Asha’man: (1) W Dawnej Mowie „opiekun” albo „obrońca”, z dodatkowym zaznaczeniem, iż jest to obrońca prawdy i sprawiedliwości.
(2) Miano oznaczające zarówno zbiorowość, jak i rangę, nadawane mężczyznom, którzy przybyli do Czarnej Wieży, położonej koło Caemlyn w Andorze, aby tam uczyć się przenoszenia Mocy. Ich szkolenie skupia się na metodach wykorzystania Jedynej Mocy w charakterze broni, a kiedy już nauczą się obejmować saidina, czyli męską połowę Prawdziwego Źródła, to wówczas wymaga się od nich wykonywania wszystkich obowiązków z użyciem Mocy, co stanowi kolejne odejście od zasad przestrzeganych w Białej Wieży. Nowo przyjęty mężczyzna otrzymuje tytuł Żołnierza; nosi prosty, skrojony na andorańską modłę, czarny kaftan z wysokim kołnierzem. Po wyniesieniu do rangi Oddanego uzyskuje prawo do wpinania w kołnierz kaftana srebrnej szpili zwanej Mieczem. Awans do rangi Asha’mana równa się prawu do wpinania Smoka - wykonanej ze złota i czerwonej emalii broszy. Mimo iż wiele kobiet, w tym również żony, ucieka, gdy odkrywają, że ich mężczyźni potrafią przenosić Moc, to jednak całkiem sporo mieszkańców Czarnej Wieży jest żonatych i tacy stosują własną odmianę więzi Strażnika, za której pomocą łączą się z żonami. Ta sama więź, przekształcona tak, by narzucać posłuszeństwo, jest ostatnimi czasy wykorzystywana do wiązania pojmanych do niewoli Aes Sedai. Z drugiej strony, na niektórych Asha’manów więź zobowiązań nałożyły Aes Sedai, lecz posługując się bardziej tradycyjnymi metodami stosowanymi wobec Strażników. Asha’manom przewodzi Mazrim Taim, który każe mówić na siebie M’Hael, co w Dawnej Mowie oznacza „wodza”.
Avendesorra: W Dawnej Mowie „Drzewo Życia”. Rośnie w Rhuidean.
Balwer, Sebban: Oficjalnie były sekretarz Pedrona Nialla (Lord Kapitan Komandor Synów Światłości), potajemnie jego mistrz szpiegów. Z sobie tylko wiadomych powodów pomógł Morgase (kiedyś Królowej Andoru) w ucieczce przed Seanchanami z Amadoru, po czym znalazł zatrudnienie na posadzie sekretarza Perrina t’Bashere Aybary i Faile ni Bashere t’Aybara. Niemniej z czasem zakres jego obowiązków rozrósł się i teraz kieruje działaniami Cha Faile, jest też mistrzem szpiegów Perrina, choć Perrin go za takiego nie uważa. Patrz: Cha Faile.
Bastiony Mroku: Trzynaście fortec z niepolerowanego czarnego marmuru, położonych w Imfaral, w Seanchan. W epoce Konsolidacji Seanchan stanowiły ośrodek władzy wojskowej. Tam właśnie odbyła się ostateczna bitwa, kończąca epokę Konsolidacji, skutkiem której potomkowie Artura Jastrzębie Skrzydło przejęli niepodzielną władzę nad kontynentem. Od tego czasu fortece pozostają niezamieszkane. Legenda głosi, że w najczarniejszej godzinie rodzina Imperialna powróci do Bastionów Mroku i „naprawi, co zostało wypaczone”. Patrz również: Konsolidacja.
Callandor: Miecz Który Nie Jest Mieczem, Miecz Którego Nie Można Dotknąć. Kryształowy miecz przechowywany niegdyś w Kamieniu Łzy, potężny sa’angreal, którym mogą się posługiwać mężczyźni władający saidinem. Posiada opisane usterki, wśród których najważniejszą jest brak bufora dla Jedynej Mocy, który właściwie bezpieczny zeń użytek czyni niemożliwym; póki męska połowa Źródła nie została oczyszczona, zwielokrotniał szkodliwe oddziaływanie Skazy. Podejrzewa się, że posiada również inne, ukryte dotąd wady.
Cha Faile: (1) W Dawnej Mowie „Szpon Sokola”.
(2) Nazwa przyjęta przez młodych Cairhienian i Tairenian, rzekomych wyznawców ji’e’toh, którzy przysięgli lojalność Faile ni Bashere t’Aybara. Działają potajemnie jako jej osobista służba zwiadowczo-szpiegowska. Od czasu porwania Faile przez Shaido Aiel Cha Faile kontynuuje swoją działalność pod kierownictwem Sebbana Balwera.
