Бо цікуе злосны вораг
Тых, што спыняцца не ў часе
У сваім паходзе ў зорах
І задрэмлюць на папасе.
9
Яшчэ не ўся работа зроблена,
Не ўсё жніво у нас пажата, -
Яшчэ краіны стан пагорблены,
Як быў, застаўся ён гарбатым.
Яшчэ дзесь здрадна ласка панская
На беларускім едзе карку
І круціць з подласцю паганскаю
На свой лад нашу гаспадарку.
Яшчэ там сыты гонар ласуе
Дзявочу ўсмешку беларускі,
Далары лічачы за касаю,
Што з нашых здзёр палосак вузкіх.
Яшчэ там корна служаць мамкамі
Сястрыцы нашы і сягоння,
Ды стогнуць, мучацца пад клямкамі
Браты, як некалі ў прыгоне.
Яшчэ ўспалаюць там паднебныя
Чырвоным полымем пажары,
І будуць гінуць там патрэбныя
І непатрэбныя ахвяры.
10
Пакінем спадчыну мы для патомкаў
Інакшую ад той,
Што ўзялі мы ад продкаў на абломках
Гісторыі сваёй.
З інакшай думкай пойдзе ў свет і людзі
Патомак гэны наш:
Згібацца ўжо не будзе і не будзе
Піць з недапітых чаш.
Дасталі сцежкі, ад якіх прапасці
Маглі мы ў бяспуцці,
А кінем бітыя шляхі да шчасця,
Абы умець ісці.
На продкаў плечах паўзрасталі вежы,
Дзе торг вялі за нас,
А мы патомкам нашым кінем межы
Без ашуканскіх крас.
Яшчэ пакінулі нам асляпленне,
Пашану да пакут,
А мы пакінем песню вызвалення
І вольны бацькаў кут.
1924