум- деп турам.
Баягы жоош балаңар,
Бапырата мал айдап,
Бай деле болуп кеткен жок.
Сый артынан сыймык алып,
Сыйкырдуу болуп кеткен жок.
Каардуу иште ташыркабай,
Калемин колдон таштабай,
Кан-жаны менен ыр жазат,
Кагасын алыс ыргытпайт.
Жазмыштын иши ушул деп
Жазгыч болдум,– деп турам.
***
Жолу тура жашоонун,
Далай тааныштарым жок болду.
Жакшылыгын улам унутпай
Жоктоп турам ошолорду.
Бул өмүрдө түбөлүккө жашоо жок,
Биз дагы кетебиз го кез келип.
Жакшылыкты элге таштап кетели
Кийинки муун бизди жүрсүн эскерип.
***
Кең мейкинде кайрат жиреп баратам,
Келечекте дагы дастан жаратам.
Айыл эмес, бүткүл кыргыз кызыгаар,
Кылымдарга сүйүп окуп бел кылаар.
Акбозум басып өтчү сапар бар,
Алдымда улап өтчү жол жатаар.
Бул дастаным бар болгону бер жагы,
Бир учурда жараткан элем мен аны.
Аман болуп бир жараткан колдосо,
Беккулу ата арбагы анын жар болсо,
Жазганыма талант, өнөр шык консо.
Алды жактан далай-далай бел ашам,
Дайнымды айтып даңазалуу эл жерге,
Дабандарга дабыш берип баратам.
КОМУЗЧУ АКУН АТАНЫН ҮМҮТҮ
Кичинекей баян
Ай туугандар шашылбай,
Бери коё тургула.
Бир баян айтам силерге,
Биригип баарың уккула!
Акун ата улуу комузчу,
Карып калган чагында:
«Өнөрүм калбай калабы,
Өтөмбү эми арманда.
Ынак элем жашыман
Жакшы чертип комузду.
Күүлөрүм калбай калабы»
Күйүттү ойду ойлонду.
«Борборго алып кетебиз,-дейт,
«Бол ылдам эми жөнөйлү».
«Айылда өстүм түбөлүк,
Ал жакка мен көнөмбү.
Айылыман алыс чыга албайм
Кандай гана болбосун.