Charin, Jain: zob. Długi Krok, Jain.
cuendillar: Przypuszczalnie niezniszczalna substancja stworzona podczas Wieku Legend. Wszelka znana energia użyta podczas próby rozbicia go zostaje wchłonięta, sprawiając, że cuendillar staje się jeszcze mocniejszy. Chociaż tajemnica związana ze stworzeniem cuendillara uważana jest za bezpowrotnie zaginioną, ostatnio pojawiły się pogłoski o nowych przedmiotach z niego wykonanych. Cuendillar jest również znany jako prakamień.
Czerwonoręcy: Żołnierze Legionu Czerwonej Ręki, których wybrano do tymczasowych obowiązków typu policyjnego, pilnowali zatem, czy inni żołnierze Legionu nie powodują kłopotów lub szkód w jakimś mieście albo wsi. Nazwani tak ze względu na noszone podczas służby szerokie czerwone opaski naramienne, które przykrywają im prawie całe rękawy. Zwykle wybierani spomiędzy mężczyzn doświadczonych i godnych zaufania. Odkąd za wszelkie szkody muszą płacić sami, Czerwonoręcy z całych sił starają się dopilnować spokoju i porządku. Pewna liczba byłych Czerwonorękich udała się za Matem Cauthonem do Ebou Dar. Patrz również: Legion Czerwonej Ręki.
da’covale: (1) W Dawnej Mowie termin oznaczał dosłownie „tego, kogo się posiada”, względnie „osobę, która stanowi własność”.
(2) U Seanchan słowem tym często określa się niewolników. Niewolnictwo ma w przypadku tego narodu długą i niezwykłą historię, tym bardziej, że niewolnicy mieli u Seanchan prawo do zajmowania wysokich stanowisk i sprawowania władzy także nad ludźmi wolnymi. Patrz również: so’jhin.
der’morat: (1) W Dawnej Mowie „mistrz tresury”.
(2) U Seanchan przyrostek dodawany w celu wyróżnienia doświadczonego, obdarzonego wysokimi umiejętnościami tresera egzotycznych istot, osobę, która szkoli innych treserów, np. der’morat’raken. Der’morat mogą się cieszyć stosunkowo wysoką pozycją społeczną, przy czym najwyższą zajmują der’suldam (treserzy sul’dam) zaliczający się do relatywnie wysokich rangą oficerów wojskowych. Patrz również: morat.
Długi Krok, Jain: Bohater północnych krain, który podróżował po rozlicznych ziemiach świata i miał w trakcie swych podróży liczne przygody; między innymi pojmał Cowina Słabe Serce i doprowadził go przed oblicze królewskiej sprawiedliwości. Jest autorem licznych książek, jak też bohaterem ksiąg i legend. Zniknął w 981 r. NE. po powrocie z wyprawy na Wielki Ugór, która wedle niektórych świadectw miała go zaprowadzić do samego Shayol Ghul.
Eelfinn: Rasa istot zasadniczo człekokształtnych wyposażonych wszelako w wyraźne cechy upodabniające je do lisów, której przedstawiciele zawsze spełniają trzy życzenia, aczkolwiek zawsze za odpowiednią cenę. Jeżeli prosząca o spełnienie życzeń osoba nie negocjuje ceny, Eelfinn sami ją wyznaczają. W takich okolicznościach zazwyczaj ceną jest śmierć, co jednak nie unieważnia umowy, której słabą stroną jest ponadto to, że życzenia rzadko spełniają się w sposób, który proszący jest sobie w stanie wyobrazić. Miejsce zamieszkania tych istot jest nieznane, można się z nimi spotkać, przechodząc przez ter’angreal, który niegdyś znajdował się w Rhuidean. Ten ter’angreal został wywieziony przez Moiraine Damodred do Cairhien, gdzie został zniszczony. Historia odnotowuje doniesienia, wedle których inna droga do ich siedziby wiedzie przez Wieżę Ghenjei. Podobnie jak Aelfinn, tych, którzy przed nimi stają, zawsze przepytują w kwestii posiadania przez nich żelaza, instrumentów muzycznych i narzędzi do krzesania ognia. Patrz również: Aelfinn, Węże i Lisy.
Fel, Herid: Autor dzieła Rozum i nierozum, a także innych książek. Fel był studentem (i nauczycielem) historii i filozofii w Akademii Cairhien. Znaleziono go w gabinecie z oderwanymi od ciała kończynami.